Εδώ και κάμποσο καιρό καλλιεργείται από τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Γιώργο Παπανδρέου, τον Λαλιώτη και μερίδα του ΚινΑλ (ΠαΣοΚ στην καθομιλουμένη) η προοπτική της προοδευτικής διακυβέρνησης! Με πρώτους των πρώτων του ίδιους!
Κι από την άλλη πλευρά, ακόμη κι αν προσθέσει κάποιος τα δημοσκοπικά ποσοστά των προοδευτικάριων, είναι καμιά δεκαριά μονάδες πίσω από το κυβερνητικό κόμμα. Μα αυτό είναι άλλη συζήτηση. Η ουσία είναι ότι θέλουν να συστήσουν προοδευτικό μέτωπο οι πιο οπισθοδρομικές δυνάμεις του τόπου. Το άσχημο είναι ότι γι αυτό δεν προβλέπεται εμβόλιο!
Τι έχουν πάθει όλοι αυτοί; Απλά έχουν στριμωχτεί από τον Μητσοτάκη που είναι κυρίαρχος στον Δεξιό και Κεντρώο χώρο. Κι έχει χωθεί κι Αριστερά του Κεντρώου με μεγάλα προγεφυρώματα. Ταυτοχρόνως, όλοι αυτοί νομίζουν ότι μονοπωλούν την πρόοδο και δεν αντιλαμβάνονται ότι όσα λένε αποτελούν πια βαθύ παρελθόν για το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας. Όταν οι ίδιοι είναι βαθιά συντήρηση, πώς στο καλό μπορούν να πείσουν κάποιον περί της …προοδευτικής διακυβέρνησής τους; Χώρια που αν ρωτήσεις τον καθένα ξεχωριστά, αλλιώς αντιλαμβάνεται τον όριο προοδευτικότητα και προοδευτική διακυβέρνηση.
Ο Τσίπρας, επί παραδείγματι, θεωρεί προοδευτική διακυβέρνηση την απορρόφηση του ΚινΑλ για να γίνει κυρίαρχος ηγήτορας όλων, μη τυχόν και στις επόμενες εκλογές καταφέρει να απειλήσει τον Μητσοτάκη. Ο Παπανδρέου έχει τις δικές του εμμονές του και θεωρεί προοδευτική διακυβέρνηση αυτή τύπου Μπιρμπίλη, Ραγκούση, Καστανίδη και άλλων της παιδικής χαράς που έστειλε τη χώρα στο ΔΝΤ. Ενώ τα έχει και μ’ εκείνους από το πρώην ΠαΣοΚ που δεν πήραν αποστάσεις από την διακυβέρνηση Καραμανλή που έφτασε τη χώρα στη χρεοκοπία. Η δε Φώφη Γεννηματά δεν μιλά για προοδευτική διακυβέρνηση, ασχέτως αν πιέζεται περί τούτου, αλλά όσο προτάσσει τσιτάτα του παρελθόντος, του τύπου για όλα φταίει ο νεοφιλελευθερισμός (αυτός προτάσσεται δια πάσα νόσο) κι όσο μόνη της από ανασφάλεια συρρικνώνει το κόμμα τηςαπό κορυφαία στελέχη, καθίσταται αμελητέα δύναμη. Κάτι σαν την πάλαι ποτέ ΕΔΗΚ του μακαρίτη Γιάννη Ζίγδη.
Όμως, η προοδευτική διακυβέρνηση χρειάζεται προοδευτικούς πολιτικούς. Χρειάζεται πολιτικούς με μεταρρυθμιστικό πρόσημο κι όχι πολιτικούς της μούχλας. Άλλωστε οι μεταρρυθμίσεις στοχεύουν ξεκάθαρα στην άμβλυνση των οικονομικών και κοινωνικών ανισοτήτων με μοναδική ωφελημένη την κοινωνία. Ο εκσυγχρονισμός του δημοσίου, της Παιδείας, της Υγείας, των Περιφερειών, των Δήμων, αποτελούν προοδευτικότητα. Να το πω κι αλλιώς; Προοδευτική διακυβέρνηση είναι ο Πιερρακάκης κι όχι ο Πολάκης. Είναι η Κεραμέως κι όχι ο Φίλης ή ο Γαβρόγλου. Είναι ο Μητσοτάκης κι όχι ο Τσίπρας ή ο Παπανδρέου κι ο Καμμένος με τον Παυλόπουλο και τον κύριο Μίμη. Προοδευτική διακυβέρνηση δεν είναι η άρνηση κι η καλλιέργεια μίσους στην κοινωνία. Ούτε η συνένωση της Φώφης, του ΓΑΠ, του Τσίπρα, του Παππά, του Λαλιώτη, του Σκανδαλίδη, του Βούτση, του Μωραΐτη, της Τζάκρη, του Ζουράρη και του Βαρουφάκη, αν τον φωνάξουν. Ούτε είναι πρόοδος η μαρξιστική ή μη Αριστερά…
Τι στα κομμάτια θεωρούν προοδευτικότητα όλοι αυτοί που την επικαλούνται; Τα Πανεπιστήμια στα οποία δεν θέλουν ν’ αλλάξει τίποτα; Τους σαραντάρηδες φοιτητές και τους αντίστοιχους συνταξιούχους του δημοσίου; Την Οικονομία των επιδομάτων; Το ετοιμόρροπο ασφαλιστικό; Τις υπογραφές υπέρ του Κουφοντίνα; Τη στήριξη συντεχνιών εις βάρος όλης της υπόλοιπης κοινωνίας; Την απόλυτη παρακμή;
Να το πω κι αλλιώς; Ποια μεταρρυθμιστική κίνηση του Παπανδρέου στήριξε ο Τσίπρας; Μέχρι και τον νόμο Διαμαντοπούλου ξήλωσαν! Μέχρι και την Διαύγεια (έργο Παπανδρέου) αμφισβήτησαν. Επιπλέον, ο Τσίπρας και το κόμμα του δεν ήταν εκείνοι που τον λοιδορούσαν κι εναντίον του ξεσήκωναν αρχικά τους…. αγανακτισμένους; Πώς στα κομμάτια σήμερα θα συνταχθούν μαζί; Άρα η όποια πρόθεση συμπόρευσης είναι καιροσκοπική κι όχι …προοδευτική.
Προσέξτε και το πιο αστείο της υπόθεσης… προοδευτική διακυβέρνηση. Όλοι αυτοί που μιλάνε για αυτή, αποστρέφονται οποιαδήποτε αλλαγή. Κι εννοούν … προοδευτικούς αυτούς που ήδη πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ από το ΠαΣοΚ επειδή διαφωνούσαν στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που είχαν ξεκινήσει! Δηλαδή, ιστορία για γέλια!
Κάτι ακόμη: Ο όρος προοδευτικότητα είναι φορτισμένος για κάποιους παλιούς Αριστερούς, αφού η Αριστερά αυθαίρετα τον υιοθέτησε μετά τον εμφύλιο. Τους γοητεύει. Μα αυτοί ανήκουν πια στην κατηγορία εκείνων που … εμβολιάστηκαν πρώτοι. Άλλωστε εξ ορισμού πια δεν συμβαδίζει ο όρος «προοδευτικός» με το ΚΚΕ κι εν γένει την Αριστερά. Πολύ περισσότερο όταν στις επόμενες εκλογές θα ψηφίσουν άνθρωποι που γεννήθηκαν το 2004, 2005 ή και 2006…
