Θυμάμαι τις νοικοκυρές στο χωριό μας που κερνούσαν τους μουσαφιραίους τους τον σπιτικό σιμιγδαλένιο χαλβά.
Ήταν το πιο εύκολο, γρήγορο και οικονομικό έδεσμα. Βαθιά στη θύμησή μου έμεινε η παρακάτω εικόνα: τα ορτακιά που κάναν στα σπίτια καθαρίζοντας κουκούτσια βαμβάκι μέσα στο δωμάτιο του σπιτιού συνήθως φθινόπωρο και χειμώνα, όταν μάζευαν από το χωράφι κοζάκια για να μην τους πιάσει ο καιρός. Όλοι γύρω γύρω καθάριζαν, ενώ η κόπα του βαμβακιού έφτανε ως το ταβάνι με το μονόφωτο, σκόνη και αράχνες στους τοίχους.. Τότε ήταν που η νοικοκυρά κερνούσε χαλβά.
Αλλά και στη σαιζόν του καλαμποκιού γινόταν κάτι παρόμοιο. Αυτό το θυμάμαι για πολλά χρόνια όταν πηγαίναμε με τη μάνα μου στην γειτονιά για να βοηθήσει στο καθάρισμα και ειδικά στην κυρά Στέλλα όπου κι εκεί δεν έλειπε ποτέ ο χαλβάς. Αλλά μη σας κουράζω πιο πολύ..
Σας παραθέτω την πατροπαράδοτη συνταγή.
Σιμιγδαλένιος πατροπαράδοτος χαλβάς
Από τον Σταύρο Τσαλαμπούνη παραδοσιακό μάγειρα
Υλικά:
- 1 κούπα λάδι (θα πρότεινα σπορέλαιο γίνεται πιο ελαφρύ. Τότε έβαζαν πάντα ελαιόλαδο).
- 2 κούπες σιμιγδάλι χοντρό
- 3 κούπες ζάχαρη
- 4 κούπες νερό
Εκτέλεση:
Σε μια κατσαρόλα κάνουμε το σιρόπι.
Σε άλλη καβουρδίζουμε το σιμιγδάλι στο λάδι και σιγά σιγά αφού χαμηλώσουμε τη φωτιά ρίχνουμε το σιρόπι και σβήνουμε.
Το αφήνουμε να δέσει.
Σερβίρουμε με κανέλα. Θα μπορούσατε να βάλετε καβουρντισμένα αμύγδαλα ή φιστίκια ή κουκουνάρια.
Επίσης στο σιρόπι ξύσμα πορτοκαλιού του πάει πολύ.
