Στην χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες διάφορα κέντρα και ινστιτούτα στρατηγικών μελετών έχουν ασχοληθεί με τη θέση των χριστιανών και κυρίως των Ελλήνων μέσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Σκοπός σχεδόν όλων των ειδικών είναι να πείσουν το κοινό τους ότι οι Έλληνες ζούσαν ισότιμα με τους μουσουλμάνους συμπολίτες τους στην αχανή αυτοκρατορία. Υποστηρίζουν ότι υπήρχε μια ισονομία, ανεξιθρησκία και ανεκτικότητα από τις οθωμανικές αρχές. Οι κοινότητες ζούσαν αρμονικά, ειρηνικά, συνεργαζόντουσαν και απολάμβαναν τα αγαθά της ελευθερίας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, αυτής της προσπάθειας εξωραϊσμού των Οθωμανών ή Τούρκων, ήταν και η ανεκδιήγητη «ιστορική σειρά 1821» του ΣΚΑΙ, η οποία παραποίησε συστηματικά όλα τα γεγονότα. Το «1821» ήταν περισσότερο ένα ιστορικό μυθιστόρημα από την πλευρά των Τούρκων. Βέβαια δεν θα περίμενε κανείς τίποτα καλύτερο από τους γνωστούς συντελεστές της συγκεκριμένης «ιστορικής προσπάθειας», που μόνο αντικειμενικοί δεν μπορούν να είναι και εκπροσωπούν συγκεκριμένα συμφέροντα.
Όμως καλύτερα να αφήσουμε τους εραστές της τουρκοφιλίας ή τουρκολαγνείας και ας δούμε επιγραμματικά πόσο «υπέροχα» διαβιούσαν οι χριστιανοί μέσα στην αυτοκρατορία των Οσμανιδών. H απόλυτη ευτυχία των σκλαβωμένων Ελλήνων περιείχε τα παρακάτω στοιχεία:
- Οι μη μουσουλμάνοι ήταν κατώτεροι των μουσουλμάνων στο δημόσιο βίο και έναντι του νόμου.
- Η μαρτυρία μη μουσουλμάνου (χριστιανού) κατά μουσουλμάνου δεν γινόταν δεκτή στο δικαστήριο.
- Απαγορευόταν οι χριστιανοί να κτίζουν ψηλά και στολισμένα κτίρια.
- Απαγορευόταν να ιππεύον άλογα.
- Δεν επιτρεπόταν να κυκλοφορούν ντυμένοι με πολυτελή και βαρύτιμα ρούχα.
- Δεν είχαν δικαίωμα να φέρουν γούνες και τουρμπάνια.
- Φορούσαν υποχρεωτικά ιδιαίτερο κάλυμμα κεφαλής, χρώματος γαλάζιου. Οι παραβάτες του καλύμματος κεφαλής (σύμφωνα με το διάταγμα του 1575) έπρεπε είτε να ασπασθούν το Ισλάμ ή να εκτελεστούν.
- Οι περισσότερες και οι λαμπρότερες εκκλησίες μετατράπηκαν σε τζαμιά.
- Απαγορευόταν να σημαίνουν τις καμπάνες γιατί ο ήχος υπέσκαπτε την ανωτερότητα του Ισλάμ.
- Υπήρχαν περιορισμοί και σε πολλές περιοχές απαγορεύσεις για τις δημόσιες θρησκευτικές τελετουργίες.
- Απαγορευόταν η επισκευή ή ανοικοδόμηση ναών εκτός περιπτώσεων που υφίστατο ειδική άδεια και δεν ενοχλούντο οι μουσουλμάνοι. Σε καμία περίπτωση δεν επιτρεπόταν να αυξηθεί ο όγκος του ναού.
- Σε περίπτωση που χριστιανός βλαστημούσε το Ισλάμ επέλεγε μεταξύ της μετάνοιας και της προσχώρησης στον μωαμεθανισμό ή την εκτέλεση.
- Απαιτούνταν από τους αλλόθρησκους να φέρονται με σεβασμό και ταπεινοφροσύνη στους μουσουλμάνους.
- Απαγορευόταν η δημόσια ανταλλαγή χαιρετισμού ανάμεσα σε μουσουλμάνο και μη. Η ποινή ήταν ραβδισμός.
- Επιτρεπόταν ο γάμος άνδρα μουσουλμάνου με χριστιανή και τα παιδιά αυτεπάγγελτα γινόντουσαν μουσουλμάνοι.
- Απαγορευόταν άνδρας χριστιανός να παντρευτεί μουσουλμάνα γιατί ένας κατώτερος δεν μπορούσε να παντρευτεί μια ανώτερή του.
- Σε περίπτωση παρανόμου σχέσεως άνδρα χριστιανού με μουσουλμάνα η ποινή που
επιβαλλόταν στον χριστιανό ήταν συνήθως δημόσιο παλούκωμα ή τσιγκέλωμα. Στην αντίθετη περίπτωση δεν υπήρχε ποινή και ο μουσουλμάνος μπορούσε να παντρευτεί τη χριστιανή ως δεύτερη ή τρίτη σύζυγο. - Εάν ένας πατέρας ασπαζόταν το Ισλάμ και είχε ανήλικα παιδιά γινόντουσαν άμεσα όλα μουσουλμάνοι.
- Επιτρεπόταν η αρπαγή χριστιανών γυναικών από μουσουλμάνους. Έχουμε πολλές περιπτώσεις σε όλο τον ελληνικό χώρο. Οι νεαροί μουσουλμάνοι συνήθως τις Κυριακές μετά το εκκλησίασμα άρπαζαν τις πιο όμορφες Ελληνίδες και τις «νυμφευόντουσαν». Χαρακτηριστική η περίπτωση των γενιτσάρων στα Γιάννενα.
- Οι χριστιανοί, ως ραγιάδες, αποτελούσαν το ποίμνιο, τα πρόβατα δηλαδή, από τα οποία οι Οθωμανοί απομυζούσαν τα πάντα. Ήταν η σημαντικότερη φορολογητέα ύλη του κράτους – δυνάστη. Η κεντρική διοίκηση, αλλά και οι τοπικοί άρχοντες επέβαλλαν σωρεία φόρων στους δυστυχείς ραγιάδες. Στην αντίπερα όχθη οι μουσουλμάνοι έχαιραν φορολογικών προνομίων. Η αδυναμία ανταπόκρισης του χριστιανού στις φορολογικές απαιτήσεις επέφερε βαρύτατες ποινές (φυλακίσεις, ξυλοδαρμούς, μαστιγώσεις, ατίμωση ακόμα και το θάνατο).
- Το απεχθέστατο όλων το παιδομάζωμα ή διαφορετικά «ο φόρος αίματος». Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε επ΄ αυτού.
- Ο βίαιος εξισλαμισμός. Παρά το ότι το Κοράνι ανέχεται (δεν επιτρέπει) την ύπαρξη των θρησκειών της Βίβλου, συνέβησαν βίαιοι εξισλαμισμοί σε πολλές περιοχές, ιδίως κατά τους πρώτους αιώνες της οθωμανοκρατίας ή τουρκοκρατίας.
- Σφαγές. Πολλές μάλιστα ήταν αναίτιες. Έχουμε περιπτώσεις σφαγών ελληνικών πληθυσμών οι οποίοι δεν συμμετείχαν, ούτε σε πολέμους, ούτε σε εξεγέρσεις.
- Οι ωραιότερες Ελληνίδες «εμπλούτιζαν» τα χαρέμια του σουλτάνου και των τοπικών πασάδων. Το αυτό συνέβαινε και με τα νεαρά όμορφα αγόρια. Χαρακτηριστική περίπτωση ο πασάς στην Πρέβεζα που όταν του άρεσε κάποια χριστιανή τοποθετούσαν οι υπηρέτες του ένα ζευγάρι μπότες μπροστά από την εξώπορτα του σπιτιού του υποψήφιου θύματος. Ο πατέρας ή μερικές φορές και ο σύζυγος είχε να επιλέξει μεταξύ της παραδόσεως της κόρης ή της συζύγου ή την θανάτωσή του.
Ας μην επεκταθούμε άλλο στην «ευτυχισμένη» ζωή των υποδούλων Ελλήνων κατά τη διάρκεια των μαύρων αιώνων της τουρκοκρατίας. Καλύτερα τελειώνοντας το παρόν άρθρο να παραθέσουμε την περιγραφή του Λατίνου αρχιεπισκόπου της Λέσβου και αυτόπτη μάρτυρα Λεονάρδου του Χίου, ο οποίος έζησε την κατάληψη της λατινοκρατούμενης τότε Λέσβου από τους Τούρκους το 1462. Οι φίλοι μας οι Τούρκοι δεν αρκέστηκαν τότε μόνο στο να σφάξουν όλους τους Λατίνους υπερασπιστές του νησιού, αλλά προχώρησαν στον εξανδραποδισμό του μεγαλύτερου μέρους του νησιού. Αναφέρει ο Λατίνος ιερωμένος: «Μόλις εκδόθηκε το σουλτανικό διάταγμα… αμέσως θα ημπορούσες να δεις τους χριστιανούς, αφήνοντας τα πατρικά τους σπίτια, να τρέχουν ποιος να ξεπεράσει τον άλλον εμπρός στα μάτια εκείνου που διέταζε, διαλεγμένα παλληκαρόπουλα, μελλοντικούς Τούρκους, να αναρπάζονται, παρθένες αποσπασμένες από τα χέρια των γονιών τους να απάγονται για να βιαστούν σε λίγο, βρέφη αποτραβηγμένα από τις μητέρες τους, όλοι σαν κοπάδι πρόβατα, να αποχωρίζονται από τα σπίτια τους, και με βία σπρωγμένοι από τους Τούρκους να γίνονται σκλάβοι του σεραγιού. Από το φόβο των κτυπημάτων δεν τολμούσαν να ακουστούν ούτε τα αναφιλητά. Σαν πρόβατα για σφάξιμο παραδίδονται στους Τούρκους, άλλοι πεθαίνουν από το στρίμωγμα, άλλοι από φόβο, και τους κόβουν το δεξί αυτί πριν τους ρίξουν στην θάλασσα». Ο Θεός να αναπαύσει τις ψυχές τους και όλων των Ελλήνων που δεινοπάθησαν στα χρόνια της δουλείας. Δυστυχώς σήμερα κάποιοι «κουλτουριάρηδες» μας παρουσιάζουν την τουρκοκρατία ως εποχή της ειρήνης και της αλληλεγγύης μεταξύ κατακτητών και κατακτημένων.
