Ο τίτλος του σημερινού άρθρου προέκυψε αβίαστα με την ολοκλήρωσή του. Ο νους έτρεξε στο απίστευτης ωραιότητας, τρυφερότητας κι εξόχως συγκινητικό βιβλίο του κορυφαίου Αντώνη Σαμαράκη. Με τους ήρωές του να αναζητούν αυθεντική κι ακέραιη ελπίδα.
Κάτι σαν τους σημερινούς Έλληνες. Που δεν μπορούν να πιαστούν από πουθενά, ειδικά αυτά τα δυο χρόνια που κυβερνά τούτος ο συρφετός.
Πήγε ο Τσίπρας στο Πεκίνο προχθές, να προσελκύσει επενδυτές. Ποιος; Ο Τσίπρας. Που καλούσε τους επενδυτές να μη φέρουν ούτε ευρώ στη χώρα μας!
Ας υποθέσουμε όμως, ότι ο Τσίπρας κατάλαβε. Και τώρα άλλαξε μυαλά και ρότα.
Πώς θα φέρει επενδυτές; Με την κουλτούρα του δεκαπενταμελούς μαθητικού συμβουλίου, που λέει ο καθένας ότι του κατέβει;
Πού θα φέρει επενδυτές ο Τσίπρας; Σε ποια χώρα;
Σ’ αυτή που έχει οικονομία επιπέδου Ουγκάντας ή Ζιμπάμπουε;
Σ’ αυτή που η διαφθορά ζει και βασιλεύει;
Σ’ αυτή που οι νόμοι ψηφίζονται ή εφαρμόζονται μόνο αν συμφέρουν τους «πελάτες»;
Σ’ αυτή που η Δικαιοσύνη βγάζει αποφάσεις μετά από δέκα χρόνια διαδικασίας;
Σ’ αυτή των χιλιάδων νόμων και παραθύρων;
Σ’ αυτή που ψηφίζει τρεις φορές ετησίως φορολογικούς νόμους;
Σ’ αυτή που ο κάθε δασάρχης ή δημόσιος υπάλληλος γίνεται δυνάστης ολόκληρης της κοινωνίας;
Σ’ αυτή που το κέρδος θεωρείται, περίπου, ως ποινικό αδίκημα;
Ποιος σοβαρός επενδυτής θα έρθει να βάλει έστω κι ένα ευρώ σε μια χώρα που η κυβέρνησή της μοιράζει δημόσια έργα; Κι όχι με βάση το δημόσιο συμφέρον ή την οικονομικότερη προσφορά, αλλά προκειμένου αυτός να εισπράξει δεκάδες εκατομμύρια για ν’ αποκτήσει ΜΜΕ που θα υποστηρίζουν την κυβερνητική παράταξη.
Ποιος επενδυτής θα έρθει να επενδύσει σε μια χώρα για να κάνουν κουμάντο στην επιχείρησή του οι συνδικαλιστές; Και μάλιστα με την ανοχή του κράτους;
Γιατί να έρθει κάποιος να επενδύσει στην τελευταία χώρα της Ε.Ε. σε επενδύσεις; Τελευταία, ακόμη και μεταξύ αυτών που δεν είναι στην Ευρωζώνη;
Και να πούμε και κάτι ακόμη; Ακόμη και κάποιοι που επενδύουν, όπως επί παραδείγματι στον τουρισμό, δεν περνούν όλα τα χρήματα από την ελληνική οικονομία, λόγω υψηλής φορολογίας. Και λόγω της ιδιαιτερότητας του κλάδου, μεγάλο μέρος των χρημάτων -εισπράξεων, παραμένουν στο εξωτερικό…
Γι όλα αυτά και πολλά άλλα, δεν έχουμε κάνει το παραμικρό ν’ αλλάξουν.
Πώς λοιπόν θα προσελκύσουμε επενδύσεις;
Εξ ου και κατέφυγα εναγωνίως στον τίτλο του Σαμαράκη…
Ζητείται ελπίς για την αποφυγή του μοιραίου;
Τι διάβολο; Μόνο εγώ το βλέπω να έρχεται; Μόνο εγώ βλέπω την άμμο στην κλεψύδρα να τελειώνει κι εμείς να μη κάνουμε τίποτα επί της ουσίας;
Μακάρι να είμαι, μόνο εγώ…
