Στις 16 Φεβρουαρίου, στο άρθρο μας με τίτλο «Δεν είναι καυγάς Κανέλλη – Κασιδιάρη», αναφερόμαστε στις εθνικές ευθύνες του προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου.
Ο επίλογος του άρθρου ανέφερε:
«Τι θα μπορούσε να κάνει ο Προκόπης Παυλόπουλος;
Ίσως τη μοναδική πατριωτική και ρεαλιστική επιλογή που διαθέτει.
Την παραίτηση που θα οδηγήσει τη χώρα στις εκλογές.
Τότε, μπορεί η ιστορία να φανεί γενναιόδωρη μαζί του».
Το συγκεκριμένο άρθρο δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια αποτύπωση της αγωνίας για να σωθεί, στη χώρα, ότι σώζεται ακόμη.
Βρήκε ανταπόκριση μα και ενστάσεις που αφορούσαν, κυρίως, τον σεβασμό των θεσμών.
Ομολογώ ότι χάρηκα ιδιαιτέρως επειδή μια άποψη που δημοσιεύθηκε εδώ σ’ αυτή την διαδικτυακή γωνιά της ελληνικής περιφέρειας, υιοθετήθηκε από έναν άνθρωπο που πάντα είχε το θάρρος της γνώμης του, την εξέφραζε με παρρησία και δεν κατέφυγε ποτέ στη θωπεία των ώτων της κοινωνίας για ίδιο όφελος ή ψήφους. Αναφέρομαι στον Στέφανο Μάνο.
Με άρθρο του στην «Καθημερινή» ζήτησε την παραίτηση του Προκόπη Παυλόπουλου για να μπορέσει να δρομολογηθεί η αλλαγή αλλά και ν’ αποφευχθούν νέες περιπέτειες της χώρας με την προεδρική εκλογή του 2020.
Ο Στέφανος Μάνος, αναφέρει μεταξύ άλλων στο άρθρο του:
«Υπάρχει μια λύση που προϋποθέτει μία θυσία. Να παραιτηθεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η Βουλή να μην αναδείξει Πρόεδρο και να προκληθούν εκλογές. Οι εκλογές θα γίνουν με το μπόνους των 50 εδρών και η κυβέρνηση που θα προκύψει δεν θα έχει τον κίνδυνο νέων εκλογών, (Σ.Σ. με απλή αναλογική το 2020 με αφορμή την προεδρική εκλογή) αλλά ορίζοντα τετραετίας. Η αβεβαιότητα θα περιοριστεί. Σκέφτομαι, γιατί όχι; Μια παραίτηση για το καλό της Ελλάδας».
Τι θα κάνει ο πρόεδρος;
Δεν τρέφω ελπίδες ότι θα πράξει το σωστό.
Πολύ περισσότερο αφού σε όλη την πολιτική του διαδρομή δεν μας έχει συνηθίσει σε σωστές πολιτικές ενέργειες.
Χώρια ότι στη δική του προτεραιότητα είναι η συμπόρευση με την παρούσα κυβέρνηση κι οι εκφρασμένες απόψεις του για τον κρατισμό που υπηρετεί ο ΣΥΡΙΖΑ συμβαδίζουν με θέσεις και πράξεις του.
Το έχει πει άλλωστε. Εχθρός είναι … ο Μινώταυρος του νεοφιλελευθερισμού.
Μα, επαναλαμβάνω, είναι η μοναδική πράξη που μπορεί να κάνει την ιστορία να τον μνημονεύει.
Μακάρι, λοιπόν, να συμβεί και να μην ισχυριζόμαστε μετά από πολλά χρόνια ότι ΚΑΙ σ’ αυτό είχε δίκιο ο Στέφανος Μάνος, όπως συμβαίνει κατά κόρον με τις απόψεις του.
