Αποδοχή…
Σπουδαία λέξη με σπουδαία έννοια….δύσκολη βέβαια στην αφομοίωση της.
Αλλά πόσες χαρές απολαμβάνω από τον καιρό που με πολλή προσπάθεια (και ακόμη συνεχίζω) και προσωπική εσωτερική εργασία, μαθαίνω να αποδέχομαι τους ανθρώπους, έτσι όπως είναι και με ότι μέσα τους φέρουν!!!!
Ποτέ δεν προσπάθησα να αλλάξω κανέναν.
Πάντα σεβόμουν την προσωπικότητα του άλλου.
Όμως μόλις αντιλαμβανόμουν τις διαφορές που είχαμε ως χαρακτήρες, έπαιρνα την εύκολη απόφαση να φύγω, να απομακρυνθώ.
Τώρα μένω, ψάχνω να βρω που οφείλονται οι διαφορές, προσπαθώ να τις γεφυρώσω, βρίσκω τα κρυμμένα καλά της άλλης άποψης και απολαμβάνω τη διαφορετική ματιά της ζωής του άλλου.
Και είναι ωραία η θέα της ζωής του άλλου ανθρώπου με τα δικά του μάτια, όχι με τα δικά μου.
Τον καταλαβαίνω πιό εύκολα, αφουγκράζομαι τον ρυθμό της ψυχής του πιό εύκολα, τον συναισθάνομαι πιό εύκολα, του συμπαρίσταμαι πιό εύκολα και με αγάπη.
Και βαδίζω πιό εύκολα, ακόμη και με τους φίλους μου που σε πολλά σημεία έχουμε άλλες συνήθειες και άλλη αντιμετώπιση των γεγονότων.
Βεβαίως όταν δεν ταιριάζουμε στο ήθος ή στους τρόπους συμπεριφοράς, τότε δεν χωράει αποδοχή.
Αλλά όταν αποδεχτείς τον άλλον με τα προτερήματά του και τα ελαττώματα του, τότε η ζωή γίνεται πιό γλυκιά, πιό όμορφη, πιό εύκολη , πιό αγαπησιάρικη.
Γιατί άργησα να το καταλάβω?
Έχασα άδικα πολλά χρόνια ήρεμης ζωής.
Ας ανοίξουμε τους ορίζοντες μας.
“Η προσαρμοστικότητα είναι μορφή ευφυίας ” είπε ο Αΐνστάιν.
Πηγή Περσιάδου
