Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ είχε αρκετούς λόγους για να το παρακολουθήσει κάποιος. Ο πρώτιστος ήταν η ηδονή της διάλυσης ενός λαϊκίστικου μορφώματος που ταλάνισε τη χώρα. Ο δεύτερος λόγος ήταν για να δει κάποιος τον τρόπο που φυσικός ηγέτης του θα τραβήξει τον διακόπτη της αρχής του τέλους. Ένας τρίτος λόγος ήταν η αντίδραση των Φάμελου -Πολάκη και Παππά, που ακούγεται ότι παραμέρισαν τις διαφορές τους για να συνασπιστούν απέναντι στον επανερχόμενο … μεσσία. Χώρια φυσικά που είχαν μέγιστο ενδιαφέρον οι σύνεδροι σύντροφοι, είτε αισθητικά, είτε με τους αναμενόμενους φραστικούς βερμπαλισμούς τους. Είδαμε έναν να ανεβαίνει στο βήμα με αθλητικό φανελάκι και να ζητά την πτώση του Μητσοτάκη, είδαμε έναν άλλο να ζητά κατώτατο μισθό 3.500 ευρώ και τι δεν είδαμε ή ακούσαμε.
Πρωτίστως όμως, είδαμε τη μιζέρια. Είδαμε την άγνοια. Είδαμε ανθρώπους να έχουν στα πρόσωπά τους ζωγραφισμένη την απόγνωση της καταστροφής, τη βαθιά μελαγχολία που συναντά κάποιος στις κηδείες!
Ναι, κηδεία ήταν το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα κόμμα χωρίς την παραμικρή ελπίδα ανάκαμψης και διαζευγμένο με την πραγματικότητα της ζωής και της κοινωνίας. Φώναζε προχθές στην τηλεόραση κάποιος Γιαννούλης, εναντίον των ιδιωτικών/μη κρατικών πανεπιστημίων!!! Τόσο αυτός, όσο κι όλοι οι άλλοι, δεν έχουν καταλάβει το παραμικρό. Κάποιοι άλλοι εμφανίστηκαν με τις παλαιστινιακές μαντήλες!! Τι να πει κάποιος;
Μοιραία, η συνεδριακή κηδεία οδηγεί τον ΣΥΡΙΖΑ στις εργοστασιακές του ρυθμίσεις, τότε που ως ΚΚΕες ή Συνασπισμός, αγκομαχούσε να περάσει το όριο του 3% κι να εισέλθει στη Βουλή.
Χωρίς πυξίδα πια, κλούβιο αυγό, με στελέχη φθαρμένα και στα όρια της γραφικότητας, προσπαθούσαν να δώσουν δύναμη ο ένας στον άλλο με συναισθηματικές υπερβολές κι ακροβασίες. Κάποιοι άλλοι κατέφευγαν σε βερμπαλισμούς για …κυβερνητικές προοπτικές και… μεγάλα λαϊκά μέτωπα. Αν κάποιος τους έλεγε … «πού πας ρε Καραμήτρο;», μάλλον θα τους έβγαζε από πολλές δυσκολίες.
Άκουσα τον Φάμελο να ζει σ’ ένα δικό του σύμπαν και να υπόσχεται… όσα η ζωή κι η κοινωνία έχουν προσπεράσει κι απορρίψει. Έταξε δημόσιους πυλώνες παντού! Κρατικές τράπεζες, κρατική ΔΕΗ (που οι ίδιοι την παρέδωσαν υπό πλήρη κατάρρευση), κρατικά σούπερ μάρκετ, ίσως και συνεργεία αυτοκινήτων κλπ κλπ! Έταξε πάλι σεισάχθεια με… γενναία ρύθμιση του ιδιωτικού χρέους (δηλαδή μπαταξήδες εδώ είμαστε), έταξε πάλι αύξηση μισθών, επαναφορά 13ου και 14ου μισθού (γιατί όχι και 15ου η 16ου;) κι ένα σωρό άλλα μαξιμαλιστικά.
Σκέφτεται κάποιος: Πόσο λίγοι ήταν/είναι τελικά; Πόσο τζούφιοι; Και πόσο γυμνή αποδείχτηκε ότι ήταν/είναι η Αριστερά!! Όλοι μαζί αυτοί ήθελαν να κλείσουν φυλακή τους αντιπάλους τους, να σώσουν την Ελλάδα, την Ευρώπη, την οικουμένη… Τελικά τρέχουν τώρα να σωθούν οι ίδιοι, μη τυχόν και επανεκλεγούν βουλευτές οπουδήποτε και με οιονδήποτε….
Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν μας τελείωσε. Πολλοί από αυτούς θα τρέξουν οσονούπω στον Τσίπρα που εμφανίζεται ως υπέρμαχος του… Δημοκρατικού Καπιταλισμού! Δηλαδή αυτό το οποίο εισήγαγε στη χώρα μας πολιτικά ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος πριν 35-40 χρόνια και τον κατηγορούσαν ως… νεοφιλελεύθερο! Τρικυμία εν κρανίω!
Η ουσία είναι ότι η κηδεία του ΣΥΡΙΖΑ έγινε στο συνέδριο του! Ώρα για το μνημόσυνο! Με την ευχή να ζήσουμε και να τους θυμόμαστε ως παραδείγματα προς αποφυγή…
Επί του πληκτρολογίου: Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, ανακοίνωσε την απόφαση του να αποχωρήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο πολιτικός ογκόλιθος Απόστολος Γκλέτσος!!! Κι μια ακατάπαυστη οιμωγή απλώθηκε από την Κουμουνδούρου, μέχρι τις εσχατιές της χώρας… Βλέπετε, είχε φύγει κι ο Γιώργος Τσίπρας και δυο βαριά χτυπήματα σχεδόν ταυτοχρόνως, δεν αντέχονται…
