Δεν είμαι εξ εκείνων που πιστεύουν ότι η ιστορία θα καταγράψει τον νυν πρόεδρο της χώρας μας ως έναν εξ εκείνων των πολιτικών που η θητεία τους συνοδεύτηκε από σοφές επιλογές.
Η πολιτική του διαδρομή σκιάστηκε από πολύ γκρίζο (προσλήψεις χιλιάδων ανθρώπων στο δημόσιο, καταστροφή της Αθήνας το 2008 κλπ), ενώ η προεδρική του θητεία μέχρι τώρα είναι άρρηκτα ταυτισμένη με τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ. Και μόνο! Με αποκορύφωμα την αποδοχή από εκείνον ενός ανυπόστατου δημοψηφίσματος, με ανύπαρκτο ερώτημα, με το οποίο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ δίχασαν την ελληνική κοινωνία. Με την αποδοχή αυτού του άθλιου δημοψηφίσματος , ο Προκόπης Παυλόπουλος έγινε συνεργός σ’ αυτόν τον διχασμό.
Φυσικά, πλην τούτου, ο πρόεδρος Παυλόπουλος έκανε πάλι το ίδιο, όταν με τη φράση του για τον «Μινώταυρο του νεοφιλελευθερισμού», χώρισε και στοχοποίησε μερίδα της κοινωνίας, όπως ακριβώς πράττει η Αριστερά. Πολύ περισσότερο όταν – κρατιστής ων- γνωρίζει πολύ καλά ότι ουδέποτε στην χώρα μας εφαρμόστηκαν ψήγματα νεοφιλελευθερισμού και καλά καλά ούτε καν ο φιλελευθερισμός. Επιπλέον, οι απόψεις του για την Ευρώπη καταδεικνύουν έντονο ευρωσκεπτικισμό, που ουδόλως μπορούν να γίνονται αποδεκτές πλην της Αριστεράς και των ακραίων Δεξιών μορφωμάτων που τη στηρίζουν.
Όμως, για να είμαι δίκαιος, οφείλω να πω ότι μέσα σε μια μέρα, ο πρόεδρος Παυλόπουλος με εξέπληξε ευχάριστα και μάλιστα δυο φορές.
Την πρώτη φορά όταν κάλεσε στο προεδρικό μέγαρο τον στοχοποιημένο από τους «κόκκινους» αλήτες καθηγητή Α. Συρίγο και με την δήλωσή του υπερασπίστηκε την ακαδημαϊκή ελευθερία.
Η οποία, στην Ελλάδα της Δημοκρατίας, παραμένει …σκλαβωμένη αφού οι καθηγητές που δεν είναι αρεστοί στο πανεπιστημιακό κατεστημένο της Αριστεράς, δίνουν καθημερινές μάχες στα για να τηρούνται ακόμη κι οι πιο στοιχειώδεις δημοκρατικές διαδικασίες.
Η κίνηση αυτή του Προκόπη Παυλόπουλου, είναι κίνηση υψηλότατου συμβολισμού κι έχει μεγαλύτερη αξία αν αναλογιστούμε την … ηχηρή και ξεδιάντροπη σιωπή του υπουργού Παιδείας στην πράξη της «κόκκινης αλητείας» να γεμίσει την Αθήνα και τα πανεπιστήμια με τη φωτογραφία του καθηγητή Συρίγου και τη φράση «είναι φασίστας»!!
Τη δεύτερη φορά που μέσα σε μια μέρα με εξέπληξε ευχάριστα ο Προκόπης Παυλόπουλος, ήταν με τη δήλωσή του ότι το δημοψήφισμα στην Καταλονία ήταν «παράνομο κι ανυπόστατο».
Κάτι που βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με την υφέρπουσα θέση του ΣΥΡΙΖΑ υπέρ του συγκεκριμένου δημοψηφίσματος.
Κι ήταν παράνομο, ( αναδείξαμε τις παραμέτρους του και με το άρθρο «Η Καταλονία, η Ευρώπη κι η Ελλάδα», 3-10-2017), επειδή το Σύνταγμα της Ισπανίας δεν προβλέπει δημοψήφισμα για απόσχιση καμιάς αυτόνομης περιοχής από την επικράτειά της. Κι ανυπόστατο επειδή ως δικαιοπραξία είναι ανύπαρκτη και θεωρείται ως ουδέποτε τελεσθείσα.
Εδώ, όμως, προκύπτει το ερώτημα σε σχέση μ’ αυτό που αναφέραμε στην αρχή:
Γιατί ο πρόεδρος της Δημοκρατίας αποδέχθηκε το δικό μας δημοψήφισμα και μάλιστα μ’ ένα ανύπαρκτο ερώτημα; Αφού εκείνο που ρωτούσε το δικό μας δημοψήφισμα, δηλαδή το αντικείμενό του, το είχε αποσύρει ο Γιουνγκέρ;
Έστω κι έτσι, οι δυο παρεμβάσεις του προέδρου Παυλόπουλου είναι παρήγορες κινήσεις.
Το μέλλον θα δείξει αν είναι απλώς συγκυριακές ή σιγά σιγά αναγνωρίζει κι εκείνος ότι δεν μπορεί να συνεχίζεται η σημερινή κατάσταση…
