Αναμφίβολα η υπογραφή συμφωνίας ανάμεσα στη χώρα μας και την Ιταλία αποτελεί ένα κορυφαίο πολιτικό γεγονός με τις υπογραφές των Μητσοτάκη και Δένδια που κινήθηκαν με άκρα μυστικότητα και δημιούργησαν εξαιρετικά εθνικά τετελεσμένα. Η συμφωνία είναι ένα γεγονός που ως συζήτηση είχε ξεκινήσει το 1977 (!!!), έπρεπε να είχε υπογραφεί εδώ κι πάρα πολλά χρόνια αλλά ουδεμία άλλη κυβέρνηση κατάφερε.
Αυτή η υπογραφή με την Ιταλία, εκτός όλων των άλλων, έχει και ιδιαίτερη ψυχολογική σημασία για τους Έλληνες αφού, ναι μεν, είμαστε πιστά αφοσιωμένοι στους κανόνες του Διεθνούς δικαίου αλλά οι εξ Ανατολών γείτονές μας δεν κάνουν το ίδιο και επιχειρούν να επιβάλλον τις απόψεις τους υπό το πρίσμα της αριθμητικής ή άλλης ισχύος και μέσω εκβιασμών της διεθνούς κοινότητας.
Η αλήθεια είναι ότι η επίκληση του διεθνούς δικαίου πολλές φορές δεν μας καθιστά συμπαθείς στη διεθνή κοινή γνώμη ή σε συμμάχους μας και μη. Αυτό συμβαίνει επειδή στην πολιτική το διεθνές δίκαιο ταυτίζεται πολλές φορές με συμφέροντα εύθραυστα και πολιτικά. Κι ότι άλλες τόσες φορές το χαρακτηρίζουν περιπτωσιολογικές προσεγγίσεις. Στην προκειμένη περίπτωση του καθορισμού ΑΟΖ με την Ιταλία το διεθνές δίκαιο βρίσκει απολύτως και την επίκληση και την εφαρμογή του.
Είναι και πολλά ακόμη. Το κορυφαίο είναι ότι με την υπογραφείσα ΑΟΖ επιβεβαιώνεται το δικαίωμα των νησιών σε θαλάσσιες ζώνες, στα πλαίσια όσων αναφέρει η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας. Κάτι που αποτελεί την εθνική θέση και γίνεται οδηγός για την πορεία παρόμοιων συμφωνιών με γειτονικές χώρες.
Προσέξτε: Πρέπει να οριοθετηθεί και συμφωνηθεί ΑΟΖ και με την Αίγυπτο. Μια περίπτωση εξαιρετικά πιο δύσκολη από αυτή με την Ιταλία αφού η Αίγυπτος δεν συμφωνεί με την περίπτωση του Καστελόριζου. Όμως η συμφωνία με τους Ιταλούς δείχνει τον δρόμο.
Πρέπει να πούμε κι αυτό: Αν υπάρξει συμφωνία με την Αίγυπτο εξουδετερώνεται το ψευτομνημόνιο Τουρκίας – Λιβύης. Αλλά, χάραξη ΑΟΖ ανάμεσα σε Ελλάδα και Αίγυπτο με βάση το διεθνές δίκαιο της θάλασσας και τις πάγιες ελληνικές θέσεις, πρέπει να ξέρουμε ότι σημαίνει κι ένταση αφού στη χάραξη θα περιλαμβάνεται το μεγαλύτερο μέρος των περιοχών που πειρατικά διεκδικεί η Τουρκία.
Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η Αίγυπτος πρέπει να αποδεχτεί ότι με την υπογραφή ΑΟΖ με την Ελλάδα λαμβάνει σαφή θέση απέναντι στις τουρκικές αξιώσεις.
Προσέξτε: Μπορεί τα τελευταία χρόνια οι σχέσεις Αιγύπτου και Τουρκίας να βρίσκονται «υπό το μηδέν» αλλά η χώρα της Βόρειας Αφρικής έχει μεγάλα τμήματα μουσουλμανικών πληθυσμών που πιέζουν παντοιοτρόπως την κυβέρνηση του στρατηγού Σίσι.
Είναι κάτι ακόμη: Ο Μητσοτάκης έχει επενδύσει στην αναβαθμισμένη αμυντική συνεργασία με το Ισραήλ, ενώ θα το επισκεφθεί το Ισραήλ τη Δευτέρα. Το οποίο παγίως συμφωνεί με τις θέσεις της Ελλάδας και της Κύπρου.
Εν κατακλείδι: Υπογράφηκε η συμφωνία για ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα με την Ιταλία που καρκινοβατούσε εδώ και 43 χρόνια κι αυτό αποτελεί κορυφαίο πολιτικό και διπλωματικό γεγονός. Όμως ο δρόμος είναι μακρύς κι η εικόνα θ’ αλλάξει όταν υπάρξει συμφωνία και με την Αίγυπτο… Έστω και προσωρινή, δηλαδή χωρίς να περιλαμβάνεται σ’ αυτή προς το παρόν το Καστελόριζο…
