
Χάζευα αυτόν τον περιβόητο τελικό της ΕΡΤ, από τον οποίο προκρίθηκε η ελληνική συμμετοχή για την Eurovision, με την ελπίδα ότι όσα ακούσω θα ευφράνουν ώτα και ψυχή και θα διώξουν αυτόν τον ανυπόφορο ιό της γρίπης. Ομολογώ ότι με όσα άκουγα ένιωθα ότι θα στείλουμε ένα από τα δώδεκα …χειρότερα τραγούδια εξ όσων διαγωνίστηκαν.

Κατ’ αρχάς να πούμε ότι στην ΕΡΤ αξίζουν συγχαρητήρια που άνοιξε τον διαγωνισμό και συμμετείχαν εκατοντάδες υποψήφιοι. Ήταν εξαιρετική κίνηση να δώσουν ευκαιρία σε εκατοντάδες νέα κυρίως , να ονειρευτούν. Κι ήταν κίνηση αξιοκρατίας να αφήσει τον κόσμο να αποφασίσει. Με γκρίζα στιγμή τη σύνθεση της επιτροπής που συναποφάσισε με τον κόσμο, στην οποία συμμετείχε κι η «χαζοχαριτωμενιά» της κρατικής τηλεόρασης. Ίσως τελικά επειδή αυτή αρμόζει στον συγκεκριμένο θεσμό.
Να πούμε ακόμη ότι απ’ όλον τον διαγωνισμό και τη βραδιά, το πιο λαμπερό κι εντυπωσιακό ήταν η σκηνική παρουσία του κυρίας Παπαρίζου. Αν τη χαρακτηρίζαμε εκθαμβωτική δεν θα ήταν υπερβολή.
Από την άλλη πλευρά, όλα τα τραγούδια μου έμοιαζαν ίδια. Ήταν σαν να έβαλαν όλοι τα ίδια χαρακτηριστικά σ’ ένα κομπιούτερ και να πρόσθεσαν τη λέξη Eurovision! Οι περισσότερες συμμετοχές είχαν αγγλικό στίχο και ενδιάμεσα κάτι ελληνικά, απ’ αυτά που φαίνονταν… greenish…
Ταυτοχρόνως, είδαμε τόσους και τόσους να μιμούνται την προ είκοσι ετών Παπαρίζου, κάποια Φουρέιρα ή να θέλουν ετσιθελικά -αν όχι εκβιαστικά- να μας συγκινήσουν με τη θεματολογία των τραγουδιών τους.
Καμιά πρωτοτυπία, καμιά πρόοδος, τίποτα φρέσκο! Να φανταστείτε ότι πρώτευσε ένα τραγούδι με τίτλο «Αστερομάτα», που παραπέμπει σε … Αστέρω, Γκόλφω ή και Μαρίζα Κοχ… Χώρια που είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν το περιεχόμενο του στίχου περάσει τις διαδικασίες της Eurovision, αφού δεν γίνονται δεκτοί στίχοι ή διαδικασίες που παραπέμπουν -έστω και πλαγίως- σε πολιτικές διαδικασίες ή και φυλετικές. Κι η «Αστερομάτα» μιλάει για προσφυγιά και τα τοιαύτα. Η δε τραγουδίστρια, εξαιρετική ως φωνή, αλλά αντιγραφή της Μούσχουρη πριν 50-60 χρόνια!
Δεν μπορώ να γνωρίζω τι θα γίνει εφέτος στην Ελβετία. Εκτιμώ όμως, ότι αφού πάτωσε η περυσινή συμμετοχή μας, που είχε ένα πιο αυθεντικό/πηγαίο και μη αντιγραμμένο τραγούδι (ανεξαρτήτως των αθλιοτήτων της αοιδού με το ζήτημα του Ισραήλ),γιατί εφέτος θα πάει καλύτερα μια μπαλάντα; Έστω και τραγουδημένη από μια φωνάρα;
Θα πει κάποιος, τι δουλειά έχεις εσύ και σχολιάζεις την Eurovision; Είπαμε, ο ιός…