Ήταν πριν το covid αυτό το περιστατικό αλλά κάθε τόσο το σκέπτομαι, γιατί πρέπει να το φέρνω στο μυαλό μου, μέχρι να το εμπεδώσω.
Επισκεπτόμουν ταχτικά μιά υπέροχη λογοτεχνική γωνιά.
Το βιβλιοπωλείο του εκδότη Γιώργου Γκέλμπεση “Το Κοράλλι” στο Πολυτεχνείο, όπου κάθε Σάββατο αρκετοί λόγιοι (συγγραφείς, ποιητές, μεταφραστές, σκηνοθέτες, επιστήμονες) συγκεντρώνονται για να πιούν τον καφέ τους, φέρνοντας και μερικά καλούδια ο καθένας για να τον συνοδεύσουν.
Γίνονται συζητήσεις ευφυείς, από ευφυείς ανθρώπους, με χιούμορ και πολλές γνώσεις.
Τους απασχολούν λογοτεχνικά, αλλά και κοινωνικο-πολιτικά θέματα.
Από εκείνο το Σάββατο του 2016, δεν θα ξεχάσω την προτροπή του 94χρονου τότε χειρουργού Ευαγγελόπουλου(δεν ζει πλέον): < Από ότι φαίνεται κορίτσι μου και από όσα έχουμε πει, είσαι από τους ανθρώπους που δίνεις πολλά και απλόχερα. Σε συμβουλεύω λοιπόν να αποκτήσεις σύντομα “συστολή προστασίας”. Γιατί ο άνθρωπος που δίνεται και προσφέρει συνεχώς, κινδυνεύει να διασπαστεί, να διαλυθεί, να αποσυντεθεί εύκολα > .
Και τότε θυμήθηκα τον Επίκτητο που έγραψε:
< Μην μπαίνεις ολοκληρωτικά μέσα στην πραγματικότητα των άλλων. Μη μπαίνεις μέσα στο δράμα τους. Πρόσεξε μην εισέλθεις μέσα στη δυστυχία του άλλου. Να βοηθησεις όσο μπορείς, εννοείται. Να στενάξεις μαζί του. Πρόσεχε ως μη στενάξεις και μέσα σου >.
Συστολή προστασίας λοιπόν.
Γιατρέ μου, ήταν ένα καλό μάθημα, και μέχρι να το κάνω κτήμα μου, θα διαδίδω τον λόγο σου.
Ίσως κάποιοι να επωφεληθούν.
Πηγή Περσιάδου
