Ακούστε κάτι περίεργα πράγματα.
Κάπου εκεί στο πρώτο εξάμηνο του 2015, ανάμεσα στα χαρτιά που ετοίμαζαν για το παράλληλο νόμισμα, στο καταστροφικό δημοψήφισμα που ακολούθησε και στα μοιραία capital controls, έγινε και η επιλογή της Βασιλικής Θάνου, ως προέδρου του Αρείου Πάγου.
Με βάση την επετηρίδα, δεν ήταν η αρχαιότερη καθώς προηγούνταν άλλοι τρεις ανώτατοι δικαστικοί λειτουργοί, αλλά είχε το μεγάλο πλεονέκτημα ότι στο πλαίσιο των καθηκόντων της είχε ταχθεί εναντίον των νόμων δημοσιονομικής προσαρμογής. Μάλιστα, είχε κρίνει αντισυνταγματικό τον ΕΝΦΙΑ. Δηλαδή, ότι έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν στην αντιπολίτευση.
Για την επιλογή της Βασιλικής Θάνου, τότε, δεν τηρήθηκε το βασικό κι εθιμικό κριτήριο επιλογής προέδρου του Αρείου Πάγου (επετηρίδα) με το οποίο είχαν επιλεγεί οι πρόεδροι όλων των Ανωτάτων δικαστηρίων στο παρελθόν. Τόσο επί ημερών Ρουπακιώτη, όσο και επί ημερών Αθανασίου στο υπουργείο Δικαιοσύνης.
Στα δυο χρόνια της θητείας της, εκείνα που έμειναν περισσότερο από τα πεπραγμένα της ήταν οι συνεχείς της προσπάθειες για αύξηση των ορίων ηλικίας αποχώρησης των ανωτάτων δικαστών από την υπηρεσία τους, παρά την σαφή απαγόρευση του Συντάγματος. Ήταν κι η … βεγγέρα που διοργανώθηκε στο Χίλτον για να γιορταστούν τα… 182 χρόνια του Αρείου Πάγου, που προκάλεσε αντιδράσεις ακόμη και από την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, που με ανακοίνωσή της ανέφερε ότι «Τέτοιου είδους εκδηλώσεις δεν εκφράζουν τους Δικαστές και Εισαγγελείς της Χώρας παρά μόνο όσους τις διοργανώνουν». Τελικά στο Χίλτον δεν πάτησε σχεδόν κανένας, ούτε καν ο υπουργός Δικαιοσύνης κι ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών.
Ήταν, επιπλέον, στη διετία της κας Θάνου, η διασπαστική της προσπάθεια να επιφέρει πλήγμα στην Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, με την «επιχείρηση» ίδρυσης άλλης ένωσης, της «Ένωσης Ανώτατων και Ανώτερων Δικαστών και Εισαγγελέων». Κάτι που ανάγκασε τον πρόεδρο της Ένωσης κ. Σεβαστάκη να καλέσει τους συναδέλφους του «να μη δώσουν τη συγκατάθεσή τους στον διχασμό που επιχειρείται».
Στη διετία αυτή, αίσθηση είχαν δημιουργήσει κι οι καταγγελίες εις βάρος της, του εκλιπόντος επιχειρηματία Ανδρέα Βγενόπουλου, για σειρά ποινικών αδικημάτων. Κάτι που ακόμη (;;) διερευνάται. Επίσης η μήνυση που κατέθεσε εναντίον του καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου Στ. Τσακυράκη, επειδή εκείνος σχολίασε επικριτικά μια επιστολή της στους προέδρους των Ανωτάτων Δικαστηρίων των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία ουσιαστικά ήταν πολιτικό διάγγελμα που δεν είχε καμιά σχέση με την ιδιότητά της και φυσικά κατά το Σύνταγμα που καλεί τους λειτουργούς της Δικαιοσύνης ν’ απέχουν της πολιτικής, διακρίνοντας τη νομοθετική και την εκτελεστική εξουσία. Αυτή η μήνυση, δεν έφτασε ποτέ στο ακροατήριο, αφού παρενέβη (αδειάζοντας ουσιαστικά) την κα Θάνου, ο τότε υπουργός Ν. Παρασκευόπουλος, θέτοντας το «αδίκημα» στα παραγραφόμενα.
Μετά την συνταξιοδότησή της προσφάτως, έγινε γνωστό ότι η πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου, αναλαμβάνει καθήκοντα προϊσταμένης του Νομικού Γραφείου του Αλέξη Τσίπρα! Εγκαθίσταται, δηλαδή, στο Μέγαρο Μαξίμου! Αμισθί, μάλιστα. Προφανώς για τη δόξα και την επιστήμη. Την ώρα, μάλιστα, που έχουν ξεπεράσει κάθε όριο οι επιθέσεις κυβερνητικών στελεχών κι οι ειρωνείες του ίδιου του πρωθυπουργού εναντίον της Δικαιοσύνης, με προεξάρχοντες τον αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης (!!!!) και τον γνωστό για τις συνεχείς τραμπουκοειδείς συμπεριφορές αναπληρωτή υπουργό Υγείας.
Επιθέσεις που δείχνουν πλήρη απαξίωση αναφορικά με τη διάκριση εξουσιών που επιβάλλει το Σύνταγμα και το δημοκρατικό μας πολίτευμα και συνοδεύονται από απροκάλυπτες ύβρεις.
Για να λέμε τα σύκα σύκα και την σκάφη σκάφη, οφείλουμε να πούμε ότι κι άλλες φορές έχει επιχειρηθεί από κυβερνήσεις να ελέγξουν τη Δικαιοσύνη. Αλλά αυτό που γίνεται σήμερα δεν έχει προηγούμενο.
Η «επιχείρηση άλωση» της Δικαιοσύνης ξεκίνησε από τις πρώτες μέρες του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία αλλά οι μεγάλες επιθέσεις κορυφώθηκαν από τη στιγμή που το ΣτΕ έβγαλε την περίφημη κι ιστορική απόφαση για τις τηλεοπτικές άδειες που οδήγησε σε φιάσκο τον διαγωνισμό Παππά. Από τότε και μετά, στοχοποιήθηκαν με προσωπικές επιθέσεις δικαστές, ειδικά αν έβγαζαν αποφάσεις που δεν συμβάδιζαν ή συμβαδίζουν με τις επιδιώξεις της κυβέρνησης.
Για όλα αυτά, η πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου, δεν θυμάμαι να παρενέβη ποτέ για να σταματήσουν και να υπερασπιστεί τη Δικαιοσύνη από την κορυφή της πυραμίδας της. Ακόμη κι όταν αυτές οι επιθέσεις αμφισβητούσαν το δικαίωμα των συναδέλφων της ν’ ασκούν τα καθήκοντά τους εντός των πλαισίων του Συντάγματος και των νόμων.
Επιπλέον, στο διάστημα της θητείας της, δεν θυμάμαι να έκανε κάτι η κα Θάνου, ούτως ώστε ν’ αμβλυνθούν οι πράγματι σημαντικές αδυναμίες της Δικαιοσύνης, ειδικά ως προς τους χρόνους εκδίκασης χιλιάδων υποθέσεων.
Τώρα, λοιπόν, την ώρα της συντονισμένης επίθεσης εναντίον της Δικαιοσύνης για την απαξίωσή της, την ώρα που η κυβέρνηση δείχνει ν’ αδιαφορεί για την εμπιστοσύνη στο κράτος Δικαίου, η κα Θάνου πιάνει στασίδι στο Μέγαρο Μαξίμου.
Πρώτη φορά συμβαίνει αυτό.
Όπως πολλά άλλα με την «Πρώτη φορά Αριστερά»…
Όμως, θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας ως έθνος και λαός, αν επιτρέψουμε στην κυβερνητική παράταξη να επιτύχει τις επιδιώξεις της για τον έλεγχο της Δικαιοσύνης και την απώλεια της εμπιστοσύνης στο κράτος Δικαίου.
Αν, λέω αν, θέλουμε να μείνουμε ευνομούμενη χώρα…
