Να δούμε τα πράγματα ωμά και ρεαλιστικά.
Είμαστε ένα Κράτος που ανήκει στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης.
Της Ευρώπης των ελεύθερων κεφαλαίων, της ελεύθερης μετακίνησης, της ελευθερίας.
Αλλά εμείς, ενώ απολαμβάνουμε όσα μας προσφέρει η Ευρώπη παραμένουμε ένα Κράτος της βαθιάς Ανατολής και συνάμα έχουμε οικοδομήσει σοβιετικό παρεμβατισμό στην οικονομία μας.
Είτε μας αρέσει είτε όχι, η αλήθεια είναι ότι στην Ελλάδα λειτουργούν σαν υπόγεια ρεύματα οι πολιτικές επιρροές (κατά κόρον λανθασμένες και βασισμένες σε λαϊκισμό και δημαγωγία προς άγρα ψηφοφόρων – πελατών), οι νομικές μηχανορραφίες, ο καταστροφικός κρατικός συνδικαλισμός, η δικαστική ραστώνη (sic), η … «ποινικοποίηση» του κέρδους κι η έλλειψη σεβασμού
Έτσι, άραγε θα αλλάξουμε, όπως απαιτείται πια, τη χώρα;
Έτσι θα δημιουργήσουμε την ανάπτυξη;
Να το σχηματοποιήσουμε πολιτικά;
Το τρίτο και πιο επώδυνο μνημόνιο που έφερε στον τόπο ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ, στηρίζεται και στην Ανάπτυξη.
Μια ανάπτυξη που επ’ ουδενί μπορεί να έρθει με το υπάρχον Κράτος.
Ακόμη κι αν:
- Ολοκληρωθούν οι αλλαγές στην αγορά εργασίας.
- Επιταχυνθούν οι μεταρρυθμίσεις στην αγορές προϊόντων.
- Επιταχυνθούν οι ιδιωτικοποιήσεις.
Αν δεν αλλάξει ο ρόλος του Κράτους, η ανάπτυξη του τόπου θα στηρίζεται σε… άνοιγμα σουβλατζίδικων και …κομμωτηρίων.
Πώς θα αλλάξει ο ρόλος του Κράτους;
Μόνο μ’ ένα πλαίσιο ευρύ, διαφανές και ενισχυτικό της επιχειρηματικότητας.
Βλέπετε να μπορεί να στηρίξει κάτι τέτοιο η σημερινή κυβέρνηση;
Βλέπετε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που ακούνε «κέρδος» και κάνουν διαδήλωση εναντίον του, να μπορούν να στηρίξουν την επιχειρηματικότητα, να υποστηρίξουν την κερδοφορία, να αναδιοργανώσουν το φορολογικό σύστημα;
Βλέπετε τα στελέχη της κυβέρνησης και τον ίδιο τον πρωθυπουργό να δείχνουν καμιά διάθεση να περιορίσουν τα συνεχώς παραγόμενα δημόσια χρέη;
Βλέπετε εσείς να μπορεί η Αριστερά να ενθαρρύνει τις επενδύσεις;
Βλέπετε εσείς ότι ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να λαμβάνει τα μηνύματα των καιρών, πέραν των ιδεοληψιών και των αυταπατών;
Δεν κατανοούν άραγε, ότι οι Έλληνες καλούνται να πληρώσουν μέχρι το τέλος του έτους 30 δις φόρους κι ότι με την καθεστωτική συμπεριφορά ενός άθλιου κράτους που στρέφεται με όλες του τις δυνάμεις εναντίον των πολιτών, δεν θα έρθει καμιά ανάπτυξη;
Δεν κατανοούν ότι ουδείς είναι τόσο τρελός, ώστε να ρίξει τα χρήματά του σ’ ένα βαρέλι χωρίς πάτο;
Δεν κατανοούν ότι μόνο ο ιδιωτικός τομέας παράγει κέρδη, θέσεις εργασίας, πλούτο για την κοινωνία και έσοδα για το Κράτος και τα ασφαλιστικά ταμεία;
Δεν κατανοούν ότι με 1,5 εκ. ανέργους του ιδιωτικού τομέα –άρα χωρίς τις φορολογικές και ασφαλιστικές τους εισφορές- θα έπρεπε να έχει ήδη μειωθεί το δημόσιο και δη κατά την αναλογία των εσόδων που λείπουν από τον κρατικό κορβανά;
Ουδείς μπορεί να κατανοήσει ότι δεν υπάρχουν πια λεφτόδεντρα;
Δεν κατανοούν ότι πλήττονται ακόμη κι οι «προνομιούχοι» δημόσιοι υπάλληλοι;
Που κι εκείνοι υφίστανται την κατάρρευση των νοσοκομείων (εκεί πάνε κι εκείνοι), της Παιδείας (πληρώνοντας την παραπαιδεία και τα φροντιστήρια), τα δικαστήρια που δεν λειτουργούν, τους υπέρογκους έμμεσους φόρους κι ένα σωρό άλλα;
Δεν κατανοούν ότι με αυτή την προστασία οδηγούνται κατ’ ευθείαν στον κόφτη;
Που επειδή δεν θα μπορεί να επιβάλλει άλλους φόρους, θα βρεθούν αντιμέτωποι ΚΑΙ σε μαζικές απολύσεις από το δημόσιο ΚΑΙ σε μειώσεις μισθών;
Αν αυτό δεν αποτελεί συλλογική παράνοια και ασφαλής δρόμος προς την άβυσσο, τότε τι είναι;
Και ξέρετε ποιο είναι το τραγελαφικό της υπόθεσης;
Ότι κι η αντιπολίτευση ουδέν αναφέρει περί της μείωσης των δαπανών, ούτε περί των αναγκαίων και τεράστιων παρεμβάσεων.
Βλέπετε το άτιμο πολιτικό κόστος υπερισχύει της πραγματικότητας και της αλήθειας…
Η δε συνάντηση με την πραγματική ανάπτυξη απουσιάζει παντελώς από τις πολιτικές ατζέντες των πολιτικών…
Συμπέρασμα;
Ας ετοιμάσουμε καλού κακού τις ζώνες ασφαλείας.
Η πρόσκρουση προβλέπεται σφοδρότατη…
Περισσότερο κι από την κατάρρευση των τέως σοβιετικών κρατών…
