Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι αι την κάνει)
Πενθούμε γιατί κάποιοι δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους
Όταν το πένθος γίνεται οργή, τότε πολλά μπορεί να συμβούν.
Μπορεί! Μπορεί όμως και τίποτα και το πένθος να κυριαρχήσει και να νικήσει.
Μπορείς όμως να μην πενθήσεις για τον Άλκη που τον έσφαξαν και τον χτύπησαν στο κεφάλι μέχρι θανάτου ένας ή περισσότεροι νταήδες δολοφόνοι, σχεδόν συνομήλικοι του, επειδή δεν απάντησε αυτό που ήθελαν;
Μπορείς να μην πενθήσεις για τον Αλέξανδρο, τον μόλις 21 ενός ποδοσφαιριστή της Γ’ εθνικής που πέθανε αβοήθητος σε ένα γήπεδο που δεν μπορούσαν να βρουν τον απινιδωτή και το ασθενοφόρο ήρθε όταν ήταν αργά;
Πενθούμε για τα παιδιά που σκοτώνονται χωρίς λόγο επειδή προτιμούσαν ή αγαπούσαν κάτι, ένα άθλημα, μια ομάδα εν προκειμένω.
Με όλο το σεβασμό στους οικείους του Άλκη, μήπως πρέπει ως κοινωνία να πενθούμε για τα παιδιά που γίνονται δολοφόνοι;
Από το 2019 ο φερόμενος ως δολοφόνος του Άλκη εκκρεμούσε να δικαστεί πάλι για μαχαίρωμα.
Η Δικαιοσύνη άργησε, η τιμωρία δεν ήρθε. Θα μπορούσε να ζούσε σήμερα ο Άλκης και αντί για μια λευκή κόλλα στο έδρανό του στο Πανεπιστήμιο, αντί για ένα λευκό φέρετρο στο νεκροταφείο να γελούσε κάπου με τους φίλους του;
Οι υποδομές άργησαν, το νομικό πλαίσιο κάπου θα έμπαζε και ποτέ δεν θα μάθουμε ποιος φταίει που δεν υπήρχε απίκο ένας απινιδωτής με έναν διασώστη που μπορεί να είχε σώσει τον Αλέξανδρο όταν έπεσε αναίσθητος στο γήπεδο.
Μεγαλώνουμε παιδιά για να πέσουν νεκρά επειδή κάποιοι δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους;
Μεγαλώνουν κάποιοι εν δυνάμει δολοφόνους;
Ποιος μπορεί να μιλήσει με βεβαιότητες και μεγάλα λόγια;
Είναι να μη σου κάτσει η στραβή. Θα μου πεις «στραβή» λες μια δολοφονία;
Δεν υποτιμώ την αποτρόπαια πράξη που πρέπει να τιμωρηθεί.
Λέω όμως ότι νέα παιδιά δολοφονούνται, νέα παιδιά πεθαίνουν γιατί κάποιοι δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους, κι αυτό είναι το πιο σημαντικό. Είναι κοινωνικό και πολιτικό θέμα. Είναι η κατάρα μιας πολιτείας που λειτουργεί με ανευθυνότητα την ίδια ώρα που στοιχίζει πανάκριβα στους πολίτες.
Κι όταν λέω πανάκριβα δεν εννοώ μόνο τα λεφτά που μας τρώνε για να μην κάνουν τίποτα.
Η ζωή του Άλκη και του Αλέξανδρου, και του κάθε παιδιού που χάνεται δεν αποτιμάται.
Φαίνεται όμως ότι δεν εκτιμάται κιόλας. Από αυτούς που οφείλουν να κάνουν κάτι για να προφυλλάσσουν τις ζωές των παιδιών μας!!!
