Αν επιχειρήσουμε να ομφαλοσκοπήσουμε το χθεσινό αποτέλεσμα των εκλογών θα καταλήξουμε σε τρία συμπεράσματα:
- Η νίκη της Νέας Δημοκρατίας είναι προσωπική νίκη του Μητσοτάκη και θρίαμβος του πολιτικού ορθολογισμού.
- Η κοινωνία χαστούκισε ηχηρά τον λαϊκισμό και ζήτησε από τον Τσίπρα να θάψει βαθιά τα όπλα του μίσους, δικά του κι εν συνόλω της Αριστεράς.
- Η κοινωνία παραμένει ψεκασμένη σε σημαντικό βαθμό αφού και πάλι κατέφυγε στην υπερψήφιση προσώπων που αγγίζουν την πολιτική γελοιότητα.
Η Ελλάδα που παραλαμβάνει ο Μητσοτάκης από τον λαϊκίστικο νεοσταλινισμό, είναι διχασμένη, εθισμένη στο ψέμα και σε πολιτικές επικοινωνίας κι όχι ουσίας. Η χώρα και η οικονομία της είναι ναρκοθετημένες. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί.
Ο νικητής των εκλογών οφείλει να εφαρμόσει το πρόγραμμά του. Οφείλει να κάνει πράξη όσα λίγα υποσχέθηκε. Χωρίς να υποκύψει στις πιέσεις ή στο πεζοδρόμιο της Αριστεράς! Ναι στις ευρύτερες συναινέσεις αλλά όχι στις δυνάμεις της συντήρησης και της στασιμότητας, ακόμη κι αν αυτοαποκαλούνται… προοδευτικές. Κι έχω την αίσθηση ότι ο Μητσοτάκης πρέπει να κινηθεί αμέσως για την υλοποίηση μεταρρυθμίσεων για τις οποίες ψηφίστηκε. Όσο γρηγορότερη υλοποίηση των δεσμεύσεων του, τόσο πιο συμβατή με την νωπή εντολή της κοινωνίας.
Κάτι ακόμη: Η νίκη αυτή είναι προσωπική του Μητσοτάκη. Ας μη ξεχνάμε ότι ξεκίνησε τρίτος-τέταρτος στην εσωκομματική διαδικασία και κατάφερε να εκλεγεί. Ας μη ξεχνάμε ότι είχε μια κοινοβουλευτική ομάδα από την οποία, σχεδόν, η συντριπτική πλειοψηφία τον «μισούσε»! Ας μη ξεχνάμε ότι μόνιμη επωδός ακόμη και μέσα στο κόμμα του, ήταν η φράση…. «δεν μπορεί το παλικάρι»…. Ας μη ξεχνάμε ότι κατάφερε να ανανεώσει «αναίμακτα» το φθαρμένο κόμμα του αποκρούοντας ισχυρές αντιστάσεις. Ας μη ξεχνάμε ότι είχε απέναντί του την συντριπτική πλειοψηφία της οικονομικής ελίτ που είχε συνταχθεί με τον αντίπαλό του. Ας μη ξεχνάμε ότι αυτή η ελίτ επιχείρησε επανειλημμένως να τον μειώσει με συστηματικές επιθέσεις κάτω από τη ζώνη. Ας μη ξεχνάμε ότι μεγαλοεπιχειρηματίας της Βορείου Ελλάδας είχε δηλώσει ότι… δεν θα επιτρέψει ποτέ να γίνει πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης!
Κι εκείνος στάθηκε όρθιος και άρχισε να νικά συστηματικά όσους τον υποτίμησαν. Πήρε ένα κόμμα που είχε εθιστεί στις ήττες κι ήταν βαθιά τραυματισμένο και σε μεγάλο βαθμό διχασμένο και το οδήγησε σε τρεις συνεχόμενες εκλογικές νίκες!
Τον Κυριάκο δεν τον ψήφισαν μόνο Δεξιοί ή Φιλελεύθεροι. Τον ψήφισαν Κεντρογενείς, τον ψήφισαν ακόμη κι Αριστεροί! Κι οι προσδοκίες που δημιούργησε για την καλύτερη ημέρα που ξημέρωσε είναι τεράστιες…
Έχω την αίσθηση ότι ο Μητσοτάκης έχει ένα τεράστιο πλεονέκτημα που δεν πρέπει ν’ απεμπολήσει. Ότι μεγάλο μέρος της κοινωνίας γνωρίζει τις ανυπέρβλητες δυσκολίες ανασχεδιασμού της χώρας και δεν περιμένει θαύματα του τύπου «εδώ και τώρα». Περιμένει, όμως, σύνεση, σοβαρότητα και πολύ δουλειά. Δεν περιμένει αμετροέπεια και παλαιοκομματισμό. Η υιοθέτηση ενός διαφορετικού ύφους εξουσίας, έγινε αισθητή από τα πρώτα λόγια του νέου πρωθυπουργού μετά τη νίκη του…
Το φορτίο είναι βαρύ κι η κοινωνία περιμένει όσα της αξίζουν… Τουτέστιν τα καλύτερα….
