Ψαρεύοντας …
Ο φάρος αχνοφαίνεται μέσα στην καταχνιά. Τα πανύψηλα κύματα χτυπούν με μανία την πλώρη του καϊκιού μου κι εγώ κρατάω σφιχτά τις τέσσερις τσιπούρες, που έχω πιάσει. Σαν κάποια αόρατη δύναμη να μου λέει να τις ξαναρίξω πίσω στα αφρισμένα νερά. Εγώ όμως σφίγγω γερά τα δόντια μου και μονολογώ… «Αυτές οι τσιπούρες πρέπει να φτάσουν πάση θυσία στο τραπέζι μου…»
Μετά από πολύωρη μάχη με τα κύματα και την φουρτουνιασμένη θάλασσα και αφού το πρόσωπό μου έχει χαραχθεί από το αλάτι, βγαίνω με το καΐκι μου στη στεριά με τις τσιπούρες στα χέρια… Λέμε τώρα, γιατί αν δεν τα πηγαίνεις καλά με το ψάρεμα, «πετάγεσαι» στην κοντινή λαϊκή, βάζοντας το απαραίτητο SMS… Εκεί όμως έχεις άλλα προβλήματα, καθώς πλέον τα ψάρια δεν σου τα καθαρίζουν λόγω covid-19. Anyway το ξεπερνάμε κι αυτό αρχίζοντας το μαγείρεμα καθαρίζοντας τα ψάρια μόνοι μας…
Τον μαϊντανό, το κρεμμύδι και το σκόρδο τα ψιλοκόβουμε όσο περισσότερο μπορούμε για να μην αρχίσουν τα παιδιά να τα ξεχωρίζουν ένα ένα με το πιρούνι κι έχουμε κι άλλα θέματα. Η μάχη με τη γενιά των fast food θα είναι σκληρή και αδυσώπητη! Βεβαία την ώρα που έκοβα το κρεμμύδι δάκρυσα, δεν λέω… Η γυναίκα μου που με είδε, νόμιζε ότι με έπιασαν οι ευαισθησίες μου, αλλά γρήγορα κατάλαβε ότι άλλη ήταν η αιτία της συγκίνησής μου.
Μια ανάμνηση από το Άγιο Όρος
Με το κρεμμύδι θυμήθηκα και μια χρονιά στη Μονή Ιβήρων στο Άγιο Όρος που ένας γέροντας με είδε να βολοδέρνω στην αυλή χωρίς λόγο…
«Έλα εδώ, εσύ…» μου είπε με αυστηρό ύφος. «Πρέπει να μας βοηθήσεις λίγο γιατί έχουμε 120 μουσαφιραίους να φιλέψουμε».
«Και τι θέλεις να κάνω, γέροντα;» τον ρώτησα.
«Θέλω να βοηθήσεις με τα κρεμμύδια και τα σκόρδα…» είπε ορθά κοφτά.
Αμέσως με οδήγησε έξω από ένα κουζινάκι όπου ήδη βρισκόταν κι ένα άλλο παλικάρι από την Κρήτη. Για να μην τα πολυλογώ, καθαρίσαμε δυο τσουβάλια κρεμμύδια και ένα τσουβάλι σκόρδα. Η φακή εκείνη τη μέρα μου φάνηκε πεντανόστιμη μιας και είχα βάλει κι εγώ το χεράκι μου. Αλλά είχα κλάψει τουλάχιστον για εφτά ζωές…
Συνάντηση με τον πατέρα Επιφάνιο στον Μυλοπόταμο
Την άλλη μέρα περπατήσαμε μέχρι τον κοντινό Μυλοπόταμο όπου ο Γέροντας Επιφάνιος μας κέρασε καφέ κι εμείς του δώσαμε κάποια πράγματα. Τον θαυμάσαμε να μαγειρεύει τα φασολάκια για τους εργάτες των αμπελιών με θέα το Αιγαίο.
Μας ξενάγησαν στο υπέροχο οινοποιείο τους… Αυτή η βόλτα με έκανε να ξεχάσω το προηγούμενο χουνέρι μου…
Αυτό το κείμενο είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Γέροντα Επιφάνιου, που εγκαταβιούσε στο Ιερό Κάθισμα Αγ.Ευσταθίου, με τον χαρακτηριστικό πύργο, στο Μυλοποτόμο του Αγίου Όρους, κατά την επίσκεψή μας εκεί το 2007.
Τσιπούρες φουρνιστές με πατάτας Νευροκοπίου
Από τον Αλέξανδρο Ακριτίδη, Θεσσαλονίκη
Υλικά
4 τσιπούρες μεγάλες
4 πατάτες μεγάλες
1 καρότο
1 μικρό ματσάκι μαϊντανό, ψιλοκομμένο
Μισή κόκκινη πιπεριά Φλωρίνης
Μια σκελίδα σκόρδου, ψιλοκομμένη
1 μεγάλο κρεμμύδι, ψιλοκομμένο
Αλάτι
Φρεσκοτριμμένο Πιπέρι
Ρίγανη άγρια
Μισό νεροπότηρο ελαιόλαδο εκλεκτό
Τρόπος παρασκευής
Αφού καθαρίσουμε και πλύνουμε προσεκτικά τα ψάρια «κρύβουμε» μέσα στην κοιλιά των ψαριών, αλατάκι, πιπέρι και ρίγανη, γιατί έτσι μας έλεγαν οι παλιοί πως πρέπει, ώστε να τραβήξει το ψάρι όλα τα συστατικά. Η ρίγανη έτυχε να είναι μαζεμένη με το χέρι από τα βουνά της Ρόδου κι έτσι η μυρωδιά της είναι απίστευτη. Οπότε την ρίχνουμε μπόλικη σε όλο το ταψί!…
Αραδιάζουμε τα ψάρια στο ταψί και προσθέτουμε τις πατατούλες, Νευροκοπίου, στην προκειμένη περίπτωση. Όχι ότι από άλλα μέρη της Ελλάδας δεν είναι νόστιμες, αλλά πώς να το κάνουμε, η νοστιμιά τους και το κίτρινο χρώμα τους είναι μοναδικά προσόντα… Προσθέτουμε επίσης καροτάκια και πιπεριές Φλωρίνης κόκκινες, όχι ιδιαίτερα ψιλοκομμένες για να υπάρχει χρωματική, αλλά και γευστική πανδαισία.
Τέλος, προσθέτουμε τον μαϊντανό, το κρεμμύδι, το σκόρδο στο ταψί, ολόγυρα στο ψάρι.
Βάζουμε περίπου μισό ποτήρι νερό και φυσικά μισό ποτήρι ελαιόλαδο.
Αυτό είναι ένα θέμα με τους καινούργιους φούρνους, που είναι πιο αεροστεγείς και το νερό δεν εξατμίζεται εύκολα. Οπότε εσείς ξέρετε τους δικούς σας φούρνους και πράξτε ανάλογα.
Ψήνουμε σε καλά προθερμασμένο φούρνο, στις αντιστάσεις πάνω κάτω στους 200ο C, περίπου για μιάμιση ώρα.
Μόλις ετοιμαστεί σερβίρουμε και συνοδεύουμε αρμονικά με μια γράπα Μελίκης Ημαθίας, έτσι για να θυμάμαι την πατρίδα μου τώρα με την καραντίνα.
Φυσικά, το ψάρι συνοδεύεται όμορφα με σαλάτα μπρόκολο και κουνουπίδι, μαζεμένα από τον Λαγκαδά και μαύρο ψωμί από καθαρή σίκαλη.
Καλή όρεξη φίλοι μου και καλές γιορτές!
