Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι την κάνει!)

Mail από την Αθήνα #151 – Δευτέρα 26 Μαρτίου 2018

Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι την κάνει!)

• Οι δύο στρατιώτες που βιντεοσκοπήθηκαν από κάποιον τρίτο – προφανώς – να πετάνε ένα σκύλο στον γκρεμό είναι το σύμπτωμα μιας κοινωνίας που δεν ανέχεται τον ανυπεράσπιστο.
• Είναι επίσης σύμπτωμα της παγιωμένης κατάστασης ότι ο ανίσχυρος δεν θα βρει ποτέ το δίκιο του.
• Είναι τόσο σοκαριστικό σε μια κοινωνία που βομβαρδίζεται καθημερινά από «σοκαριστικά» βίντεο που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο που ξεπερνάει κάθε ανοχή των σκεπτόμενων ανθρώπων.
• Οι τρεις νταήδες που ως συμμορία δολοφονούν – γιατί, επιμένω, και ο τρίτος που βιντεοσκοπούσε έχει μερίδιο στην δολοφονική ενέργεια – είναι παιδιά μιας κοινωνίας που ανέχεται τον δυνατό και δεν υπολογίζει τον αδύναμο.
• Θα μου πεις: είναι δυνατόν να το λες αυτό για ένα σκυλί;
• Μα φυσικά! Το σκυλάκι που πετάχτηκε στο γκρεμό χωρίς να μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του είναι το αδύναμο παιδί, ο κάθε αδύναμος που δέχεται μια λυσσαλέα επίθεση με κάποιον να το παρακολουθεί απαθής.
• Οι τρεις στρατιώτες δεν πρέπει να τιμωρηθούν εξοντωτικά. Πρέπει η ποινή τους να είναι παράδειγμα σωφρονισμού.
• Πρέπει να καταλάβουν ότι αυτό που έκαναν είναι το ίδιο σοβαρό με το να το έκαναν σε έναν ίδιο με αυτούς.
• Βεβαίως όλα αυτά σε μια κοινωνία που δεν ανέχεται το διαφορετικό είναι ίσως ουτοπικά.
• Αλλά δεν θα μου στερήσει κανείς την «ουτοπία» από το κεφάλι μου.
• Ο τύπος που βιντεοσκοπούσε τη δολοφονία του σκύλου είναι ένα κομμάτι μιας ηδονοβλεπτικής κοινωνίας που «σοκάρεται» ή ερεθίζεται να βλέπει γεγονότα να συμβαίνουν και μετά να κάνει ένα status, να αλλάζει πλευρό ή «γωνία λήψης» και η ζωή να συνεχίζεται.
• Με άλλα λόγια έχουμε τις ευθύνες μας για κάθε τι που συμβαίνει όλοι εμείς που απλώς τα σχολιάζουμε.
• Πώς μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, πώς λειτουργούμε όταν περπατάμε στο δρόμο, πώς όταν οδηγούμε, πώς όταν κυκλοφορούμε με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, πώς όταν βρισκόμαστε σε μια παρέα. Οι ευθύνες μας για την ανοχή μας είναι παντού.
• Αλλά υπάρχουν και πολιτικές ευθύνες και για το θέμα των ζώων.
• Όταν το βασικό θέμα του νομοσχεδίου για τα ζώα – δεσποζόμενα και αδέσποτα – είναι ο φόρος ζωοφιλίας πολύ εύκολα λες το «άει στο διάολο» πια.
• Επιτέλους αυτοί που κυβερνάνε με την αριστεροσύνη στο τσεπάκι ας μας εκπλήξουν μια φορά και να μην έχουν μόνο το ταμείο στο αριστερό μυαλουδάκι τους!
• Γιατί το ταμείο είναι μείον. Σε πολλά επίπεδα.
• Όταν τρεις άνθρωποι δολοφονούν ένα ζώο και κάνουν βίντεο γι’ αυτό το «ταμείον» της κοινωνίας είναι τόσο άδειο που κάνενα δάνειο και κανένα δεν μπορεί το γεμίσει!
• Κατά τα λοιπά καλή εβδομάδα.