Έχουμε αναφερθεί επανειλημμένως στο ζήτημα του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες. Τον έχουμε χαρακτηρίσει παρωδία, αντισυνταγματικό και με πολλά άλλα επίθετα. Κι έχουμε καταθέσει την άποψη ότι περισσότερα προβλήματα θα δημιουργήσει τόσο στο τηλεοπτικό τοπίο, όσο και στην ίδια την κυβέρνηση.
Ο Νίκος Παππάς κατάφερε να πείσει τον Αλέξη Τσίπρα πως όλα είναι καλώς μελετημένα και οι…. οχτροί καναλάρχες θα εξαφανιστούν, όπως και η παλαιά διαπλοκή.
Κι όχι μόνο αυτά. Με την βοήθεια ενός περιθωριακού ιταλικού ινστιτούτου, επιχείρησε να πείσει την κοινή γνώμη και την κοινή λογική ότι στο τηλεοπτικό σκηνικό χωρούν μόνο τέσσερις άδειες. Γνωμάτευση που καταρρίφθηκε ευθύς ως διετυπώθη.
Όταν έγινε ο διαγωνισμός, τα φερέφωνα και τα παπαγαλάκια του Μαξίμου, άρχισαν να βομβαρδίζουν την κοινή γνώμη με το παραμύθι ότι «αποκαθίσταται η νομιμότητα» κι ότι έκλεισαν τα… βοθροκάναλα. Καφενειακή λογική, που ασφαλώς δεν μπόρεσε να κρατήσει επί μακρόν, πολύ περισσότερο όταν άρχισαν να αποκαλύπτονται πόσο στο πόδι κι αυθαίρετα ήταν όλα σχεδιασμένα.
Όσο περνά ο καιρός και οι νομικοί παίρνουν στα χέρια την υπόθεση, τόσο πιο πολύ αντιλαμβάνονται όλοι ότι η υλοποίηση του διαγωνισμού είναι στον αέρα.
Ο νόμος που έφτιαξε ο Νίκος Παππάς (4339/15), ενώ είχε δημιουργήσει το … Αριστερό αφήγημα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παίρνει τα λεφτά από την ολιγαρχία και τα δίνει στους φτωχούς (ψεύτικο κι αυτό όπως απέδειξε η αντίδραση της Κομισιόν), το μόνο που καταφέρνει είναι να δημιουργήσει νομικό και τηλεοπτικό χάος.
Κοντολογίς, ο Παππάς τα έχει κάνει μούσκεμα.
Προσέξτε μια λεπτομέρεια: Ακόμη κι αν ο διαγωνισμός κριθεί συνταγματικός από το ΣτΕ, ο εξοβελισμός του ΕΣΡ κι ο περιορισμός των αδειών εθνικής εμβέλειας σε τέσσερις, χωρίς να είναι γνωστός ο αριθμός των περιφερειακών και κυρίως των θεματικών αδειών, θα δημιουργήσει μια εκκρεμοδικία τουλάχιστον δέκα ετών!
Κι όλα αυτά, όταν εκκρεμούν οι διαδικασίες για περιφερειακές και θεματικές άδειες κι ο Νίκος Παππάς αλλάζει γνώμη σαν τα πουκάμισά του, αναφορικά με το πώς θα δοθούν αυτές και από ποιον.
Να πούμε και κάτι ακόμη.
Το ΕΣΡ δεν υπάρχει με ευθύνη της κυβέρνησης κι ας ισχυρίζονται τα κυβερνητικά στελέχη ότι η Νέα Δημοκρατία δεν ψήφισε για διοριστούν τα μέλη του. Το ΕΣΡ υπήρχε και λειτουργούσε κανονικά μέχρι πέρυσι το καλοκαίρι, όταν η κυβέρνηση αποφάσισε να παύσει τρία από τα τέσσερα μέλη του, για να βάλει δικά της στελέχη. Το ότι δεν συναίνεσε η Νέα Δημοκρατία σ’ αυτή τη μεθόδευση της κυβέρνησης, ασφαλώς δεν την καθιστά υπόλογη.
Ο Νίκος Παππάς, ασφαλώς κι έχει καταλάβει πλέον τι διάτρητο νόμο έφτιαξε. Απόδειξη αυτού είναι το γεγονός ότι ο ίδιος αλλά κι ο στενός συνεργάτης του, Γ.Γ. Ενημέρωσης Λευτέρης Κρέτσος, ισχυρίζονται τώρα ότι «ο επόμενος διαγωνισμός για τα περιφερειακά κανάλια πρέπει να γίνει από το ΕΣΡ».
Γιατί για τα περιφερειακά κανάλια το ΕΣΡ (όποτε κι αν συγκροτηθεί) κι όχι για τα πανελλαδικά;
Ο Νίκος Παππάς και ο νόμος – Φρανγκεστάιν, δεν δημιουργούν μόνο το χάος, αλλά ουσιαστικά ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΟΥΝ ακόμη και τα ιδιωτικά κανάλια. Ιδού πως:
- Το 2015 επανέφερε τον ειδικό φόρο τηλεόρασης που είναι 20% επί των εσόδων των τηλεοπτικών σταθμών.
- Το αποτέλεσμα του διαγωνισμού (246 εκατ. ευρώ) εντελώς συμπτωματικά (;) αντιστοιχεί στο σύνολο των ετήσιων εσόδων των σταθμών και επειδή οι άδειες εκχωρούνται για 10 έτη προσθέτει άλλο ένα 10% ετήσιο έσοδο για το κράτος που αφαιρείται από τους σταθμούς.
- Η σχεδιαζόμενη «πλατφόρμα» εμπορικών συναλλαγών, η οποία αναγγέλθηκε ως βασικός πυλώνας εξυγίανσης των συναλλαγών, θα έχει κόστος 10% επί των συναλλαγών, άρα επί των εσόδων των σταθμών.
Το σύνολο των ποσοστών αυτών είναι 40% που σημαίνει ότι η κυβέρνηση γίνεται μεγαλομέτοχος της αγοράς, εισπράττοντας επί των εσόδων και όχι επί των κερδών, και μάλιστα χωρίς κόστος αφού δεν αναλαμβάνει τον αντίστοιχο επιχειρηματικό ρίσκο.
Τι μέλλει γενέσθαι λοιπόν;
Κατ’ αρχάς ο πρόεδρος της Βουλής αναζητά εναγωνίως τρόπους για να συσταθεί το ΕΣΡ.
Πολλά λέγονται και ακούγονται για περίεργες μεθοδεύσεις (ακόμη και για αφαίρεση από τα 4/5 της επιτροπής των προέδρων, που απαιτούνται από το Σύνταγμα για σύσταση ανεξάρτητης αρχής, των λευκών ψήφων! Αλλά, τούτο αυτή τη στιγμή δεν είναι προς σχολιασμό, δεδομένου ότι είναι μια απλή μεθόδευση που δεν γνωρίζουμε αν λάβει σάρκα και οστά.
Το ιδανικό σενάριο είναι το ΣτΕ να κρίνει αντισυνταγματικό –άρα και άκυρο –τον διαγωνισμό.
Τι θα κάνει τότε ο Νίκος Παππάς; Θα δείχνει τους δικαστές για την αποτυχία του και τα παπαγαλάκια θα ισχυρίζονται ότι … η Αριστερά προσπάθησε αλλά δεν της το επέστρεψαν. Όμως, το πλήγμα που θα έχει υποστεί η κυβέρνηση θα είναι τεράστιο κι όχι επειδή δεν της το επέτρεψαν κάποιοι, αλλά επειδή έφερε έναν νόμο – έκτρωμα.
Αυτό το αντιλαμβάνονται ήδη κυβερνητικοί βουλευτές και υπουργοί και κάποιοι πνέουν μένεα εναντίον του υπουργού Επικρατείας, ειδικά όταν τα δημοσιεύματα του ξένου Τύπου προσομοιάζουν τον πρωθυπουργό με τον… Ερντογάν, αλλά κι επειδή βλέπει πλέον την απόρριψη από πρόσωπα του εκδοτικού χώρου με τα οποία είχε αναπτύξει στενές σχέσεις. Και δυστυχώς για εκείνον, δεν φτάνει ο ορισμός της κυβερνητικής διαπλοκής Χρ. Καλογρίτσας.
Εξ ου και δεν προξένησε έκπληξη σε όσους γνωρίζουν, το άδειασμα του Νίκου Παππά από τον Αλ. Τσίπρα, στην συνέντευξη Τύπου της Θεσσαλονίκης, όταν ουσιαστικά είπε ότι το πού θα πάει ο υπουργός Επικρατείας σε ενδεχόμενο ανασχηματισμό, αποτελεί δική του απόφαση.
Δεν είναι μάλιστα λίγοι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι μετά το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, ο Νίκος Παππάς μπορεί να κάνει παρέα στον … Βαρουφάκη.
Ίδωμεν…
