“Που πάει η αγάπη όταν φεύγει
γίνεται σύννεφο ή πεθαίνει?”
αναρωτιέται το τραγούδι…
Δεν ξέρω αν γίνεται σύννεφο και μας προστατεύει από τον δυνατό καυτερό ήλιο,αλλά σίγουρα δεν πεθαίνει.
Γιατί δεν πρέπει εμείς να επιτρέψουμε να πεθάνει,έστω κι αν έφυγε η αγάπη…
Γιατί δεν μειώνουμε την αξία της…
Γιατί δεν μειώνουμε με λόγια και με πράξεις τον άνθρωπο που κάποτε κρατήσαμε στην αγκαλιά μας…
Γιατί δεν ακυρώνουμε τον άνθρωπο που κάποτε μας χάρισε κάποιες καλές στιγμές…
Γιατί είναι σαν να ακυρώνουμε την επιλογή μας…
Και ήμασταν ενήλικες όταν την κάναμε…
Είναι λοιπόν σαν να ακυρώνουμε εμάς τους ίδιους..
Ο έρωτας τελείωσε…
Η αγάπη μένει βαθιά μέσα μας…
Και δεν πεθαίνει…
Και θα συμπαρασταθούμε στον άνθρωπό μας, αν χρειαστεί, έστω και αν δεν είμαστε μαζί πλέον.
Είναι ο άνθρωπος που κάποτε μοιραστήκαμε χαρές, λύπες, κοινές αψιλίες ίσως,κοινά όνειρα και στόχους.
Μοιραστήκαμε δώρα, επιτυχίες,απολύσεις, οικογενειακά προβλήματα.
Όχι, δεν τον απαξιώνουμε.
Κι αν κάποια στιγμή, τον καιρό του σκορπιού το κάναμε, φροντίζουμε να ζητήσουμε συγγνώμη.
Νοιώσαμε γι αυτόν.
Ένοιωσε για μας.
Ευλογημένοι και οι δύο που ευτυχίσαμε να νοιώσουμε πράγματα.
Ας κρατήσουμε στο διηνεκές μέσα στην καρδιά μας τις στιγμές που αγιοποιηθήκαμε μέσα από αυτόν τον έρωτα.
Μόνο κέρδος θα έχουμε.
Πηγή Περσιάδου
