”ΟΔΗΓΟΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ”
Οι γιορτές για πολλούς ανθρώπους δεν είναι μια ευχάριστη ιστορία.
Άλλοι γιατί έχουν θύμισες από μια οικογένεια που διαλύθηκε, άλλοι γιατί είναι μόνοι τους στο σπίτι ή νοιώθουν μόνοι τους ακόμη ανάμεσα και σε πολλούς ανθρώπους, άλλοι γιατί τα οικονομικά τους δεν τους επιτρέπουν να τις χαρούν σαν κάτι ξεχωριστό, άλλοι γιατί μετρούν απώλειες και άλλοι γιατί θυμούνται τα παιδικά τους όμορφα Χριστούγεννα στο χωριό ή στην πόλη και ξέρουν ότι δεν θα τα ξαναζήσουν.
Πολλές φορές έχω νοιώσει έτσι τις γιορτές και έλεγα συχνά ότι προτιμώ την καθημερινότητα.
Μέχρι που μου άλλαξε τη διάθεση ένας ”Οδηγός Αισιοδοξίας” που κάπου διάβασα πριν χρόνια, γραμμένο από κάποιον ψυχολόγο, συγκράτησα μερικές συμβουλές, προσπάθησα να τις εφαρμόσω όσο μπορώ και πήγαν όλα καλύτερα.
Θα σας αναφέρω σε δυό – τρις συνέχειες όσα θυμάμαι:
1) Η ζωή είναι μία (εδώ στη γη τουλάχιστον) και είναι και μικρή.
Δεν είναι ποτέ όλο μαύρη.
Ακόμη και στις πιο δύσκολες μέρες της, έρχεται στιγμή που θα χαμογελάσουμε.
Και δεν είναι ποτέ μόνο άσπρη, ακόμη και στους πλούσιους και στους πετυχημένους.
Υπάρχουν απλές χαρές, ανέξοδες, που μένει σε μας να τις ανακαλύψουμε.
Μια βόλτα στη φύση, ένα βιβλίο, μιά καλή παρέα φίλων, μια ενδιαφέρουσα ταινία, κάτι που θα φτιάξουμε με τα χέρια μας και θα το δωρίσουμε, (ένα πλεχτό, ένα γλυκό του κουταλιού, μια μαρμελάδα, ένα λικέρ) είναι πράγματα που μπορούμε να τα κάνουμε μόνο τις γιορτές που έχουμε περισσότερο χρόνο στη διάθεσή μας. Μπορούν να μας αλλάξουν την καθημερινότητα και να εισπράξουμε ένα χαμόγελο και μία αγκαλιά από όποιον δεχθεί το δώρο μας.
Η ζωή είναι μία, είναι μικρή και δεν είναι ποτέ όλο μαύρη.
