Στη συζήτηση προ Ημερησίας Διατάξεως, σύμφωνα με το άρθρο 143 του Κανονισμού της Βουλής, με πρωτοβουλία του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας «ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ» κ. Αλέξη Τσίπρα, σε επίπεδο Αρχηγών Κομμάτων, με θέμα την κρίση ακρίβειας και την απουσία πολιτικής βούλησης εκ μέρους της κυβέρνησης να προστατεύσει τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις.
Κύριε Πρόεδρε, εγώ θα μιλήσω από τη θέση μου, πρώτον για να διευκολύνω τον Πρωθυπουργό να ακολουθήσει το πρόγραμμά του, που φαντάζομαι ότι είναι σοβαρό, και δεύτερον, γιατί νομίζω ότι ο διάλογος πια εδώ μέσα γίνεται εις ώτα μη ακουόντων. Είναι μονόλογοι, οι ίδιοι, βαρετοί, με τα ίδια επιχειρήματα, με τους ίδιους διαξιφισμούς και όταν πηγαίνουν σε πρόσωπικό επίπεδο κιόλας και μάλιστα με έναν τρόπο δηκτικό στα πρόσωπα, υποβαθμίζουν και το Κοινοβούλιο και τα κόμματα και τη λειτουργία της Δημοκρατίας.
Γι’ αυτό λοιπόν εγώ θα πω, ξανά, τέσσερα, πέντε πολύ συγκεκριμένα πράγματα στα οποία πιστεύω ότι οδηγεί η σημερινή συζήτηση:
Πρώτον, ο Πρωθυπουργός δεν μας έπεισε ότι η περιγραφή του προβλήματος δεν κονταροχτυπιέται με τη συγκεκριμένη κοινωνική πραγματικότητα. Δεν μπορεί να μιλάμε για κοινωνικά μερίσματα και όλα τα άλλα, όταν είναι φανερό ότι η οικονομική κατάσταση των νοικοκυριών των ευάλωτων ομάδων έχει μια γραμμική και συνεχή αύξηση του κόστους ζωής και της λειτουργίας τους και υποβάθμισης και ουσιαστικά αποδυνάμωσης των εισοδημάτων τους. Αυτό είναι φανερό. Δεν είναι κάτι στο οποίο έγινε ένα διάλειμμα, όπου λέμε τώρα έχουμε πληθωρισμό και μεθαύριο θα σταματήσει. Εδώ και δύο χρόνια και τώρα πολύ περισσότερο λόγω της ακρίβειας και του εισαγόμενου πληθωρισμού, η οικονομική κατάσταση γίνεται δυσβάσταχτη και δεν λύνεται με ασπιρίνες.
Λοιπόν, νομίζω ότι και οι παροχές που εξαγγέλλει ο Πρωθυπουργός είναι στο ίδιο πνεύμα. Την πεπατημένη που ακολουθεί από την πρώτη μέρα που ανέλαβε την Κυβέρνηση. Δεν είδα καμμία αλλαγή σοβαρή στην κατεύθυνση της πολιτικής, προκειμένου να μας πείσει ότι υπάρχει πραγματικά μια σύνδεση με μια σκληρή κοινωνική πραγματικότητα.
Έτσι δεν είναι τόσο πειστικός ο λόγος σας για τον πολίτη, για τα νοικοκυριά, για τα ευάλωτα στρώματα του πληθυσμού.
Δεύτερον, ισχυρίζεστε συνεχώς ότι είμαστε σε διαδικασία ανάπτυξης και αναγέννησης της χώρας και φέρνετε αριθμητικά παραδείγματα. Βεβαίως, μετά από μια τέτοια κρίση και μετά από μια τέτοια διαδικασία και με τη χαλάρωση την ποσοτική που υπάρχει, άρχισε πάλι να ανεβαίνει -αν θέλετε- το εθνικό προϊόν και να πηγαίνει πιο καλά ο ρυθμός της ανάπτυξης.
Εγώ όμως κάνω, ξανά, το ερώτημα: Σε ποιους πάει η ανάπτυξη; Απάντησε ο κ. Πρωθυπουργός προηγούμενα στον κ. Τσίπρα για τις έως 800.000 ευρώ δωρεάν γονική παροχή. Δεν χάνει όμως το ελληνικό κράτος και το κοινωνικό μέρισμα που θα μπορούσε να υπάρχει, γιατί στα πάνω από 300.000 μέχρι τις 800.000, παραδείγματος χάρη, δεν θα εισέπραττε αντίστοιχα ποσά τα οποία θα μπορούσαν να μοιραστούν καλύτερα και πιο δίκαια από τους πλουσιους προς τους φτωχούς; Δεν είναι ισοπεδωτική η κοινωνική πολιτική. Γίνεται για συγκεκριμένες τάξεις και σε συγκεκριμένα στρώματα. Δεν μπορεί να πλουτίζουν περισσότερο οι πλουσιότεροι και να παίρνουν ό,τι περισσεύει από το τραπέζι -ας πούμε- οι φτωχότεροι.
Τρίτον, μιλάτε για την ενεργειακή δημοκρατία. Και εγώ ρωτάω: οι ΑΠΕ δεν κατευθύνθηκαν μονάχα στους λίγους και ισχυρούς; Δεν καταργήθηκαν ουσιαστικά οι δυνατότητες της αυτοδιοίκησης, των οικογενειών και των αγροτών να κάνουν μια τέτοια μαζική πολιτική στις ΑΠΕ ούτως ώστε να πετύχουμε φιλόδοξους στόχους τα επόμενα χρόνια; Δεν μπορεί να μιλάμε μονάχα για την κατάργηση του λιγνίτη και να μην μιλάμε για το γιατί υποδουλωνόμαστε στο φυσικό αέριο παραδείγματος χάρη και για το γιατί οι ΑΠΕ πάνε σε λίγα πρόσωπα και σε λίγες οικογένειες. Αυτό είναι μια αντιλαϊκή πολιτική. Πώς να το κάνουμε;
Μιλάτε για την κερδοσκοπία κι η κερδοσκοπία βασιλεύει. Μιλάτε για ελέγχους. Ελέγχους μπορεί να κάνουν οι αρχές, ελέγχους μπορεί να κάνει το κράτος, δεν βλέπω να αντιμετωπίζεται η κερδοσκοπία. Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας! Δεν μπορεί οι έλεγχοι αυτοί να μην αποδίδουν ποτέ και να μην έχουμε μια σαφή αίσθηση ότι αυτή η εκμετάλλευση που γίνεται και η αισχροκέρδεια αντιμετωπίζονται.
Μιλάτε επίσης για τη μείωση της φορολογίας. Λέμε ναι, βεβαίως να υπάρχει, και τα μέτρα να τα ψηφίσουμε και ό,τι άλλο θέλετε. Όμως είναι αυτά τα μέτρα ικανά να σταματήσουν το «ροκάνισμα» που κάνουνε με τους έμμεσους φόρους και τα 2,2 δισ. στους φόρους κατανάλωσης των φτωχών εισοδημάτων, για κάποια μέτρα που παίρνονται ευκαιριακά για λίγους μήνες και με ένα πολύ συγκεκριμένο ποσό, μικρό, γλίσχρο; Άρα κι εδώ υπάρχει κάτι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας!
Κι έρχομαι στις σημερινές εξαγγελίες, να ρωτήσω με πολύ απλά λόγια: το μέρισμα στους δικαιούχους, τους πολύ φτωχούς, γιατί πηγαίνει μόνο εκεί και όχι στο διπλάσιο από αυτό που υπήρχε πριν;
Δεύτερον, στο θέμα των υγειονομικών. Θα απαντήσετε ποτέ ποιος είναι ο λόγος που σας κρατάει και δεν εγκρίνετε τα βαρέα και ανθυγιεινά;
Τρίτον, στο θέμα του κατώτερου μισθού είναι δυνατόν να μιλάμε συνεχώς για μία αύξηση του 2% «και θα σας δώσουμε και κάτι άλλο σε λίγο»; Κάντε μια αύξηση σοβαρή και λύστε το θεσμικά. Γιατί πρέπει κάθε φορά να εξαρτάται ο καθένας από τις ορέξεις ενός υπουργού ή μιας κυβέρνησης, ιδιαίτερα όταν ό,τι περνάει είναι στα ευάλωτα στρώματα του πληθυσμού. Και εν πάση περιπτώσει και για τους χαμηλοσυνταξιούχους με τα 250 ευρώ, φτιάξτε μια σύνταξη πιο μόνιμη, βρείτε ένα ΕΚΑΣ, κάντε κάτι. Δώστε την 13η σύνταξη. Κάντε ένα πράγμα που να είναι πιο μόνιμο, πιο ουσιαστικό. Φτάνει πια με αυτές τις έκτακτες παροχές που ό,τι περισσεύει από το τραπέζι των πλουσίων πηγαίνει στους φτωχούς. Φτάνουν αυτές οι παροχές, δεν χρειάζονται άλλες! Αυτό είναι το νόημα της σημερινής συζήτησης και όχι οι αριθμοί. Κι εγώ θα σας φέρω αριθμούς που δικαιολογούν αυτά που σας λέω. Κι ο κ. Μητσοτάκης έφερε πάμπολλους αριθμούς που δικαιολογούν αυτά που σας λέει. Κι ο κ. Τσίπρας έφερε πολλούς αριθμούς που δικαιολογούν αυτά που σας λέει. Ε όχι, δεν θα αποφασίσουν οι αριθμοί για την πολιτική! Η πολιτική είναι συγκεκριμένη, έχει στόχους, απευθύνεται σε κοινωνικές τάξεις και αν θέλει μια κυβέρνηση να λέγεται προοδευτική, πρέπει να ανατρέψει τη σημερινή κοινωνική ισορροπία που υπάρχει στη χώρα.
