Είχαμε ακούσει προσφάτως τον υπουργό Εσωτερικών Τάκη Θεοδωρικάκο να ισχυρίζεται ότι η ξεκάθαρη θέση της Νέας Δημοκρατίας -για την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού- είναι ότι όλοι οι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους πρέπει να μπορούν να ψηφίζουν με επιστολική ψήφο. Θέση ξεκάθαρη και κυρίως δίκαιη. Θέση που χρειάζεται/απαιτεί 200 ψήφους για να ισχύσει. Που, όντως μπορεί να μη διαθέτει η κυβέρνηση.
Τώρα, όμως, τι άλλαξε κι ι έχουμε παράδοση στις θέσεις του ΚΚΕ; Τίνος η θέση άλλαξε; Της Νέας Δημοκρατίας ή του υπουργού; Και γιατί άλλαξε; Επειδή δεν υπάρχουν οι 200 ψήφοι που απαιτούνται;
Προσέξτε δυο ντροπιαστικές ρυθμίσεις/ παραχωρήσεις του Τάκη Θεοδωρικάκου και της Νέας Δημοκρατίας:
Α. Οι Έλληνες του εξωτερικού για να ψηφίσουν στα προξενεία θα πρέπει να εγγραφούν σε ειδικούς εκλογικούς καταλόγους αφού αποδείξουν σε υπηρεσία του Υπουργείου Εσωτερικών ότι ήσαν 2 τουλάχιστον χρόνια στην Ελλάδα κατά τη τελευταία 35-ετία. Πώς θα το αποδείξουν αυτό; Όταν πια υπάρχει η ελεύθερη διακίνηση με την επίδειξη της αστυνομικής ταυτότητας;
Β. Οι Έλληνες του εξωτερικού για να ψηφίσουν θα πρέπει να διαθέτουν ΑΦΜ!!!
Θέλω να πιστεύω ότι ο υπουργός δεν κάνει χιούμορ. Πέραν του ότι δεν μπορεί σε μια δημοκρατία να ταυτίζουμε το θέμα της ψήφου με την περιουσία (ΑΦΜ), με ποια λογική ζητά ΑΦΜ για ψήφο εξ του μακρόθεν όταν αν ερχόντουσαν να ψηφίσουν εδώ δεν θα το χρειαζόντουσαν; Άρα, ως θέμα αρχής είναι απορριπτέο και για τον κάλαθο των αχρήστων.
Ο Τάκης Θεοδωρικάκος με τη διαδρομή του σε διάφορους πολιτικούς χώρους κατανοεί απολύτως την ανάγκη των πολιτικών ισορροπιών και των συναινέσεων. Την κατανοούμε κι εμείς. Είναι αναγκαία και ζητούμενη η επιδίωξη συναίνεσης με την Αριστερά και το ΚΚΕ .
Άλλο όμως επιδίωξη συναίνεσης κι άλλο «ξεβράκωμα» στους παραλογισμούς κι αναχρονισμούς του ΚΚΕ.
Η πραγματικότητα κι η αλήθεια είναι πως όταν στα τέλη του πρώτου τετάρτου του 21ου αιώνα αναζητάς στήριξη στο ΚΚΕ και να γίνεσαι ουρά του Κουτσούμπα, κάτι δεν πάει καλά. Καθιστάς το ΚΚΕ ρυθμιστή της δημοκρατίας! Πολύ περισσότερο ότι διαθέτεις την συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας που συμφωνεί με το θέμα και τόσο νωπή λαϊκή εντολή. Κι όταν έχεις δίπλα σου στην κυβέρνηση έναν υπουργό (ψηφιακής διακυβέρνησης) που εργάζεται πυρετωδώς για την ψηφιοποίηση της λειτουργίας του κράτους. Κι όταν σχεδόν στα περισσότερα πολιτισμένα κράτη έχουν λύσει τα της ηλεκτρονικής ψήφου.
Προσέξτε: Ισχυρίζονται κάποιοι ότι αν δεν γίνουν παραχωρήσεις δεν περνά η αλλαγή του Συντάγματος. Ακόμη κι έτσι όλοι θα ήξεραν και θα κατανοούσαν ότι δεν πέρασαν από τον … αναχρονισμό που αυτοαποκαλείται… προοδευτισμός.
Αναρωτιέμαι: Δεν μπορούσε η ψήφος των Ελλήνων του εξωτερικού να αντιμετωπιστεί περισσότερο υπεύθυνα; Περισσότερο τεχνοκρατικά; Περισσότερο σύγχρονα;
Πώς θα μπορούσε να συμβεί αυτό; Μα την μεθοδική δουλειά μέσω της οποίας θα εξασφαλιζόταν ότι όλοι οι Έλληνες του Εξωτερικού που έχουν δικαίωμα ψήφου στην Ελλάδα (δηλαδή είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους) θα μπορούν να ψηφίζουν από τα κινητά τους τηλέφωνα. Όπως οι Ελβετοί. Κάτι ουδόλως δύσκολο.
Επιπλέον, στοιχειώδης σοβαρότητα θα ήταν η στενή συνεργασία με τον Πιερρακάκη. Ο οποίος δεν θα είχε παρά να αντιγράψει τους Ελβετούς. Κι όταν αυτά θα ήταν έτοιμα , όταν το σύστημα ήταν λειτουργικό, αδιάβλητο κι ασφαλές θα μπορούσαν να το παρουσιαστούν στην ελληνική κοινωνία (Βουλή)! Όπου θα ήταν σαφές ποιος επιζητά την πρόοδο, ποιος είναι πραγματικά προοδευτικός και ποιος κοροϊδεύει και βάζει φρένο στην εξέλιξη και στην κοινωνία.
Κι ας έλεγαν, τότε, «όχι» ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ!
Εν κατακλείδι: Είναι πιο εύκολο κι απλό να έρθει να ψηφίσει κάποιος απόδημος, παρά να μπει στη διαδικασία που σκέφτηκε –χάριν συναίνεσης- ο Τάκης Θεοδωρικάκος και θα ψηφίσουν οι 300! Η δε παράδοση άνευ όρων μιας φιλελεύθερης κυβέρνησης (έστω με κρατιστές υπουργούς) στην Αριστερά και στο ΚΚΕ, αποτελεί την απόλυτη δικαίωση των λόγων που –μεταξύ άλλων- είχαν οι απόδημοι για να φύγουν από την πατρίδα…
