Συμπληρώθηκαν χθες 192 χρόνια από την 8η Οκτωβρίου 1827 που διεξήχθη η θρυλική ναυμαχία στο Ναβαρίνο, που ουσιαστικά και τυπικά σηματοδότησε την ελεύθερη Ελλάδα. Μια ημερομηνία σταθμός που υπό φυσιολογικές συνθήκες σε κάθε σοβαρό κράτος θα γιορταζόταν ως κορυφαία εθνική γιορτή. Χωρίς το Ναβαρίνο η Ελλάδα δεν θα ήταν ελεύθερη. Χωρίς Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία και Ναβαρίνο δεν θα υπήρχε ελληνικό κράτος Η επανάσταση άλλωστε, εκφυλισμένη, έβγαζε τον επιθανάτιο ρόγχο της εξ αιτίας των εμφύλιων συγκρούσεων.
Ακούσατε το παραμικρό χθες; Η κορυφαία ημερομηνία στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας είναι ξεχασμένη και ατίμητη! Αντ’ αυτής γιορτάζουμε έναν παπά που ποτέ δεν σήκωσε λάβαρο επανάστασης (ο ίδιος ο Παλαιών Πατρών Γερμανός λέει στα απομνημονεύματά του, ότι στις 25 Μαρτίου 1821 ήταν στη Βοστίτσα {Αίγιο} )! Όμως εμείς εκεί, εθισμένοι στο παραμύθι κι όχι στην ιστορική αλήθεια. Μια ιστορική αλήθεια που αναφέρει ότι στις 19 Μαρτίου 1821 οι Γρηγοράκηδες ύψωσαν τη σημαία της επανάστασης στο Γύθειο (Μαραθονήσι) κι ο Τζανετάκης στον Μυστρά. Αμέσως, έπεσαν κι οι πρώτες ντουφεκιές, στις 21 Μαρτίου στην Καλαμάτα, που απελευθερώθηκε την επομένη από τους Θ. Κολοκοτρώνη, Καπετανάκηδες, Κουμουντουράκηδες, Χρηστέηδες, Βενετσανάκηδες και τους Παπαφλέσσα, Νικηταρά Αναγνωσταρά και φυσικά Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη.
Άρα, αν κάτι πλην Ναβαρίνου πρέπει να γιορτάζουμε είναι μια ημερομηνία ανάμεσα στη 19η και 21η – 22α– 23η Μαρτίου.
Υπάρχει κι άλλος μύθος σχετικά με τις ημερομηνίες. Είναι καταγεγραμμένη και η 17η Μαρτίου 1821 ως ημέρα που η επανάσταση ξεκίνησε από την Αρεόπολη! Όπου ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης φέρεται να έχει καλέσει όλους τους Μανιάτες οπλαρχηγούς στην Τσίμοβα (σημερινή Αρεόπολη).
Όμως, όπως γράφει ο Ιωάννης Κολοκοτρώνης που ήταν παρών, εκεί συμφωνήθηκε να πάρουν τα όπλα εναντίον των Τούρκων. Ο δε παριστάμενος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ανέλαβε να διαβιβάσει αυτή την απόφαση στους οπλαρχηγούς της Μεσσηνίας, της Αρκαδίας και της Αχαΐας.
Προσέξτε: Στη μαρτυρία του Ιωάννη Κολοκοτρώνη δεν αναφέρεται ο τόπος που έγινε η συγκέντρωση των Μανιατών, ούτε αν σε αυτή συμμετείχε ο Πετρόμπεης. Αξιοσημείωτη είναι και η έλλειψη οποιασδήποτε αναφοράς για τα γεγονότα της Αρεόπολης από τον ίδιο το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη ο οποίος συμφώνως με τα απομνημονεύματά του από τις 6 Ιανουαρίου μέχρι τις 22 Μαρτίου του 1821 βρισκόταν στην Καρδαμύλη. Δηλαδή, κατά πάσα πιθανότητα η ιστορία της Τσίμοβας (Αρεόπολης) είχε εξ αρχής τοπικιστική αφετηρία… Μύθος που φτάνει μέχρι τις ημέρες μας…
Για την ιστορική αλήθεια πρέπει να πούμε κάτι ακόμη. Το Ιάσιο της Μολδοβλαχίας διεκδικεί στην ιστορία την αφετηρία της ελληνικής επανάστασης. Όντως στις 24 Φεβρουαρίου 1821, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης υψώνει εκεί την Ελληνική επαναστατική σημαία. Εκεί, μάλιστα, εξέδωσε την επαναστατική προκήρυξη με τον τίτλο «Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος».
Όμως η επιλογή της Μολδαβίας και της Βλαχίας θα πρέπει μάλλον να αναζητηθεί στο γεγονός ότι στις περιοχές αυτές απαγορευόταν η παραμονή του τουρκικού στρατού, ενώ από το 1709 οι τοπικοί άρχοντες ήταν Έλληνες Φαναριώτες.
Άρα λοιπόν, σε υπό τουρκική κατοχή ελληνική γη, η επανάσταση ξεκίνησε στη Μάνη όπως την περιγράφουμε στην αρχή.
Κάτι τελευταίο. Το παραμύθι ότι η επανάσταση εναντίον των Τούρκων έγινε την 25η Μαρτίου, γράφηκε από τον Γάλλο θρησκόληπτο ιστορικό Πουκεβίλ. Ο οποίος το 1824 έγραψε την ιστορία του ‘21, βασισμένος αποκλειστικά σε διηγήσεις καλόγερων και ιερωμένων… Που με τις ευχές της διάσπαρτης εκκλησίας θέλησε να βρει ρόλο στην επόμενη ημέρα του έθνους.
Σκέφτομαι ότι με τη νηφαλιότητα που χαρακτηρίζει πια την ιστορία αλλά και τις καταγεγραμμένες αλήθειες, είναι μια εξαιρετική ευκαιρία αποκατάστασης της ιστορικής αλήθειας με τον εορτασμό των 200 χρόνων από την επανάσταση του 1821. Όπου, μεταξύ άλλων πρέπει να βρει εξέχουσα θέση η 8η Οκτωβρίου, ημέρα της απελευθέρωσης της Ελλάδας!
