Ο Στελάκος επισκέπτεται την κόλαση…
Ο Στελάκος πεθαίνει και πάει στον Παράδεισο.
Μένει εκεί λίγον καιρό, αλλά μη αντέχοντας την τόση πολύ ησυχία αποφασίζει να παρουσιαστεί στον Άγιο Πέτρο.
– Άγιε, του λέει, θέλω να βρω κανέναν από τους φίλους μου. Και εδώ δεν υπάρχει κανείς. Σε παρακαλώ άσε με να πάω στην κόλαση, μπας και εκεί βρω καμιά παρέα.
– Ότι επιθυμείς Στελάκο, του λέει ο Άγιος Πέτρος και τον συνοδεύει μέχρι την γέφυρα για να πάει απέναντι.
Εκεί τον υποδέχεται ένα διαβολάκι:
– Καλώς τον. Μεγάλη μας χαρά και τιμή να σε υποδεχόμαστε εδώ, κύριε Στελάκο.
– Πώς είσθε; Είσθε καλά; τον ρωτάει ο Στελάκος. Χαίρομαι και ευχαριστώ για την υποδοχή. Μήπως μπορώ να χαιρετήσω και τον Διάβολο;
– Βεβαίως. Περάστε, κύριε Στελάκο. Είναι στο γραφείο του.
Ο Διάβολος τον υποδέχεται όρθιος και με φιλική χειραψία:
– Τί κάνετε; τον ρωτάει ο Στελάκος. Είστε καλά; Η οικογένεια; Η σύζυγος;
Και εκείνη την στιγμή τρώει μία κλωτσιά από το διαβολάκι, που είναι όλη δική του.
– Σκάσε ρε βλάκα, του ψιθυρίζει. Ο διάβολος δεν είναι παντρεμένος.
Και ο Στελάκος του απαντάει ψιθυριστά.
– Αυτό αποκλείεται, διαβολάκι. Άνδρας με τέτοια κέρατα…. Βρε αποκλείεται να μην είναι παντρεμένος…
Γνωμικό
Ο νόμος είναι σαν τον ιστό της αράχνης. Οι μικρές μύγες πιάνονται, ενώ οι μεγάλες σχίζουν το δίχτυ και φεύγουν.
Ανάχαρσις, 6ος π.Χ. αιών, Σκύθης ηγεμόνας & φιλόσοφος
