Είναι σχεδόν ένας χρόνος τώρα, που η χώρα ταλανίζεται στους δρόμους, στη Βουλή και στις ατέρμονες συζητήσεις στα ΜΜΕ, από μια έντονη λαϊκίστικη εξαλλοσύνη, με επίκεντρο την τραγωδία των Τεμπών. Το πολιτικό θράσος δημιούργησε τερατολογίες. Ακούστηκαν κι υιοθετήθηκαν βρομερές ιστορίες συνωμοσίας του μετρ του είδους πωλητή των επιστολών Του Χριστού, που τις υιοθέτησε σχεδόν όλη η αντιπολίτευση, ενώ ο διαγκωνισμός των κομμάτων του περιθωρίου αποπροσανατόλισε σημαντικά τμήματα της κοινωνίας.
Μέσα από φραστικούς βερμπαλισμούς μίλησαν για …χαμένα βαγόνια, για… ξυλόλια, για …όπλα προς την Ουκρανία, για…μπάζωμα της αλήθειας και άλλα παρόμοια. Μίλησαν για δολοφόνους υπουργούς και πρωθυπουργό! Με κερασάκι στην τούρτα την κατηγορία για… εσχάτη προδοσία του Κυριάκου Μητσοτάκη! Κάποιοι μάλιστα άρχισαν να ονειρεύονται ικριώματα στο Σύνταγμα.
Πρώτοι των πρώτων σ’ αυτή την βρομερή τοξικότητα, οι Βελόπουλος και Κωνσταντοπούλου, συνεπικουρούντος του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων… Είναι γνωστό άλλωστε ότι το θράσος και το παραμύθι του λαϊκισμού, δεν είναι εύκολα αντιμετωπίσιμο. Ούτε μπορεί κάποιος να δίνει μάχες μέσα στον βούρκο! Πολύ περισσότερο όταν οι θεατές είναι από διαφορετικά ακροατήρια και κοινωνικές ομάδες.
Στη Βουλή προχθές, ακούστηκαν, πάλι, διάφορα περί δολοφονίας από τον Μητσοτάκη 57 ανθρώπων και άλλα παρόμοια, δύσκολα αντιμετωπίσιμα. Κι η δυσκολία δεν είναι στην αλήθεια, αλλά στην αντιμετώπιση του ψέματος.
Μια πραγματικότητα που δεν αμφισβητείται, είναι ότι οι κυβερνητικοί «κατάπιναν» τόσο καιρό την εξαλλοσύνη και την προπέτεια. Άφηναν εν πολλοίς αναπάντητα ζητήματα, επεδείκνυαν μια χωρίς λόγο ενοχική αδράνεια. Ακόμη και σε ζητήματα ηθικής τα οποία προέταξε επανειλημμένως η Ζωή Κωνσταντοπούλου κι η προστατευόμενή της, αποκαλούμενη μάνα των Τεμπών.
Κι ενώ πολλά πράγματα έμεναν αναπάντητα τόσο καιρό και σέρνονταν, ανέβηκε στο βήμα της Βουλής ο Γιώργος Φλωρίδης, ο οποίος έχει σηκώσει σχεδόν όλο το βάρος της διαχείρισης των Τεμπών, από Νομικής πλευράς. Κι ω του θαύματος, είπε όλα όσα δεν έλεγαν μέσα από την ακατανόητη σιωπή τους, οι βουλευτές της ΝΔ. Απευθυνόμενος στην Ζωή Κωνσταντοπούλου, έκανε ειδικές αναφορές σε υπόθεση κατά συρροή βιαστή πελάτη της και στις δικονομικές συμπεριφορές που επιφύλασε στα θύματα για πολλά χρόνια. Ταυτοχρόνως, ο Φλωρίδης μνημόνευσε τοποθετήσεις κι ομιλίες της υπέρ των ευνοϊκών αλλαγών του Ποινικού κώδικα, επί των ημερών της ως προέδρου της Βουλής!! Αναφορές τεκμηριωμένες, που ουσιαστικά έμειναν αναπάντητες κι αποδόμησαν τη Ζωή Κωνσταντοπούλου από τον ρόλο εισαγγελέα, σχεδόν όλης της πολιτικής και κοινωνικής μας ζωής.
Το χειροκρότημα που εισέπραξε ο υπουργός Δικαιοσύνης από το σύνολο της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ, κατέδειξε κι ένα ξέσπασμα των βουλευτών που συνεχώς ένιωθαν απολογούμενοι… ήταν σαν του έλεγαν «πες τα Χρυσόστομε». Βρέθηκε κάποιος που έβαλε τα πράγματα στη θέση τους και τα είπε με το όνομά τους.
Πρέπει να πούμε κι αυτό. Κάποιοι δικαιωματιστές επιτέθηκαν στον υπουργό Δικαιοσύνης επειδή, είπαν, αποκάλυψε τα ονόματα των γυναικών που βιάστηκαν. Όμως, ας αναζητήσουν την «Αυγή», 9 Φεβρουαρίου 2013, που έχουν δημοσιευθεί, χωρίς ουδείς τότε να μιλήσει για προσωπικά δεδομένα. Κι αυτό είναι άλλη μια υποκριτική στάση.
Επί της ουσίας λοιπόν. Τι έκανε ο Φλωρίδης; Απελευθέρωσε ακατανόητες ενοχές. Και τόνισε με τον τρόπο του ότι δεν μπορεί ο καθένας να λέει ότι θέλει, να βρίζει, να λέει ψέματα και να περιφέρεται αχαλίνωτος.
Κάτι τελευταίο: Πόσο ηθικό είναι ένας βουλευτής να αναλαμβάνει ως συνήγορος βιαστές και λοιπούς κακούργους; Ας ανοίξουμε μια τέτοια συζήτηση…
