Πότε ήταν φίλοι μας οι Ρώσοι; – Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Όποιος μιλήσει για ζητήματα διπλωματίας και ιστορίας με κάποιον καταρτισμένο διπλωμάτη, δεν θα δυσκολευθεί να βγάλει το συμπέρασμα ότι η επιφυλακτικότητα του απέναντι στην άποψη ότι οι Ρώσοι είναι φίλοι μας, είναι εξαιρετικά μεγάλη.

Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος
Γράφει ο συνεργάτης του Έμβολος δημοσιογράφος Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Η διπλωματική θεώρηση ότι στη διεθνή πολιτική είναι ιδιαιτέρως επικίνδυνος ο λύκος που σου εμφανίζεται ως πρόβατο, αποτυπώνεται απολύτως στην υπόθεση της θεωρητικής φιλίας της Ρωσίας προς την Ελλάδα.

Δεν χρειάζεται όμως να είναι διπλωμάτης κάποιος για να μπορεί να κατανοεί ότι η Ρωσία διαχρονικά κι όχι μόνο συγκυριακά, μας χρησιμοποίησε και μας χρησιμοποιεί για να προστατεύει αποκλειστικά και μόνο τα δικά της συμφέροντα.

Ας θυμηθούμε:

Στο απόγειο της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, περίπου τον 9ο αιώνα, εμφανίστηκε εκεί που είναι το σημερινό Κίεβο το κράτος των Ρως. Ο πρόδρομος της αυτοκρατορίας που ακολούθησε.

Η γειτνίαση με την Κωνσταντινούπολη, τους έφερε σε επαφή με το ελληνικό στοιχείο κι αυτό το γεγονός συνετέλεσε στο έπακρο στη διαμόρφωση της πολιτισμικής ταυτότητας της Ρωσίας.

Προσέξτε τώρα, το πρώτο ρωσικό ιστορικό ατόπημα:

Όταν η Κωνσταντινούπολη ζητούσε τη βοήθεια του χριστιανικού κόσμου κατά την πολιορκία του Μωάμεθ, οι Ρώσοι έκαναν ότι δεν άκουγαν. Βλέπετε, τα στρατηγικά τους συμφέροντα ήταν αντίθετα. Κι όταν η Πόλη έπεσε, χρησιμοποίησαν την κοινή μας θρησκεία για να απαλύνουν τις σφαγές και την καταστροφή. Ήταν η εποχή που άρχισαν να γράφονται προφητείες και λόγια αγάπης για το «ξανθό γένος» που…. ΘΑ βοηθήσει στο μέλλον να πάρουμε πίσω την Πόλη.  Δηλαδή, αφού άφησαν αβοήθητο το Βυζάντιο, μετά εμφανίστηκαν μέσω θρησκείας ως προστάτες. Μέχρι να μας χρησιμοποιήσουν πάλι.

 

Πάμε παρακάτω. Ατοπημάτων συνέχεια.

Με τα σχέδια της Μεγάλης Αικατερίνης, τα Ορλωφικά και την παντελή αδιαφορία του Τσάρου για τον αγώνα των Ελλήνων για ανεξαρτησία από τους Οθωμανούς. Με αιτία τον συνεχή ανταγωνισμό με τους Άγγλους αναφορικά με το ποιος θα έχει τον έλεγχο της Ελλάδας. Κι αυτή ακόμη η συμμετοχή τους στη Ναυμαχία του Ναβαρίνο με την οποία υπογράφηκε η απελευθέρωση της Ελλάδας, έγινε μόνο επειδή εξυπηρετούσε τα στρατηγικά τους σχέδια και την αναζήτηση θαλάσσιων διεξόδων στη Μεσόγειο, που ήταν προβληματικά λόγω του ρωσοτουρκικού πολέμου (Ο σουλτάνος σύρθηκε σε συνθήκη που συνήφθη στη Αδριανούπολη στις 14 Σεπτεμβρίου 1829. Η Συνθήκη της Αδριανούπολης έδωσε στη Ρωσία το μεγαλύτερο μέρος της ανατολικής ακτής της Μαύρης Θάλασσας και τις εκβολές του Δούναβη. Η Τουρκία αναγνώρισε ρωσική κυριαρχία της Γεωργίας και τμήματα της σημερινής Αρμενίας, ενώ στη Σερβία παραχωρήθηκε αυτονομία και η Ρωσία είχε τη δυνατότητα να καταλάβει τη Μολδαβία και Βλαχία εγγυώμενη  την ευημερία τους και φυσικά την πλήρη «ελευθερία του εμπορίου»,  μέχρις ότου η Τουρκία καταβάλει τις πολεμικές αποζημιώσεις. Χώρια που ο αυτοκράτορας Νικόλαος, τότε, έβαζε συνεχή προσκόμματα στον Καποδίστρια αναφορικά με το ελληνικό ζήτημα ασπαζόμενος τον μισελληνισμό του Μέτερνιχ , με αποτέλεσμα την παραίτησή του από το υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας και την εν συνεχεία αποκλειστική του ενασχόληση με την απελευθέρωση της Ελλάδας με δικές του δυνάμεις και ενέργειες από την Ελβετία που εγκαταστάθηκε.

Μετά την απελευθέρωση της χώρας, οι Ρώσοι δημιούργησαν στην χώρα το «Ρωσικό κόμμα» και μαζί με τα αντίστοιχα «γαλλικό» και «αγγλικό» διαγκωνίζονταν στην λήψη αποφάσεων που εξυπηρετούσε δικά τους συμφέροντα και δημιούργησαν μέγιστο διχασμό στην πολιτική σκηνή και στην κοινωνία.

 

Ατοπημάτων συνέχεια: Το 1917, όταν κατέλαβαν την εξουσία οι Μπολσεβίκοι, ήταν εκείνοι που εξόπλισαν τον Κεμάλ Ατατούρκ, επειδή αυτό επέβαλλαν τα στρατηγικά τους συμφέροντα που δεν μπορούσαν να συντάσσονται με αυτά της Δύσης. Κι έβλεπαν ατάραχοι τους ατάκτους του Κεμάλ να σφάζουν τους Έλληνες της Μικρασίας, του Πόντου, τους Αρμενίους και οτιδήποτε μη Μωαμεθανικό.

Αμέσως μετά δε, η Ρωσία ξεκίνησε την διάβρωση της ελληνικής κοινωνίας, με τον ιδεολογικό πόλεμο που συστηματικά έκανε το ΚΚΕ.

 

Υπάρχει και συνέχεια των ατοπημάτων, της κατά τα άλλα φίλης Ρωσίας.

Ενώ όλη η υφήλιος αναγνώρισε ότι η αντίσταση των Ελλήνων ήταν η καθοριστικότερη καμπή για την εξέλιξη του Β’ παγκοσμίου πολέμου, δεδομένου ότι οι Γερμανοί έχασαν χρόνο στην Ελλάδα κι επιτέθηκαν στη Ρωσία μέσα στο καταχείμωνο, ο δικτάτορας Στάλιν πάλι πούλησε την Ελλάδα.

Ενώ είχε συμφωνήσει με τον Τσόρτσιλ στη Γιάλτα για το μεταπολεμικό σκηνικό στην Ελλάδα, εκείνος άφησε τους συνοδοιπόρους του να προκαλέσουν τον καταστροφικό μέχρι σήμερα εμφύλιο. Όλες οι χώρες της Δύσης ανορθώνονταν κι εμείς πολεμούσαμε μεταξύ μας, επειδή ο Στάλιν δεν μάζεψε τους απολύτους εξαρτώμενους από εκείνον Έλληνες κομμουνιστές.

Κι όχι μόνο αυτό. Εξακολουθώντας να παίζει βρόμικο παιγνίδι, είναι εκείνος που όταν έγινε η συνθήκη προσάρτησης των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα (1948), ζήτησε επιτακτικά την αποστρατικοποίησή τους. Ο Στάλιν! Που υπάρχουν ακόμη και σήμερα Έλληνες που τον… θαυμάζουν!!!

Θέλετε κι άλλο;

Ποιος δεν ξέρει ότι πίσω από την άρνηση της Τουρκίας (το περίφημο casus belli για την επέκταση των θαλασσίων συνόρων της Ελλάδας από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια) βρίσκεται η Ρωσία; Που αντιτίθεται παρ’ ότι γνωρίζει ότι κάτι τέτοιο εξυπηρετεί ΜΟΝΟ τα τουρκικά συμφέροντα στο Αιγαίο;

 

Ατοπημάτων συνέχεια:

Όταν ανέβηκε στην εξουσία ο Πούτιν (2000) κι έθεσε σε ενέργεια την επανάκαμψη της Ρωσίας ως μεγάλης ηγεμονικής δύναμης παγκοσμίως, χρησιμοποίησε και χρησιμοποιεί και πάλι ως «λαγό» την Ελλάδα. Χρησιμοποιώντας ως προπύργιο και πάλι την κοινή θρησκεία.

Προσέξτε: Στα πλαίσια της παραεπιστημονικής συνεργασίας Χάντινγκτον – Ντούκιν, θεωρήθηκε ότι αν τα τζαμιά είναι τα εκκολαπτήρια του ισλαμικού αναθεωρητισμού, πρέπει να κάνουμε εμείς τις εκκλησίες κέντρα του ορθόδοξου αντίστοιχου.

Όμως, από πότε η ελληνορθόδοξη πίστη έχει σχέσεις με αναθεωρητισμούς;

Κι ακριβώς επειδή δεν έχει, επιβίωσε τόσους αιώνες ανάμεσα στον Μουσουλμανικό κόσμο.

Επειδή όμως αυτό εξυπηρετεί το αναθεωρητικό σχέδιο της Ρωσίας, ξεχνάμε τα πάντα μπροστά σε κάποια ρούβλια ρώσων παραγόντων και παίζουμε το παιγνίδι τους.

Κι ας μη ξεχνάμε ότι στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό,  ελέγχονται media, πολιτικοί, έχουν ήδη «φυτευθεί» άνθρωποι που πίνουν νερό στο όνομα του Πούτιν, ενώ αυτοί και διάφοροι γραφικοί επιχειρούν να επηρεάζουν ευκολόπιστους με μύθους για το ξανθό γένος που θα μας δώσει την Πόλη!

Χώρια που στις επισκέψεις του Ρώσου ηγέτη στο Άγιο Όρος, διαβεβαιώνει τους επιφανείς μοναχούς ότι αν η Ελλάδα απειληθεί από την Τουρκία θα θέσει υπό την προστασία της Ρωσίας το «περιβόλι της Παναγιάς»…

Πού ήταν όμως ο Πούτιν και η Ρωσία όταν έτρεξαν γονυπετείς για να ζητήσουν βοήθεια ο πρωθυπουργός, ο υπουργός Άμυνας και διάφοροι άλλοι υπουργοί;  Τότε που έβγαινε ο Λαφαζάνης και έλεγε ότι εξασφαλίσαμε προκαταβολή 5 δισεκατομμυρίων, τότε που άλλοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι έλεγαν ότι θα μας δώσουν οι Ρώσοι μαχητικά έναντι…. πορτοκαλιών και άλλα τέτοια φαιδρά;

Πού ήταν ο Πούτιν και οι Ρώσοι για να εξαιρέσουν την υποτιθέμενη φίλη τους Ελλάδα από το εμπάργκο ευρωπαϊκών προϊόντων που έκαναν για την αντίδραση της Ευρώπης στην προσάρτηση της Κριμαίας; Από το οποίο εμπάργκο καταστράφηκαν χιλιάδες Έλληνες αγρότες και εξαγωγείς;

Και πού είναι ο Πούτιν κι η Ρωσία στις συνεχείς προκλήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο;

Εκείνοι δεν ήταν άλλωστε που έτρεξαν να συνδράμουν τον Ερντογάν, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα εις βάρος του; Εκείνοι δεν φτιάχνουν πυρηνικό εργοστάσιο στην Τουρκία για να παράξουν ηλεκτρική ενέργεια και ίσως πυρηνικές πολεμικές προοπτικές;

Εκείνοι δεν πολεμούν ανελέητα το Οικουμενικό Πατριαρχείο; Και περιμένουν το βιολογικό τέλος του Βαρθολομαίου για να κληρονομήσει τη θέση του Ρώσος διάδοχος; Εκείνοι δεν επιζητούν τον έλεγχο όλων των άλλων ελληνορθόδοξων Πατριαρχείων για να τα μετατρέψουν σε υπηρεσίες του υπουργείου Εξωτερικών τους;

 

Πιθανόν, όσοι διαβάζετε αυτές τις γραμμές, να αναρωτηθείτε: Καλά, τα ιστορικά δεδομένα είναι αναμφισβήτητα, αλλά για όλα τα άλλα που συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια για την Ελλάδα χωρίς την Ελλάδα, δεν αντιδρά κανένας;

Η αλήθεια είναι ότι σημαντικοί πολιτικοί παράγοντες αντέδρασαν έντονα στις προτάσεις κορυφαίου οικονομικού παράγοντα, που έχει σχέση με τη Ρωσία και επηρεάζει τη Βόρεια Ελλάδα, για τη δημιουργία κόμματος που θα είχε αναφορές τοπικιστικές και σχετικές με τον ελληνικό βορρά.

Αλλά, η «εργασία» συνεχίζεται…

Και δυο τελευταία ερωτήματα:

Μπορεί να έχουν μεταβληθεί οι συσχετισμοί ανάμεσα σε Ρωσία, ΗΠΑ και Ευρώπη για τη χώρα μας; Μπορεί η Ελλάδα να γίνει η επόμενη Ουκρανία;

Μη βιαστείτε να απαντήσετε. Ούτε να μιλήσετε για σενάρια συνωμοσίας.

Απλά καλό θα είναι να σκεφτόμαστε την ιστορία και να μη τρώμε αμάσητο ότι μας προσφέρεται για γεύμα… Ειδικά όταν το γεύμα έχει … ορθοδοξία και… «ξανθό γένος»…

Προηγούμενο άρθροΚαταβολή φόρου από 50% έως 60% για την οικειοθελή αποκάλυψη αδήλωτων εισοδημάτων του παρελθόντος
Επόμενο άρθροΔ/νση Β΄/θμιας Εκπ/σης Ημαθίας: Δράσεις ΔΔΕ Ημαθίας για τα προσφυγόπουλα
*Ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας («Hellas Special Άφιλτρο», «Ο Γέρος του Βοριά» που αποτελεί τη λαϊκή βιογραφία του Κωνσταντίνου Καραμανλή, «Οι Μύθοι και το Παραμύθι»). Θεωρείται εκ των πρωτεργατών της «ελεύθερης ραδιοφωνίας» και επί χρόνια ασχολήθηκε με την πολιτική αρθρογραφία και ανάλυση σε εφημερίδες, περιοδικά, ραδιόφωνα και τηλεοπτικούς σταθμούς. Για πολλά χρόνια συνδύασε την εργασία με τα χόμπι του (αθλητισμός) , με την ιδιότητά του ως Γενικός Διευθυντής της εφημερίδας «Sportime» και της «Αθλητικής Ηχούς», ενώ έχει γράψει στίχους σε τραγούδια σημαντικών Ελλήνων δημιουργών και τραγουδιστών.