Το τηλέφωνο κτύπησε δαιμονισμένα γύρω στις 4 τα ξημερώματα. Αγουροξυπνημένο,ς σκέφτηκα ότι τέτοιες ώρες ο ήχος του τηλεφώνου δεν είναι για καλό. Έτσι ήταν. Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής η Άντα. «Έφυγε ο Γιάννης»! «Έλα μωρή πρωί πρωί, άσκημη πλάκα κάνεις»… Μα η σπασμένη φωνή και το κλάμα της δεν άφηναν περιθώριο.
Μαύρη είδηση… Θλίψη! Έπεσε βαθιά σιωπή!
Κι ύστερα μια γρήγορη αναδρομή στη ζωή του παλιόφιλου από τα πρώτα χρόνια της «ελεύθερης» ραδιοφωνίας.
Το 1941 γεννήθηκε, στις 29 Ιουνίου. Στην Καρδαμύλη. Γρήγορα η οικογένειά του μετακόμισε στην Αθήνα, στο Περιστέρι. Ήταν δεν ήταν 5 ετών όταν έχασε για πάντα το χάδι της μάνας του εξ ου και «δέθηκε» τόσο στενά με τον πατέρα του Γιώργο και τον αδελφό του Βασίλη.
Μεγάλο ταλέντο στο τραγούδι, με φωνή που είχε μοναδική χροιά, παρακινήθηκε από φίλους του να «ψαχτεί». Κι όντως, πού τον έβρισκες πού τον έχανες ήταν στα γραφεία της Columbia (1962) μη τυχόν και τον προσέξουν, τον ακούσουν, του ανοίξουν τον δρόμο. Για να είναι στην Columbia χάνει μεροκάματα. Δούλευε, τρόπος του λέγειν, σε οικοδομές ως ελαιοχρωματιστής και ταυτοχρόνως φοιτούσε σε νυχτερινή τεχνική σχολή για να γίνει ηλεκτρολόγος.
Κάποια στιγμή, βρίσκει άκρες κι ετοιμάζεται να μπει στο studio για να ηχογραφήσει το πρώτο του τραγούδι (σε μουσική και στίχους του Μπάμπη Δαλιάνη, με τον τίτλο «Κορμί μου πονεμένο»). Μα τελικά αυτό δεν γίνεται αφού το τραγούδι το αγόρασε ο Καζαντζίδης! Τελικά το πρώτο τραγούδι που ερμηνεύει είναι ένα συρτοτσιφτετέλι του Πάνου Πετσά με τίτλο «Δώσ’ μου την καρδιά μου πίσω». Κυκλοφορεί σε δίσκο 45 στροφών που στην πίσω του πλευρά είχε το τραγούδι «Γεννήθηκα να σε αγαπώ» με την Πόλυ Πάνου.
Τότε, η Columbia, αποφασίζει να προχωρήσει σε εκκαθάριση του έμψυχου δυναμικού της. Το ποιοι θα μείνουν και ποιοι θα φύγουν θα το αποφάσιζε μια επιτροπή που την αποτελούσαν οι Μίκης Θεοδωράκης, Απόστολος Καλδάρας, Βασίλης Τσιτσάνης κι ο Γιάννης Παπαϊωάννου. Ο Γιάννης Πουλόπουλος διάλεξε να πει δύο δύσκολα τραγούδια: το «Μάνα μου και Παναγιά» και το «Παράπονο». Μόλις τελείωσε, τον πλησίασε ο Μίκης Θεοδωράκης λέγοντας: «Αυτόν εγώ θα τον κάνω τραγουδιστή», και τελικά ήταν ο μόνος που πέρασε από αυτή την ακρόαση.
Πουλόπουλος – Θεοδωράκης
Ο Μίκης Θεοδωράκης του δίνει να πει τρία τραγούδια στο θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Η γειτονιά των αγγέλων», που εκείνη τη χρονιά (1963) ανεβαίνει στο θέατρο Ρεξ από τον θίασο Τζένης Καρέζη – Νίκου Κούρκουλου. Τα τραγούδια αυτά ήταν τα «Στρώσε το στρώμα σου για δυο», «Δόξα τω Θεώ» και «Το ψωμί είναι στο τραπέζι». Αυτά είναι σε δική του πρώτη εκτέλεση κι αργότερα θα τα ηχογραφήσει κι ο Μπιθικώτσης.
Εκείνη την περίοδο ηχογραφεί το ένα και μοναδικό τραγούδι με τον Σταύρο Ξαρχάκο, το «Πρωινό τραγούδι», σε στίχους Νίκου Γκάτσου, το οποίο επίσης δεν κυκλοφορεί και μένει ως δείγμα και το 1963 συμπεριλαμβάνεται στο διπλό LP «Χρυσές επιτυχίες» του Σταύρου Ξαρχάκου. Ο χειμώνας του 1963 τον βρίσκει να τραγουδά στο κέντρο Ξημερώματα, στα Άνω Πατήσια, μαζί με την Καίτη Γκρέυ ενώ αντιμετωπίζει και την πρώτη πισώπλατη «μαχαιριά». Απομακρύνεται από την Columbia, εξαιτίας του Γρηγόρη Μπιθικώτση, ο οποίος έθεσε βέτο στην εταιρεία και στους αδελφούς Λαμπρόπουλους, ότι αυτόν δεν τον ήθελε εκεί.
Με το σοκ της απομάκρυνσής του νωπό αποφασίζει να πάει στρατιώτης, το 1964 κι απολύεται το 1966. Κι αρχίζει πάλι να ψάχνεται.
Οι μπουάτ
Στην Πλάκα ανθούν ήδη οι μπουάτ και το Νέο Κύμα του Γιάννη Σπανού ενώ βρίσκει στέγη στη «Λύρα» του Πατσιφά που ηχογραφεί ξανά τα τρία τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη και άλλα δώδεκα του ίδιου συνθέτη, όπως τα «Βράχο βράχο τον καημό μου», «Βρέχει στη φτωχογειτονιά», «Καημός» κ.ά.
Το 1965 τραγουδάει τέσσερα τραγούδια του τότε πρωτοεμφανιζόμενου Μάνου Λοΐζου, ενώ το 1966 θα τραγουδήσει σε πρώτη εκτέλεση το «Ακορντεόν», στην ταινία μικρού μήκους «Αθήνα, πόλη χαμόγελο», για το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Σχεδόν παράλληλα κάνει μεγάλη επιτυχία με το «Μη μου θυμώνεις μάτια μου», του επίσης τότε πρωτοεμφανιζόμενου Σταύρου Κουγιουμτζή.
Το 1966 τραγουδά σε συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη στο γήπεδο της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια, μαζί με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, τη Μαρία Φαραντούρη και τον πρωτοεμφανιζόμενο Δημήτρη Μητροπάνο. Την ίδια χρονιά μπαίνει για τα καλά στη δισκογραφία. Τα 45άρια δισκάκια του κυκλοφορούν σωρηδόν και εμφανίζεται για πρώτη φορά στις κινηματογραφικές ταινίες: Οι στιγματισμένοι (1966), με τον Γιώργο Φούντα και τη Μάρω Κοντού, όπου τραγουδάει μαζί με την Ελένη Κλάδη το «Πολύ αργά» και το «Σ’ αγαπώ»· Ο τετραπέρατος (1966), με τον Κώστα Χατζηχρήστο, όπου ερμηνεύει το τραγούδι του Γιώργου Κατσαρού «Στον Πειραιά, στον Πειραιά»· Εκείνος κι εκείνη (1966), με την Τζένη Καρέζη και τον Φαίδωνα Γεωργίτση, όπου τραγουδάει τη σύνθεση του Γιάννη Μαρκόπουλου «Ξεγυμνώστε τα σπαθιά».
Με τον Πλέσσα
Το 1966 έρχεται σε επαφή με τον Μίμη Πλέσσα, μια συνεργασία που άφησε εποχή στο χώρο του ελληνικού τραγουδιού. Αφορμή η ταινία μιούζικαλ «Οι θαλασσιές οι χάντρες» (1966). Ακολούθησαν οι ταινίες «Κάτι κουρασμένα παλικάρια» (1967), «Μια κυρία στα μπουζούκια» (1968), «Ο ψεύτης» (1968), «Γοργόνες και μάγκε» (1968), «Η Παριζιάνα» (1969), «Η ωραία του κουρέα» (1969), «Η θεία μου η χίπισσα» (1970) και πολλές άλλες.
Το 1969 είναι μια σημαδιακή χρονιά. Κυκλοφορεί «Ο Δρόμος», δίσκος των Μίμη Πλέσσα και Λευτέρη Παπαδόπουλου, όπου ο Γιάννης Πουλόπουλος ερμηνεύει δέκα από τα δώδεκα τραγούδια. Ο δίσκος θα γίνει αμέσως ο πρώτος ελληνικός χρυσός δίσκος -παρά την απαγόρευση μετάδοσής του από το τότε μονοπώλιο του ΕΙΡ/ΕΙΡΤ- και στα χρόνια που θα ακολουθήσουν θα γίνει το πιο επιτυχημένο σε πωλήσεις άλμπουμ στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας, φτάνοντας τα 3.000.000 αντίτυπα, ρεκόρ που μέχρι σήμερα κανείς άλλος ελληνικός δίσκος δεν έχει πλησιάσει. Την ίδια χρονιά, συμμετέχει στον δίσκο «Οι ώρες», των Λίνου Κόκοτου και Άκου Δασκαλόπουλου.
Ο Γιάννης Πουλόπουλος αποτελεί κορυφαία προσωπικότητα του ελληνικού τραγουδιού και καλλιτέχνης που με τα τραγούδια του «μίλησε» σε ψυχές εκατομμυρίων Ελλήνων που ταυτίστηκαν με τις ερμηνείες του.
Άνθρωπος χαμηλών τόνων, δεν ενθουσιαζόταν με την δημοσιότητα εξ ου και είναι σπάνιες οι δημόσιες εμφανίσεις και παρεμβάσεις.
Τι άλλο να πω τούτες τις ώρες; Καλή δύναμη Άντα και Μπέτυ! Μαζί σας, μαζί μας… απόψε κλαίει ο ουρανός…
