Η σκηνή στη Βουλή, στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό, αποτύπωνε πλήρως την «ολιγιστότητα» της Αριστεράς.
Ο Τσακαλώτος επιτέθηκε στον Βενιζέλο, τον χαρακτήρισε αποτυχημένο κι εκείνος ατάραχος του απάντησε ότι είναι αλαζόνας κι ανεπίγνωστος.
Ο Τσακαλώτος απόρησε. Την έννοια της λέξης αλαζόνας την ήξερε. Κι αν δεν την ήξερε μπορούσε να πάει σ’ ένα καθρέφτη, να δει τον εαυτό του και να λάβει απάντηση.
Μα, αναρωτιόταν τι είναι αυτό το… ανεπίγνωστος που του είπε ο Βενιζέλος;
Ρωτούσε τους συντρόφους του αν με το «ανεπίγνωστος» τον έβρισε ή τον προσέβαλλε ο Βενιζέλος. Ουδείς μπορούσε να τον κατατοπίσει.
Αλλά κι αν κάποιος από δαύτους ήξερε ότι ανεπίγνωστος είναι ο επιπόλαιος, και σε ελεύθερη μετάφραση ο παρλαπίπας, πως θα το έλεγε στον Τσακαλώτο; Αφού κι εκείνος στην ίδια συνομοταξία ανήκει;
Ναι, λοιπόν, ο Τσακαλώτος είναι ΚΑΙ ανεπίγνωστος.
Όπως σχεδόν όλος ο Αριστερός συρφετός.
Αν δεν ήταν, πώς μπόρεσε ως οικονομολόγος να δεχθεί ότι το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης είχε στερεό οικονομικό υπόβαθρο;
Πώς μπόρεσε και μπορεί να εφαρμόζει οικονομική πολιτική που κι ένας απλός πρωτοετής φοιτητής του Πανεπιστημίου μπορεί να διαπιστώσει ότι δεν έχει προοπτική;
Αν δεν ήταν, πώς θα υπέγραφε ότι του δίνουν;
Αν δεν ήταν πώς θα έμενε στην καρέκλα του όταν μειώθηκε το αφορολόγητο με δική του υπογραφή, όταν είχε πει ότι αν συμβεί αυτό θα παραιτηθεί;
Αν εν ήταν πώς θα έβαζε ανθρώπους που παίρνουν μισθό 600 ευρώ μικτά να πληρώνουν φόρο, όταν επί των άλλων επάρατων κυβερνήσεων δεν πλήρωναν;
Αν δεν ήταν θα θυμόταν ότι το 2014 (Νοέμβριο), το Eurogroup είχε αποφασίσει ότι η Ελλάδα θα πορευτεί χωρίς άλλο μνημόνιο και πρόσθετα μέτρα, με μόνη βοήθεια την «πιστοληπτική γραμμή στήριξης». Κι εκείνος με το κόμμα του, τον Καμμένο και τον Κουβέλη, τορπίλισαν την πορεία της χώρας, έριξαν την κυβέρνηση κι ακολούθησαν όσα ζούμε.
Αν δεν ήταν ανεπίγνωστος, δεν θα είχε τινάξει –μαζί με το κόμμα του- τη συμφωνία εξόδου των Σαμαρά – Βενιζέλου από το μνημόνιο για να διαπραγματευθεί εξ αρχής και τελικά όλο αυτό να στοιχίσει στους Έλληνες 100 δις ευρώ, capital controls, φόρους μέχρι αίματος και διάλυση της Μεσαίας τάξης.
Αν δεν ήταν, θα μπορούσε να ομολογήσει ότι τις επιστροφές χρέους από τα κέρδη των τραπεζών (τα περίφημα SMP’S ΚΑΙ ANFA’S) που ήδη λάμβανε η κυβέρνηση Σαμαρά και Βενιζέλου, τις έκοψαν οι πιστωτές από την κυβέρνησή του.
Αν δεν ήταν ανεπίγνωστος, δεν θα κατέβαινε στις πλατείες και θα έβριζε το PSI του 2012 (από το οποίο η χώρα γλίτωσε 100 δις χρέους και υπάρχει σήμερα) και δεν θα ερχόταν στη Βουλή μετά από 5 χρόνια να λέει στην εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού 2018, ότι αυτό ήταν σωτήριο!
Αν δεν ήταν δεν θα υπηρετούσε δουλικά τον Βαρουφάκη (που ήθελε μέσω κάποιων … IOU’S να πληρώνει με υποσχετικές τους δημοσίους υπαλλήλους) ή την Κωνσταντοπούλου (που ήθελε σε διεθνή διάσκεψη με τους…Rodemos, το πορτογαλικό … Bloco της Αριστεράς, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τον… Κραουνάκη) να διαγράψει το χρέος.
Αν δεν ήταν, θα μπορούσε να κατανοήσει ότι ποτέ καμιά κυβέρνηση δεν προκάλεσε τέτοια ζημιά στη χώρα, όσο εκείνη στην οποία είναι υπουργός Οικονομικών!
Αν δεν ήταν δεν θα γινόταν το γιουσουφάκι του Σόιμπλε.
Αν δεν ήταν ανεπίγνωστος θα μπορούσε να κατανοήσει ότι σήμερα δικαιώνονται και ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος.
Κι αν εκείνος – μια φιγούρα σαν τον Τσίτσιο ή τον Φράνκο των παλιών ιταλικών κωμωδιών- είναι το απαύγασμα της Αριστεράς στα οικονομικά, καταλαβαίνετε τι γίνεται πιο πίσω…
Κι όμως, αυτό το πολιτικό καρτούν είναι εγγονός του στρατηγού Τσακαλώτου που κράτησε όρθια τη χώρα στον εμφύλιο…
