Ο θάνατος του Πάπα Φραγκίσκου, ασφαλώς και συγκινεί. ‘Όχι μόνο τους πιστούς, αλλά και τους απίστους και τους αθρήσκους. Είναι ο Πάπας που έκανε σημαντικό αναμορφωτικό έργο και έδωσε σημαντικές μάχες για την αντιμετώπιση της μάστιγας σεξουαλικής κακοποίησης στους κόλπους της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Είναι ο Πάπας που θέλησε να ρίξει περισσότερο φως και στα θολά οικονομικά της Καθολικής Εκκλησίας, που πάντως είναι πιο καθαρά από αυτά της Ορθοδόξου! Γι αυτά και για το γεγονός ότι υπήρξε ο πιο «λαμπερός» Πάπας στην υπεράσπιση αδύναμων και φτωχών ανθρώπων, θα διαβάσετε πολλά και παντού.
Εκείνα όμως που δεν θα διαβάσετε είναι οι πέραν των θρησκευτικών του καθηκόντων δραστηριότητες. Δηλαδή, ο ανθρώπινος Πάπας των δικών του στιγμών.
Κινηματογράφος
Λάτρευε τον κινηματογράφο. Αποτελούσε κορυφαίο κεφάλαιο της ζωής του. Κι ειδικά οι ταινίες του Παζολίνι, του Ροσελίνι και κυρίως του Φελίνι. Μάλιστα, ο ίδιος έλεγε ότι ταυτίστηκε μαζί του από 18 ετών, όταν είδε για πρώτη φορά το «la strada». Παρακολουθούσε συχνά ταινίες σύγχρονης παραγωγής, κυρίως με κοινωνικό περιεχόμενο.
Όπερα
Στην όπερα τον μύησε η μητέρα του, Ρετζίνα Μαρία Σίβορι, στο ταπεινό πατρικό του σπίτι στο Μπουένος Άιρες. ‘Έχει πει ό ίδιος: «Όλα τα Σάββατα, στις δύο το μεσημέρι, το ραδιόφωνο, μετέδιδε όπερα. Τότε η μητέρα μάζευε τα τρία πιο μεγάλα παιδιά της και μας έλεγε για τα λιμπρέτα, μας εξηγούσε τα πρόσωπα, τις φωνές, ακόμα και τις πιο αχνές αποχρώσεις τους. Εκείνη με έβαλε στα βαθιά της όπερας».
Η κλασική μουσική
Λάτρευε ν’ ακούει κλασσική μουσική. «Είναι ένα λουλούδι», έλεγε, «που το καλλιεργώ από παιδί, και είναι κι αυτό ένα δώρο και μια κληρονομιά της μητέρας μου. Μου άρεσαν ο Σούμπερτ, ο Σοπέν, ο Μπετόβεν, ο Μότσαρτ. Το «Et Incarnatus est», της Λειτουργίας του σε ντο Ελάσσονα, σε παίρνει από το χέρι και να σε οδηγεί στον Θεό».
Η σιωπή και η οδύνη
Το 2023, πήγε με ιεραποστολή στην Κινσάσα, στο Κογκό. Εκεί ήρθε σε επικοινωνία με νεαρά κορίτσια, άκουσε από κοντά μαρτυρίες για την τρομακτική βία που υφίσταντο εξ αιτίας του εμφυλίου πολέμου. Μια κοπέλα17 ετών, ή Μπιζού Μουκούμπι Κάμαλα υπήρξε η πιο τολμηρή κι εκμυστηρεύτηκε δημοσίως, μπροστά στον Πάπα, το δράμα της: «Ο Γολγοθάς του μαρτυρίου μου άρχισε όταν ήμουν δεκατεσσάρων ετών. Συνέβη στο Μουζένγκε, ένα από τα χωριά που μαινόταν ο εμφύλιος. Ενώ πηγαίναμε στο ποτάμι να πάρουμε νερό, συναντήσαμε τους αντάρτες, μας πήγαν στο δάσος, καθένας τους διάλεξε όποια ήθελε. Ο διοικητής ήθελε εμένα. Με βίαζε σαν να ήμουν ζώο, πολλές φορές, κάθε μέρα, ήταν ένα απάνθρωπο βασανιστήριο. Ήταν μάταιο να φωνάξω, γιατί κανένας δεν μπορούσε να με βοηθήσει. Αυτό συνέβαινε σχεδόν ενάμιση χρόνο». Ο Πάπας δάκρυσε κι έμεινε βουβός από οδύνη μπροστά στο δράμα της κοπέλας και την ανανδρία/χυδαιότητα του ανδρός. Τότε όλοι μίλησαν για …σιωπή μπροστά στην άβυσσο της οδύνης…
Ναι, ο Πάπας Φραγκίσκος ξεχώρισε απ’ όσους προκαθημένους γνωρίσαμε τα τελευταία 6-70 χρόνια. Ήταν ο θρησκευτικός ηγέτης που έδειχνε παντοιοτρόπως ότι τα ράσα και τα χρυσάφια τους δεν κάνουν τον παππά…
