Οι αποφάσεις των δικαστηρίων είναι αναμφισβήτητα σεβαστές. Όμως επιδέχονται και κριτική. Κι η κριτική που γίνεται το τελευταίο διάστημα σε δικαστικές αποφάσεις έχουν βάση, αφού για ορισμένες από αυτές έχουμε να κάνουμε με «δικαστές που δεν στρίβουν»! Κι είναι μια απόδειξη της στρεβλής εφαρμογής του νόμου από κάποιους εξ αυτών.
Στο Μάτι, επί παραδείγματι, κανένας νόμος δεν υποχρέωσε τους δικαστές να μετατρέψουν τις ποινές σε χρηματικές.
Στη δε περίπτωση αποφυλάκισης του Μιχαλολιάκου, η απόφαση είναι ακριβής
ως προς το γράμμα του νόμου, αλλά το πνεύμα της προκαλεί αντιδράσεις αν όχι θυμό. Οι δικαστές δεν έλαβαν καν υπ’ όψιν, τους λόγους για τους οποίους αυτός βρέθηκε στα κάγκελα, με την ηγετική συμμετοχή του σε εγκληματική οργάνωση. Ούτε ότι δεν υπάρχει μετάνοια για τις πράξεις του και την υπονόμευση του δημοκρατικού πολιτεύματος με εξυπακουόμενη χρήση βίας.
Οι δικαστές αποφάσισαν την αποφυλάκιση του Μιχαλολιάκου, στηριζόμενοι στην καλή διαγωγή του στη φυλακή και στην απαιτούμενη συμπλήρωση ορισμένου χρόνου κράτησης. Ξέχασαν προφανώς να ελέγξουν την πλήρη έλλειψη μεταμέλειας και τη μη δήλωσή του ότι δεν θα συνεχίσει τη δράση του εναντίον της δημοκρατίας. Αυτά δηλαδή που επισήμανε ο εισαγγελέας που ήταν αντίθετος με την αποφυλάκιση.
Παρέβλεψαν και κάτι ακόμη: Αποφυλάκισαν τον μισαλλόδοξο αρχηγό της Χρυσής Αυγής λίγο πριν της ευρωεκλογές, όταν ο υπαρχηγός του δρα μέσα από τη φυλακή και υποστηρίζει συγκεκριμένο κόμμα κι υποψήφιο κι όταν ήδη έχει αρχίσει μια πανευρωπαϊκή μάχη εναντίον του ναζισμού και της ανόδου της Ακροδεξιάς!
Η άμεση έφεση από τον εισαγγελέα εναντίον αυτής της απόφασης, σώζει τη δικαιοσύνη κι αποτελεί μονόδρομο και δημοκρατικό ανάχωμα. Μακάρι να υπάρξουν σύντομα νέα από την εκδίκαση της έφεσης.
