Παρακολουθώντας την εξέλιξη της τρίτης τουρκικής εισβολής στην πολύπαθη Συρία δεν μπορούμε παρά να θαυμάσουμε τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η τουρκική διπλωματία. Μια διπλωματία που αποτελεί πνευματικό και ιστορικό τέκνο της βυζαντινής και οθωμανικής αυτοκρατορίας. Μιας εξωτερικής πολιτικής που έχει ως κέντρο αναφοράς της τον άκρατο εθνικισμό και κινείται με τόλμη και αποφασιστικότητα για την εκπλήρωση των εθνικών στόχων της. Μπορεί να ελίσσεται με επιδεξιότητα και να κερδίζει γεωπολιτικούς «πόντους» σχεδόν σε όλα τα πεδία της δύσης και ανατολής.
Στον αντίποδα της τουρκικής διπλωματίας βρίσκεται η ελληνική, που αποτελεί προϊόν των κλεφτών, των αρματολών και των κοτσαμπάσιδων και υπηρετείται από μια κοινοβουλευτική ολιγαρχία γόνων οικογενειών, οι περισσότερες των οποίων ιστορικά ήταν υποτακτικοί Τούρκων αξιωματούχων (πασάδων) και λοιπών ξένων. Η ελληνική πολιτική ελίτ διαπνέετε από διεθνείς ιδεολογίες και ιδεολογήματα τα οποία μεταφέρουν άβουλα στην χώρα μας από συγκεκριμένα πανεπιστήμια του εξωτερικού. Κεντρικό σημείο της πολιτικής τους δεν είναι το έθνος, μια λέξη άλλωστε που τους προκαλεί απέχθεια, αλλά η εξυπηρέτηση άλλων συμφερόντων, ώστε να «φανούν καλοί και πειθήνιοι στις εκάστοτε Μεγάλες Δυνάμεις».
Όμως ας αφήσουμε την ξενοκίνητη και αδελφοκτόνο ελληνική πολιτική και ας εξετάσουμε επιγραμματικά την επιχείρηση «Πηγή Ειρήνης». Οι Τούρκοι επιδέξια χρησιμοποιούν ονομασίες ακριβώς αντίθετες των ενεργειών τους. Το 2016, πραγματοποίησαν την επιχείρηση «Ασπίδα του Ευφράτη» και κατέλαβαν το Μανμπίτζ και το 2018 την επιχείρηση «Κλαδί Ελαίας» και κατέκτησαν το κουρδικό Αφρίν. Και τα δύο στρατιωτικά εγχειρήματα ήταν απολύτως επιτυχημένα. Η Άγκυρα κατέλαβε τις συριακές περιοχές είναι ακόμα εκεί, πιθανόν να μην φύγει ποτέ, όπως το συνηθίζει, ενώ έχει επιτελέσει εθνοκαθάρσεις εξοντώνοντας ή απωθώντας τον κουρδικό πληθυσμό και τους αντιφρονούντες.
Η επιχείρηση «Πηγή Ειρήνης» διεξάγεται με προσεκτικά βήματα για να μην αντιδράσει η Δύση, και έχουν εμπλακεί δυνάμεις της 2ης τουρκικής στρατιάς, που αριθμεί περίπου 80.000 άνδρες, καθώς και λοιπές επίλεκτες μονάδες. Στην όλη ενέργεια η Άγκυρα θα δοκιμάσει στρατιωτικά ότι καλύτερο διαθέτει και φυσικά όλα τα στρατιωτικά μέσα και υλικά που κατασκευάζει η τουρκική πολεμική βιομηχανία. Θα αποτελέσει η δύσμοιρη περιοχή της Συρίας ένα τεράστιο πεδίο στρατιωτικών δοκιμών όλου σχεδόν του πολεμικού υλικού της φίλης και γείτονας Τουρκίας. Ταυτόχρονα θα αποτελέσει τον καλύτερο χώρο εξάσκησης και εκπαίδευσης των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων. Θα δοκιμαστούν επιτελεία, μείζονες σχηματισμοί, μονάδες και θα πραγματοποιηθούν συντονισμοί με την πολεμική αεροπορία και UAVs.
Οι ατυχείς Κούρδοι δεν έχουν καμία τύχη. Το έδαφος στην περιοχή είναι αναπεπταμένο και σχεδόν ακάλυπτο με αποτέλεσμα να το καθιστά ιδανικό για την ανάπτυξη τεθωρακισμένων δυνάμεων και τη χρήση πυροβολικού και αεροπορίας. Οι Κούρδοι μαχητές είναι άριστα εκπαιδευμένοι πεζικάριοι και αποφασισμένοι να υπερασπιστούν την περιοχή τους, αλλά δεν διαθέτουν βαρύ οπλισμό. Οι Αμερικάνοι τους έδωσαν τυφέκια και ελαφρύ οπλισμό, που είναι άχρηστος μπροστά στα τουρκικά τεθωρακισμένα.
Ο σκοπός της Άγκυρας για δημιουργία ζώνης ασφαλείας θα πραγματοποιηθεί γιατί διαθέτει τα μέσα και τη διπλωματική δεινότητα. Στην ζώνη αυτή θα εγκατασταθούν περίπου 1 με 1,5 εκατομμύρια Άραβες σουνίτες οι οποίοι θα αλλοιώσουν δραματικά την πληθυσμιακή σύσταση της περιοχής. Με αυτό τον τρόπο η ικανότατη τουρκική διπλωματία αφενός θα διώξει από το έδαφός της τους πρόσφυγες-μετανάστες και αφετέρου θα επιλύσει σχεδόν δια παντός το κουρδικό πρόβλημα που προέρχεται από τη Συρία. Τα υπόλοιπα 1 με 1,5 εκατομμύρια μουσουλμάνοι που βρίσκονται στην Τουρκία, από τα συνολικά περίπου 3 ή περισσότερα εκατομμύρια, φυσικά θα έλθουν στην Ελλάδα, το δεύτερο μεγάλο στόχο της Τουρκίας.
Μην φοβάστε όμως, εδώ δεν θα πολεμήσει κανείς, δεν θα γίνει κανένας πόλεμος. Η ελληνική κοινωνία δεν μπορεί να δεχθεί τα μονάκριβα παιδιά της να θυσιαστούν για κάποιο «αόριστο σκοπό». Καλύτερα να τα μοιραστούμε. Όπως είπε και ο πολυχρονεμένος σουλτάνος μας, που όσο μυαλό έχει δεν έχουν όλοι οι Έλληνες πολιτικοί μαζί, όλα θα γίνουν «καζάν-καζάν». Ο τρομαγμένος και φοβικός κ. Σαμαράς και κ. Παυλόπουλος, αφού επικαλεστούν για πολλοστή φορά το Διεθνές Δίκαιο, θα τα υπογράψουν όλα. Η αναθεώρηση της Συμφωνίας της Λωζάννης θα γίνει πραγματικότητα. Άλλωστε δεν πρέπει να είμαστε και μονοφαγάδες, όπως ένας πολυφαγάς πρώην υπουργός είπε.
