Όταν πριν λίγες ημέρες έγινε γνωστό ότι η Δικαιοσύνη παρέπεμψε τον Παπαγγελόπουλο στο ειδικό δικαστήριο για άλλες υποθέσεις αλλά όχι για την υπόθεση Novartis που –θεωρητικά- υπήρχαν σαφή στοιχεία, ομολογώ ότι ξενίστηκα. Όταν ο Λιγνάδης καταδικάστηκε σε 12 χρόνια αλλά τελικά βρέθηκε εκτός φυλακής, πάλι ξενίστηκα. Μα δεν είμαι ούτε ειδικός, ούτε δικαστής. Ούτε ήμουν στο δικαστήριο και στην ακροαματική διαδικασία. Απλά, παρακολούθησα τις γνώμες των Νομικών, που σε μεγάλο ποσοστό συμφωνούσαν στο γράμμα του νόμου.
Ναι, όλοι κρίνονται. Ναι, όλοι έχουν δικαίωμα να κρίνουν, να σχολιάσουν. Μα αυτό που συμβαίνει στα social media και στις εκφάνσεις της Αριστεράς υπερβαίνει κάθε προηγούμενο. Η κυρά Παγώνα της Κάτω Παναγιάς, χαλάει τον κόσμο στο FB , επειδή αφέθηκε ελεύθερος ο Λιγνάδης και βρίζει την … Μενδώνη. Κι ο κυρ Ευλάμπιος της Πέρα Παναγιάς, με το αλάθητο του Πάπα γράφει ότι η κυβέρνηση αθώωσε τον βιαστή. Κάποιος Μπιμπίλας δε, πρόεδρος των ηθοποιών και ομοτράπεζος του Τσίπρα, μας είπε ανάμεσα σε άλλα σε μια γκροτέσκο ανακοίνωση ότι «η απελευθέρωση του Δημήτρη Λιγνάδη είναι η πιο τρανταχτή απόδειξη ότι δεν ζούμε πια σε Κράτος Δικαίου». Προφανώς το έκρινε με τις βαθιές νομικές του γνώσεις.
Η Αριστερά παίζει ανάρμοστα παιγνίδια με τη Δικαιοσύνη. Για να πλήξει δήθεν την κυβέρνηση, λέει πάλι ψέματα και με απύθμενο λαϊκισμό δημιουργεί εντυπώσεις εκεί που δεν υπάρχουν. Με την ανοχή μάλιστα της μεγάλης πλειοψηφίας του πνευματικού κόσμου και των ηθοποιών που έχουν παραδώσει τα ηνία του ΣΕΗ σε κάποιον Μπιμπίλα για να περπατά στα χνάρια του Σπύρου Πατρίκιου, του Κατράκη, της Υψηλάντη, της Καφαντάρη και πολλών άλλων.
Προσέξτε: Μίλησα για πρόσωπα που οι ιδεολογικές τους αναφορές είναι σχεδόν ίδιες με του νυν προέδρου. Μα πόση διαφορά σε ειδικό βάρος κι εκτόπισμα. Ε;
Μα δεν είναι μόνο ο Μπιμπίλας. Σε όλη τη χώρα διάφοροι ηθοποιοί που είναι απορίας άξιο ποιοι πληρώνουν για να δουν το υποκριτικό τους ταλέντο, έβγαζαν κορώνες για την αποφυλάκιση Λιγνάδη. Κι αυτοί προφανώς με βάση τις νομικές τους γνώσεις. Κάποιοι εξ αυτών τον παρακαλούσαν κάποτε να τους πάρει στη δουλειά ή τσακιζόντουσαν για μια φωτογραφία μαζί του.
Να φωνάξουμε λοιπόν ότι η χώρα δεν μπορεί να καταστεί τηλεοπτικό ή άλλο λαϊκό δικαστήριο. Ούτε οι σημερινοί ευαίσθητοι που σηκώνουν πανό σε θέατρα και χώρους πολιτισμού, είναι δικαστές. Ούτε μπορούν όλοι αυτοί να χαμηλώνουν στο ανάστημά τους τα πάντα. Ούτε μπορεί η Αξιωματική αντιπολίτευση να θεωρεί καλή ή κακή τη Δικαιοσύνη … a la cart ή να ταυτίζεται συνεχώς και να καθοδηγεί τον σοσιαλμηντιακό όχλο. Σε τελική ανάλυση, η Δικαιοσύνη εφάρμοσε ότι ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι απίστευτη αυτή η εκφασισμένη υστερία, αλλά για τους… προοδευτικάριους αποτελεί γεγονός ήσσονος σημασίας. Αλλά, ας μη ξεχνάμε ότι το …κοινό περί δικαίου αίσθημα και τα … λαϊκά δικαστήρια ήταν βασική συγκολλητική ουσία των αγανακτισμένων κάθε είδους και στα δυο μέρη της πλατείας Συντάγματος…
