Που πήγε το φλερτ; Τι έχει μείνει; – Γράφει η Πηγή Περσιάδου

Αναρωτιέμαι, πού πήγε άραγε το φλέρτ;

Πού πήγε το πρώτο καυτό βλέμμα επιβεβαίωσης της αρχής μιάς καινούργιας σχέσης;

Πού πήγε το ρίγος της πρώτης αγκαλιάς;

Πού πήγε η γλυκιά ανατριχίλα ενός καινούργιου φιλιού;

Πού πήγαν τα χέρια που τρέμουν στο πρώτο άγγιγμα;

Πού πήγε η συστολή και η ανασφάλεια του να ενδώσουμε στη νέα πρόκληση;

Πού πήγε η τρυφερότητα;

Που πήγε η φροντίδα του θηλυκού προς το αρσενικό και αντιστρόφως;

Πού πήγε εκείνη η φουσκοδεντριά που νιώθαμε στο ντριν του τηλεφώνου;

Πού πήγαν οι ευχάριστες εκπλήξεις του ενός προς τον άλλον;

Πού πήγε εκείνο το < θα σε πάρω τηλέφωνο το βράδυ να σου πω καληνύχτα >;

Πού πήγαν τα μικρά καβγαδάκια που κατέληγαν σε ένα δυνατό αγαπησιάρικο σεξ;

Πού πήγε η συμπόρευση, τα κοινά ενδιαφέροντα, οι κοινοί στόχοι;

Πού πήγε η στήριξη του ενός για την ανέλιξη του άλλου;

Πόσο επίπεδη έγινε η ζωή μας και πόσο προβλέψιμη;

Και τελικά πόσο αδιάφορη;

Τι έχει μείνει απ’ τη φωτιά, που λέει και ο Πορτοκάλογλου.

Τι έχει μείνει από εκείνο το λάγνο βλέμμα που υποσχόταν πολλά χωρίς καθόλου λόγια;

Τα απεμπολήσαμε όλα στο κυνήγι της ταχύτητας και της ποσότητας, αδιαφορώντας για την ποιότητα.

Ας χειροκροτήσουμε λοιπόν τη μοναχικότητα μας, που μόνοι μας την επιβάλαμε στον εαυτό μας και μάλιστα την κάναμε σημαία της δήθεν ελευθερίας μας.

Πηγή Περσιάδου