Η κίνηση Μητσοτάκη να ζητήσει από την Τουρκία την άρση του casus belli προκειμένου να συμμετάσχει η Τουρκία στα χρηματοδοτικά πρωτόκολλα της ευρωπαϊκής άμυνας, αιφνιδίασε το εγχώριο μέτωπο του λαϊκίστικου και εκ του ασφαλούς εθνικοπατριωτισμού. Εκείνων, δηλαδή, που τον κατηγορούν ως ενδοτικό με τη Τουρκία, που δηλώνουν ότι ανησυχούν και άλλα παρόμοια. Εκείνοι όμως, ακόμη και ως πρωθυπουργοί, που δεν αμφισβήτησαν ποτέ το casus belli! Εκείνοι είναι που ακόμη και σε περιόδους ευμάρειας, δεν φρόντισαν την άμυνα της χώρας, αλλά χόρευαν ζεϊμπέκικα ή έκαναν κουμπαριές με τον Ερντογάν.
Προσέξτε: Το casus belli, δεν αποτελεί σημερινή ιστορία. Είναι σχεδόν 30 χρόνων! Με Ανδρέα Παπανδρέου, με Σημίτη, με Κώστα Καραμανλή, με Γιώργο Παπανδρέου, με Αντώνη Σαμαρά και Βενιζέλο, αλλά και Τσίπρα. Όλοι, μα όλοι το καταδίκαζαν! Πέραν αυτού σιωπή! Ούτε χωρικά ύδατα επέκτειναν, ούτε έστειλαν σε διεθνείς οργανισμούς με ακριβή χαρακτηριστικά τα χωρικά ύδατα της χώρας. Ούτε μεγάλωσαν την Ελλάδα από τα Δυτικά, όπως έγινε προσφάτως.
Κάποιοι κατέφευγαν σε λεονταρισμούς, ο δε Προκόπης Παυλόπουλος ως πρόεδρος της δημοκρατίας, έστελνε συχνά στον Ερντογάν αυστηρές προειδοποιήσεις από τη γωνίτσα του καναπέ του και πέραν τούτου ουδέν. Όλοι επιφυλάσσονταν για το μέλλον….
Ουδείς τους χαρακτήρισε ενδοτικούς, υποχωρητικούς ή προδότες. Ουδείς! Το κάνουν κάποιοι εξ αυτών και τελικά αυτογελειοποιούνται.
Η ουσία είναι ότι ο Μητσοτάκης με την κίνησή του να ζητήσει την άρση του casus belli, βάζει τον πήχη ψηλά και πετά το μπαλάκι στην τουρκική πλευρά. Οι Τούρκοι καλούνται πια να λάβουν τη δύσκολη απόφαση.
Από την πλευρά του ο Μητσοτάκης, είναι σαφές ότι έχει κι εκείνος να διαχειριστεί και να λάβει δύσκολες αποφάσεις, στις πιέσεις που δέχεται (δεν μπορεί να μη δέχεται), να μη βάλει βέτο στην τουρκική συμμετοχή στο ευρωπαϊκό αμυντικό πρόγραμμα. Γάλλοι, Γερμανοί και Ιταλοί, έχουν τεράστια οικονομικά συμφέροντα στην Τουρκία και κορυφαίες εταιρείες τους έχουν σχεδόν ενσωματωθεί στην τουρκική οικονομία. Άρα…
Θα δούμε τι θα γίνει. Μάλιστα, θα ξεκινήσει και ενημέρωση μέσω της διπλωματίας, της διεθνούς κοινής γνώμης. Με το πολύ απλοϊκό αλλά σαφές επιχείρημα, ότι δεν μπορεί να συνεχίζεται μια παράλογη κατάσταση, δηλαδή να χρηματοδοτείται με χρήματα των Ευρωπαίων φορολογουμένων πολιτών, ένα κράτος εκτός ΕΕ, που απειλεί με casus belli ένα κράτος—μέλος.
Η κίνηση Μητσοτάκη έχει δρόμο για να υλοποιηθεί. Μα είναι πια επάνω στο τραπέζι, προφανώς χωρίς δυνατότητα ή περιθώρια υπαναχώρησης.
Κι η ουσία είναι ότι σήμερα γίνεται κάτι (μαζί με όλα τα άλλα) που δεν έγινε εδώ και30 χρόνια από κανέναν. Ούτε από εκείνους που κατηγορούν τον Μητσοτάκη και μιζεριάζουν για τα εθνικά μας θέματα.
