Τον τελευταίο καιρό ένα μεγάλο μέρος των ειδήσεων ασχολείται δικαιολογημένα με το δημοψήφισμα στην Καταλονία και τις επιπτώσεις του. Πράγματι οι εξελίξεις στην Ισπανία είναι καταιγιστικές και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια την τελική έκβασή τους.
Οι Καταλανοί φαίνονται αποφασισμένοι να συγκρουστούν μετωπικά με την Μαδρίτη και από την άλλη η επίσημη Ισπανία δεν δείχνει την παραμικρή επιθυμία να υποχωρήσει. Ο Ραχόι, όπως και ο βασιλιάς της Ισπανίας, υποστηρίζουν με σθένος την ενότητα της χώρας τους και επαναλαμβάνουν με κάθε ευκαιρία ότι το δημοψήφισμα είχε κηρυχθεί παράνομο.
Από την άλλη μεριά η τοπική κυβέρνηση στη Βαρκελώνη αρνείται να υπακούσει στις εντολές της κεντρικής κυβέρνησης και στην ετυμηγορία της ανώτατης δικαστικής αρχής της Ισπανίας. Οι Καταλανοί φαίνονται αποφασισμένοι να ανακηρύξουν την ανεξαρτησία τους, παρά τα νομικά, οικονομικά και πολιτικά προβλήματα μιας τέτοιας απόφασης.
Οι διαφορές των Καταλανών με την υπόλοιπη Ισπανία είναι πολλές. Ιστορικές, γλωσσικές, πολιτιστικές, εθνικές και οικονομικές. Η Καταλονία που έχει έκταση λίγο μικρότερη από την ελληνική μας Μακεδονία (32.114 τχ) και πληθυσμό 7,3 εκ. κατοίκους αποτελεί μια εκ των 16 αυτονόμων περιοχών του Ισπανικού Βασιλείου και παράγει το 20% του ισπανικού ΑΕΠ. Θεωρείται και είναι πλούσια επαρχία. Για αυτό και το κύριο σύνθημα των διαδηλωτών είναι να σταματήσει η «Μαδρίτη να τους ληστεύει». Θεωρούν ότι προσφέρουν πολλά και παίρνουν λίγα. Όμως αυτό είναι φυσιολογικό για όλες τις χώρες. Οι πλούσιες επαρχίες και νομοί ενισχύουν τις φτωχότερες. Με την ίδια λογική η Ρόδος, η Μύκονος, η Κέρκυρα και η Κρήτη θα έπρεπε να ζητήσουν αυτονομία γιατί προσφέρουν στην κεντρική κυβέρνηση τα περισσότερα.
Σε αυτήν την καταλανική διένεξη θα πρέπει βέβαια να λάβουμε υπόψη μας ότι ένα σημαντικό μέρος των Καταλανών είναι υπέρ της ενωμένης Ισπανίας. Το δημοψήφισμα μπορεί να έβγαλε αποτέλεσμα 90% υπέρ της ανεξαρτησίας, αλλά συμμετείχαν μόνο οι υποστηρικτές της. Είναι χαρακτηριστικό ότι μπορεί η ποδοσφαιρική ομάδα Μπαρσελόνα να υποστήριξε την απόσχιση, αλλά η δεύτερη ομάδα της Βαρκελώνης η Εσπανιόλ ήταν υπέρ της ενώσεως. Οι επιπτώσεις μιας απόσχισης θα είχε ολέθρια αποτελέσματα για την Ισπανία, την ΕΕ και κυρίως για την ίδια την Καταλονία (Μη αναγνώριση της ανεξαρτησίας της, δυσκολίες εισόδου σε διεθνείς οργανισμούς, όπως ΟΗΕ, ΟΑΣΕ, ΕΕ και ΝΑΤΟ, οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα).
Αλλά δεν θα σταθώ περισσότερο στις επιπτώσεις αυτής της κρίσης στην Ισπανία και στην ΕΕ γιατί κύριος σκοπός μου είναι να καταδείξω τις επιπτώσεις της κρίσης αυτής στη χώρα μας. Είναι αλήθεια ότι η πλειονότητα των Ελλήνων δημοσιογράφων υπερασπίστηκε τα δικαιώματα της Καταλονίας για ανεξαρτησία και αυτοδιάθεση, καυτηριάζοντας ταυτόχρονα με δριμύτητα τους χειρισμούς της Μαδρίτης. Ορισμένοι αρθογράφοι δεν παρέλειψαν κατά την προσφιλή τους μέθοδο να κατηγορήσουν τον Ραχόι ως φασίστα και εχθρό του λαού. Πύρρεια άρθρα με τίτλους όπως Je suis Catalan, περιέγραφαν με τα μελανότερα χρώματα την Ισπανία και την ΕΕ, ενώ εκθείαζαν ως ήρωες τους Καταλανούς.
Εκ πρώτης όψεως αυτό φαίνεται ίσως λογικό. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είμαστε Έλληνες και ότι και εμείς έχουμε τα ίδια και χειρότερα προβλήματα από τη Μαδρίτη. Στη Δυτική ή ελληνική Θράκη μπορεί πολύ εύκολα να παιχτεί το ίδιο ακριβώς σενάριο με την Καταλονία. Αλήθεια τότε όλοι αυτοί οι δημοσιογράφοι θα γράφουν άρθρα με τίτλους όπως το Je suis Turc και θα υποστηρίζουν με θέρμη την ανεξαρτησία ή αυτονομία της Δ. Θράκης;
Τα προβλήματα της Καταλονίας και της Θράκης δεν είναι τόσο διαφορετικά. Θα έλεγα πως η δική μας Θράκη κινδυνεύει περισσότερο από την Καταλονία να αποσχιστεί. Υπάρχει μια συμπαγή μουσουλμανική κοινότητα που ενισχύεται και καθοδηγείται από μια ισχυρή γειτονική χώρα, η δυναμικότητα της οποίας αυξάνει συνεχώς σε βάρος της Ελλάδος. Σκεφτείτε λοιπόν το πολύ πιθανό σενάριο στο εγγύς μέλλον οι αδελφοί μας μουσουλμάνοι της Θράκης να κηρύξουν δημοψήφισμα, παράνομο ή όχι λίγη σημασία έχει, και να ζητούν την αυτονομία ή ανεξαρτησία τους. Βέβαια οι Τούρκοι είναι αρκετά εύστροφοι και αυτό θα γίνει όταν το ποσοστό των μουσουλμάνων στην Θράκη φτάσει το 51%. Ποια θα είναι λοιπόν η θέση μας; Ποιες οι ενέργειές μας; Είμαστε προετοιμασμένοι για μια τέτοια εξέλιξη; Ή μήπως νομίζουμε ότι θα πάνε όλα καλά, τη στιγμή μάλιστα που η Βουλή μας ψηφίζει για τουρκική και όχι μουσουλμανική ένωση Ξάνθης;
Ας μην βιαζόμαστε λοιπόν να κατηγορήσουμε τον κάθε Ραχόι και να εκθειάζουμε τον κάθε επαναστάτη γιατί έρχεται και η σειρά μας. Εκτός και εάν θέλουμε να δούμε την πατρίδα μας να χάνει τμήματα του εθνικού της χώρου. Ελπίζω οι σοφοί μας δημοσιογράφοι να γράφουν άρθρα με τίτλο Je suis Grec.
