Η σύνοδος των κρατών μελών του νότου της ΕΕ που επικεντρώθηκε στον κοινό βηματισμό τους με προτεραιότητες στο μεταναστευτικό, την κλιματική αλλαγή, την πανδημία αλλά και τις προκλήσεις της Τουρκίας, μας δίνει τη δυνατότητα να κάνουμε κάποιες διαπιστώσεις και για την εγχώριο πολιτική σκηνή.
Μια πρώτη διαπίστωση είναι η αμηχανία που προκάλεσε στην εγχώρια Αριστερά και Κεντροαριστερά. Μια δεύτερη διαπίστωση είναι ότι ο Μητσοτάκης ήταν πάλι πολλά βήματα μπροστά από αυτές. Και δη με εικόνα πρωθυπουργού κι όχι σερβιτόρου. Μια τρίτη διαπίστωση είναι ότι ο Μητσοτάκης έχει πια στο γραφείο του όλη την πολιτική ατζέντα της Ελλάδας κι υπερέχει σχεδόν στα πάντα. Σίγουρα πάντως υπερέχει σε όλα τα κρίσιμα μεγέθη. Κι οι δημοσκοπήσεις του Σεπτεμβρίου, στις οποίες τόσα πολλά είχαν επενδύσει ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ, αποτυπώνουν τα πάντα. Αέρας Μητσοτάκη, τέλμα Τσίπρα, «θανατηφόρος» στασιμότητα για τη Φώφη.
Αναφέρονται πολλοί στην αδυναμία της αντιπολίτευσης να εκφέρει πειστικό πολιτικό λόγο. Για σκεφτείτε όμως. Τι να πει; Ότι εξέφραζε, ότι πίστευε σε ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο, έχει καταρρεύσει. Ότι επαγγέλλεται απέτυχε οικτρά στην πράξη, με κορυφαίο παράδειγμα το που οδήγησε τη χώρα ο ΣΥΡΙΖΑ. Η έλλειψη ιδεολογίας ουσιαστικά, η αδυναμία της ν’ αρθρώσει σοβαρό λόγο και μια σύγχρονη ατζέντα δίνει την υπεροχή στον Μητσοτάκη. Ο οποίος δείχνει τι σημαίνει φιλελευθερισμός, κοινή λογική, προσαρμογή στο σήμερα, στην καινοτομία, στις μεταρρυθμίσεις, στην πράσινη ανάπτυξη, στη νέα εποχή. Με πράξεις κι όχι λόγια και διακηρύξεις.
Για σκεφτείτε: Αριστερά και Κεντροαριστερά μιλάνε για προοδευτικότητα μα οι ίδιες αποτελούν την επιτομή της βαθιάς συντήρησης και μιας πεπαλαιωμένης ιδεολογίας. Κι αυτή η πεπαλαιωμένη ιδεολογία δεν είναι καν «προωθητική μηχανή» για την κοινωνία και τη χώρα μα βαθύ σύμπλεγμα των διαψευσμένων.
Για σκεφτείτε: Αριστερά και Κεντροαριστερά συστηματικά πολλαπλασίαζαν τη μιζέρια, την ανεργία, «σκότωναν» με φόρους την Μεσαία –αστική τάξη. Δεν ήθελαν την αριστεία μα την ισοπέδωση των πάντων, φθονούν την επιτυχία και το κέρδος. Δεν θέλουν να κάνουν τους φτωχούς πιο εύπορους μα τους εύπορους …φτωχούς.
Για σκεφτείτε: Τι θα μπορούσαν να προσφέρουν στην κοινωνία –ακόμη και στα πιο ευπαθή κοινωνικά στρώματα- η Αριστερά και Κεντροαριστερά, που δεν το προσφέρει με το παραπάνω ο Μητσοτάκης;
Για σκεφτείτε: Η Αριστερά και Κεντροαριστερά μιλάνε για… Δεξιά, χούντα Μητσοτάκη, νεοφιλελεύθερο μοντέλο κι άλλα παρόμοια ξεπερασμένα κι ο Μητσοτάκης την ίδια στιγμή παρουσιάζει τη ψηφιακή μεταρρύθμιση του κράτους ή την ταχύτατη συνδρομή του κράτους σε όσους επλήγησαν από πανδημία και πυρκαγιές…
Για σκεφτείτε κι αυτό: Η Αριστερά και Κεντροαριστερά παρουσιάζονται και ως δυνάμεις της Οικολογίας και ταυτοχρόνως αντιτίθενται στον Μητσοτάκη που προωθεί τις ρεαλιστικές, εναλλακτικές μορφές ενέργειας και την απολιγνιτοποίηση της Ελλάδας. Ποιον πείθουν;
Για σκεφτείτε τελικά ότι η Κεντροαριστερά –κι ειδικά δια του Γιώργου Παπανδρέου- μίλησε για την πράσινη ανάπτυξη, αλλά θεωρητικά και γενικόλογα, ως πανεπιστημιακή διάλεξη. Κι ήρθε ο Μητσοτάκης κι έκανε τα μεγάλα κι ουσιαστικά βήματα εμπρός. Τους πήρε τη μπουκιά από το στόμα.
Για σκεφτείτε: Έχουν μείνει πίσω εβδομήντα –τουλάχιστον- χρόνια. Προχωρά στη μεταρρύθμιση στο εργασιακό ο Μητσοτάκης και χαλάνε τον κόσμο ότι … έρχεται εργασιακός μεσαίωνας. Κάτι που η κοινωνία γνωρίζει ότι δεν είναι έτσι. Προχωρά στη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού ο Μητσοτάκης, «όχι» λένε με μια φωνή Αριστερά και Κεντροαριστερά. Χωρίς να εκφράζουν πειστική κι ουσιαστική πρόταση. Ότι, δηλαδή, έκαναν και με το νόμο Γιαννίτση που δεν ψηφίστηκε και είδαμε που φτάσαμε…
Για σκεφτείτε: Έγινε η μεγαλύτερη αποκρατικοποίηση στην Ελλάδα, του ΔΕΔΔΗΕ και μιλάνε για ξεπούλημα… Εκείνοι που πούλησαν την ΤΡΑΙΝΟΣΕ … 45 εκατομμύρια και φώναζαν στα πεζοδρόμια όταν την πωλούσαν 300 οι Σαμαράς και Βενιζέλος.
Τέλος, για σκεφτείτε ότι στην Παιδεία τάσσονται υπέρ εκείνων που θέλουν να εισέρχονται στα ΑΕΙ ακόμη και με 2-3 ή 5! Για σκεφτείτε ότι αρνούνται τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, όταν αυτά υπάρχουν ακόμη και στην Τανζανία.
Αυτά λοιπόν συζητάμε. Εξ ου και λέμε ότι Αριστερά και Κεντροαριστερά ουσιαστικά δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Είναι ξεπερασμένες από την εποχή. Χώρια ότι αδυνατούν να παράξουν πλούτο, δηλαδή ευημερία στην κοινωνία. Ευημερία μέσα από δουλειές κι ανάπτυξη κι όχι ευημερία από δανεικά ή επιδόματα…
Κι η αναξιοπιστία τους καλά κρατεί. Μαζί με την απαξίωση από την κοινωνία και προπάντων την ίδια την ιστορία… Ας μη λησμονάμε άλλωστε ότι Αριστερά και Κεντροαριστερά ήταν απούσες κι αντίθετες απ’ όλες τις μεγάλες αποφάσεις για την πορεία της χώρας…
