Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα: Οι αποστάσεις και οι ευαισθησία (σου, μου, του, της, του)

Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι την κάνει)

Γιάννης Καφάτος
Γράφει ο συνεργάτης του Έμβολος δημοσιογράφος Γιάννης Καφάτος

Οι αποστάσεις και οι ευαισθησία (σου, μου, του, της, του)

Η απόσταση είναι μια διάσταση, μια έννοια που παίζει πρωτεύοντα ρόλο σε πολλές πτυχές της ζωής μας.

 Η απόσταση όταν αφορά σε γεγονότα είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας, αφού λειτουργεί πολύ έντονα στο θυμικό μας και άρα μας κάνει συναισθηματικά πιο ευάλωτους.

Να δες για παράδειγμα πόσο πολύ «σου» στοίχισε ο πόλεμος στην Ουκρανία με τους νεκρούς, τους άμαχους που δεν είχαν νερό, πού να πάνε κλπ.
Για να καταλάβεις πόσο πιο πολύ ενεπλάκης συναισθηματικά, σκέψου ποιες εικόνες αμάχων, που δεν είχαν νερό, πού να πάνε κλπ, από τον πόλεμο στη Συρία ή στην Υεμένη, ή στο Αφγανιστάν, θυμάσαι!

Βλέπεις;
Η Ουκρανία είναι πιο κοντά μας. Και χιλιομετρικά και χρονικά. Η απόσταση που λέγαμε.
Βεβαίως υπήρχε και η πρώην Γιουγκοσλαβία, που είναι ακόμη πιο δίπλα μας, αλλά εδώ ο χρόνος έχει παίξει το ρόλο του. Είναι παλιά, δεν σε ενδιαφέρει πια κι όξω από την πόρτα για τα «περσινά ξινά σταφύλια».

Τα ίδια και με τις φωτιές. Αλλιώς είναι να καίγεται η Βόρεια Εύβοια, αλλιώς είναι να καίγεται η Βούλα, εφόσον ζεις στα νότια προάστια  της Αττικής, που ανήκει και η Βούλα. Ο καπνός από την πυρκαγιά του Σαββάτου ήταν πάνω από το κεφάλι μου όταν έβγαινα στο μπαλκόνι του σπιτιού μου.

Και έλεγα: φωτιά σε πόλη, δίπλα από το σπίτι μου; Και δεν μπορούν να τη σβήσουν;.
Η απόσταση λοιπόν άλλοτε λειτουργεί ως «απόσταση ασφαλείας», αυτή που σου αφήνει το χώρο να σκεφτείς, να επεξεργαστείς, να αποδομήσεις και δομήσεις τη σκέψη σου πάνω σε ένα γεγονός και άλλοτε λόγω της κυριολεκτικής εγγύτητας σου δημιουργεί πολύ έντονα συναισθήματα.

Δηλαδή όταν καίγεται η ευρύτερη γειτονιά σου, τρομάζεις πολύ περισσότερο και δεν σκέφτεσαι καθαρά.
Δεν μπορείς δηλαδή να σκεφτείς ότι κακώς έφαγαν μπούφλες οι πυροσβέστες το χειμώνα που διεκδικούσαν μέσα για να μην καίγονται τα σπίτια και τα δάση μας.

Γενικώς όταν ένα γεγονός σε «καίει» κοιτάζεις πώς θα σωθείς και αναζητάς ευθύνες πιο έντονα. Ίσως τότε να καταλαβαίνεις, αναδρομικά, τι ένιωθαν οι κατοικοι της Βόρειας Εύβοιας, της Βαρυμπόμπης – κι ας μείνω στις περσινές πυρκαγιές μόνο.

Μεγάλο πράγμα η απόσταση λοιπόν! Άλλες φορές σε κάνει αναίσθητο κι άλλες ευαισθητούλη!

Γιάννης Καφάτος

Προηγούμενο άρθροΠαιδείας παθογένειες & Νόμος 129 χιλιάδων λέξεων – Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος
Επόμενο άρθροΟι ΗΠΑ θα επιτρέψουν στην ENI και στη REPSOL να μεταφέρουν πετρέλαιο από τη Βενεζουέλα στην Ευρώπη για την αποπληρωμή χρεών