Η … προοδευτική γελοιότητα των κομμουνιστών – Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Έχω αναφερθεί (επικρινόμενος από την δήθεν προοδευτική νομενκλατούρα) στο γεγονός ότι το να είσαι Αριστερός στην Ελλάδα αποτελεί άκρως προσοδοφόρο επάγγελμα. Κι έχω αναφερθεί επανειλημμένως στο γεγονός πως είναι  παγκόσμια πρωτοτυπία ότι το ΚΚΕ κι εν γένει η Αριστερά  χαίρουν πολιτικής εκτίμησης στη χώρα μας. Επιπλέον, έχω αναρωτηθεί χιλιάδες φορές τι θα συνέβαινε αν μια αντιπροσωπεία του ΚΚΕ ή και του ΣΥΡΙΖΑ μετέβαινε στην Ουγγαρία, στην Πολωνία, στη Ρουμανία, στην Τσεχία, στη Σλοβακία, στη Λετονία, στην Εσθονία κι έκανε κομμουνιστική κατήχηση!

Σακελλαρόπουλος Γ. Νίκος
Γράφει ο συνεργάτης του Έμβολος δημοσιογράφος Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Φυσικά για όλες αυτές τις σκέψεις/απόψεις δεν υπάρχουν απαντήσεις. Μόνο χαρακτηρισμοί. Έχω ακούσει χιλιάδες φορές από την πιτσιρικαρία μου στα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια μέχρι σήμερα, ότι είμαι …φασίστας… ακροδεξιός… νεοφιλελεύθερος!

Μα οι αλήθειες δεν μπορούν πλέον να κρυφτούν. Προχθές, κομουνιστές διαδηλωτές έκαναν άνω κάτω την Αθήνα, τραμπούκισαν, κτύπησαν την αστυνομία! Γατί; Γιατί θεώρησαν ότι πρέπει εκείνοι να ασκούν εξωτερική πολιτική! Και να μην επιτρέψουν στον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ να επισκεφθεί την Ελλάδα! Ο φασισμός στην κορύφωσή του. Ουδείς συνελήφθη για πράξεις σαν αυτές της φωτογραφίας. Όπως δεν συνελήφθη προχθές στην απεργία (Θεός να την κάνει),  στην οποία ο στρατός του ΠΑΜΕ απαγόρευε σε όσους ήθελαν να εργαστούν (που είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους) να το κάνει!

Ναι, επαναλαμβάνω ότι το ΚΚΕ κι η Αριστερά είναι  τα πλέον συστημικά κόμματα της Μεταπολίτευσης! Πολεμάνε το σύστημα αλλά συστηματικά καρπούνται με το παραπάνω όσα εκείνο παρέχει. Εισπράττουν κανονικά την επιχορήγηση του αστικού κράτους που θέλουν να καταργήσουν, έχουν ανομία (παράνομη αφισοκόλληση, κουρελαρία στους δρόμους κλπ) απολαμβάνουν πλήρη ασυλία ακόμη κι όταν επιτίθενται στα όργανα του Κράτους!!!

Να πούμε και το άλλο; Ποιος ελέγχει τα Οικονομικά του ΚΚΕ; Ποιος αρνείται τον έλεγχο (όπως κάνει συστηματικά το ΚΚΕ) και δεν έχει φορολογικές ή και ποινικές συνέπειες; Ποιος πούλησε κρατική περιουσία και καρπώθηκε εξ ολοκλήρου το τίμημα, όπως έγινε με τον 902 σε ραδιόφωνο και τηλεόραση; Ποιος διευκολύνθηκε τα μάλα (από το αστικό κράτος που θέλει να καταργήσει) στο κτίριο του Περισσού, στις εκδοτικές εταιρείες και λοιπές επιχειρηματικές ανεξέλεγκτες δραστηριότητες;  Ποιος αρνείται παρανόμως ν’ αποκαλύπτει τις πηγές χρηματοδότησή του; Ισχυριζόμενος τάχα ότι αν τις αποκαλύψει θα…. κινδυνεύσουν; Από ποιον και δη στην σημερινή εποχή;

Να πούμε και κάτι ακόμη; Σε ποια δημοκρατική χώρα θα απολάμβανε σεβασμό και νομιμοποίηση ένα κόμμα που στο καταστατικό θα είχε άλλο σκοπό από την δημοκρατία; Όπως το ότι είναι επαναστατική οργάνωση και αγωνίζεται για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής – κομμουνιστικής κοινωνίας; Σε ποια δημοκρατική χώρα θα μπορούσε κάποιος να ταυτίζει τον πατριωτισμό με τον ταξικό του αγώνα;  Σε ποια δημοκρατική χώρα θα δέχονταν την κατάλυση δια της βίας  αποφάσεων και νόμων (σε Πανεπιστήμια, εργασιακούς χώρους κλπ) κάθε φορά που δεν αρέσουν στο ΚΚΕ του 5%;  Σε ποια δημοκρατική χώρα θα έπαιρναν σοβαρά τους σταλινιστές του 5% που δηλώνουν ότι ομιλούν εκ μέρους του λαού; Σε ποια δημοκρατική χώρα ο σταλινισμός κι η Αριστερά θα εθεωρούντο… προοδευτικές/δημοκρατικές δυνάμεις;

Φυσικά δεν θα λάβουμε πάλι απαντήσεις, Μόνο ύβρεις και χαρακτηρισμούς. Αλλά για μια ακόμη φορά καθίσταται αναγκαία η σκέψη κι ο προβληματισμός αναφορικά με το αν πρέπει να θεωρείται το ΚΚΕ κόμμα του δημοκρατικού τόξου…

Προηγούμενο άρθροΠρωτοσέλιδοι βασικοί τίτλοι εφημερίδων της Δευτέρας 07 Οκτωβρίου 2019
Επόμενο άρθροΗΠΑ – Τουρκία-Συρία: Πράσινο φως από τον Λευκό Οίκο στην τουρκική επίθεση
*Ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας («Hellas Special Άφιλτρο», «Ο Γέρος του Βοριά» που αποτελεί τη λαϊκή βιογραφία του Κωνσταντίνου Καραμανλή, «Οι Μύθοι και το Παραμύθι»). Θεωρείται εκ των πρωτεργατών της «ελεύθερης ραδιοφωνίας» και επί χρόνια ασχολήθηκε με την πολιτική αρθρογραφία και ανάλυση σε εφημερίδες, περιοδικά, ραδιόφωνα και τηλεοπτικούς σταθμούς. Για πολλά χρόνια συνδύασε την εργασία με τα χόμπι του (αθλητισμός) , με την ιδιότητά του ως Γενικός Διευθυντής της εφημερίδας «Sportime» και της «Αθλητικής Ηχούς», ενώ έχει γράψει στίχους σε τραγούδια σημαντικών Ελλήνων δημιουργών και τραγουδιστών.