Η υπόθεση της Εύας Καϊλή αποτελεί ένα γεγονός που σοκάρισε την ελληνική κοινωνία. Μοιραία σοκάρισε και τον πρόεδρο του ΠαΣοΚ, που με του χειρισμούς του απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι αδυνατεί να διαχειριστεί το παραμικρό. Ο Ανδρουλάκης λοιπόν, συμπεριφέρθηκε ως αμήχανο μαθητούδι, ενώ οι σύντροφοί του τον ακολούθησαν κι άρχισαν να εμφανίζονται στα ΜΜΕ πλήρεις φόβου.
Εκεί που πήγαινε να ξεχαστεί η υπόθεση Τσοχατζόπουλου –γείτονα της Καϊλή στη Θεσσαλονίκη- «έσκασε» η περίπτωσή της και με αρχηγό που μάλλον δεν γνωρίζει τι θέλει, τα πράγματα γίνονται και πάλι δύσκολα.
Όσο κι η κοινή λογική επιβάλλει ότι τα σκάνδαλα –όλα τα σκάνδαλα κι οιασδήποτε μορφής- ΔΕΝ έχουν κομματικό χρώμα κι υπόβαθρο, στη Χαριλάου Τρικούπη έχασαν τη μπάλα από τα πόδια τους. Όπως στην περίπτωση της παρακολούθησης του Ανδρουλάκη.
Τότε, αντί να πάει στην Κατεχάκη, να μάθει για ποιον λόγο τον παρακολουθούσαν και να το πει στην κοινωνία ο ίδιος, προτίμησε να μιλά για αυταρχική κυβέρνηση, συνεπικουρούμενος από… έγκριτους συνταγματολόγους που μας έλεγαν ότι οι ευρωβουλευτές και οι πολιτικοί …. δεν παρακολουθούνται!
Τώρα, ο Ανδρουλάκης, με προφανή αδυναμία χειρισμού κρίσεων, άρχισε ν’ αντιδρά σπασμωδικά. Αρχικά διέγραψε την ευρωβουλευτή του. Μετά της ζήτησε να επιστρέψει την έδρα. Κι ύστερα είπε ότι …εδώ και καιρό είχε αποφασίσει να μην την κατεβάσει πάλι στο ευρωψηφοδέλτιο του ΠαΣοΚ. Τόσο η κοινωνία, όσο και μέσα στο ΠαΣοΚ αναρωτιούνται γιατί δεν το είπε, για να είναι σήμερα καβάλα στο άλογο;
Αργότερα, με τον πανικό και την αμηχανία να ξεχειλίζουν, μας είπε ότι η ευρωβουλευτής του ήταν… Δούρειος Ίππος της ΝΔ. Ένας συνετός πολιτικός λόγος θα συνεχιζόταν με τις αποδείξεις περί τούτου. Δεν δόθηκαν κι αυτό πια αποτελεί πολιτικό κουτσομπολιό. Σε τελική ανάλυση, αφού ήταν Δούρειος Ίππος της ΝΔ, γιατί δεν τη διέγραφε;
Στο ΠαΣοΚ, όλο και περισσότεροι συνειδητοποιούν ότι η επιλογή τους στο πρόσωπο του Ανδρουλάκη δεν δικαιώθηκε. Περίμεναν έναν νέο άνθρωπο με ιδέες και όραμα και βλέπουν μπροστά τους ένα νεογέροντα που έρχεται από κομματικά υπόγεια, χωρίς πολιτικό κοσμοπολιτισμό και προοπτική για την επόμενη ημέρα της Ελλάδας.
Παρ’ όλα αυτά, ο ίδιος κι οι συνεργάτες του φώναξαν προχθές στην ΚΕ του κόμματός μας ότι … «περνάμε στην αντεπίθεση» κι αυτό προοιωνίζει την υιοθεσία σκληρής γραμμής. Η πρωτεύουσα επιλογή είναι να καταστεί μπετόν-αρμέ το εσωτερικό της Χαριλάου Τρικούπη. Κι ύστερα να… πέσει ο Μητσοτάκης.
Μάλιστα, απείλησε οιονδήποτε διαφωνήσει μαζί του, ότι δεν θ’ ανεχθεί προσωπική στρατηγική. Ως θέση κρίνεται σωστή, αλλιώς το κόμμα –το κάθε κόμμα γίνεται… ΣΥΡΙΖΑ που ο καθείς λέει και κάνει ότι θέλει- όμως ο στόχος του ήταν φωνές που ήδη έχουν αρχίσει να προβληματίζονται με την πολιτική ανεπάρκειά του. Και την όλο και πιο φανερή ταύτιση του ΠαΣοΚ με τον Σύριζα.
Κάτι που αποδείχτηκε και στην ΚΕ της Κυριακής, όπου ο Νίκος Ανδρουλάκης ζήλεψε τη δόξα του Καμμένου και δήλωσε πεντακάθαρα ότι θα συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ! Κι όποιος πει ότι δεν το είπε, ιδού η δήλωσή του: « Έχουμε χρέος, να ξανακάνουμε το ΠΑΣΟΚ μια δύναμη αλλαγής. Ένα ποτάμι σύγχρονων προοδευτικών ιδεών, που θα ανατρέψει κατεστημένα. Που θα στείλει τη ΝΔ στην αντιπολίτευση και να δημιουργήσει μία προοδευτική κυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ πρωταγωνιστή», είπε στους συντρόφους του. Υπάρχει αμφιβολία περί του τι εννοούσε;
Ο Ανδρουλάκης σπρώχνει το ΠαΣοΚ στην αγκαλιά της Κουμουνδούρου. Θέλει να γυρίσει την Ελλάδα πίσω, την ώρα που έχει πάρει φόρα και τρέχει προς το μέλλον της.
Ακόμη κι αν οι εναπομείναντες ψηφοφόροι του ΠαΣοΚ, παθαίνουν αλλεργία όταν ακούνε για ΣΥΡΙΖΑ, ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει παραμείνει στην καιρό του αμπέχονου και των ταγαριών… Ίσως έχει αποδεχτεί κιόλας τον ρόλο του δεύτερου πίσω από τον Τσίπρα… Αρκεί η κυβέρνηση να είναι… προοδευτικιά…
