Πανηγυρίζει η κυβέρνηση επειδή, λέει, βρέθηκε λύση και θα κλείσει η αξιολόγηση.
Κι επειδή … έρχεται το τέλος της …λιτότητας…
Κατ’ αρχάς δεν βρέθηκε καμιά λύση και όλα θα πέσουν στο τραπέζι μόλις γυρίσει στην Ελλάδα η τρόικα.
Στο Eurogroup της Δευτέρας αυτό συζητήθηκε. Και τίποτα άλλο. Ούτε συμφωνήθηκαν μέτρα ούτε συμφωνήθηκε να μη ληφθούν μέτρα.
Η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, έμεινε πιστή στη μεγάλη της παράδοση στις… διαπραγματεύσεις.
Κι αυτή τη φορά έδωσε τα πάντα χωρίς να πάρει το παραμικρό. Το λες και μοναδικό επίτευγμα στα παγκόσμια χρονικά!
Κι ας λένε ότι θέλουν με τ’ ανόητα non paper που εκδίδουν για να ταΐζουν σανό τους σανοφάγους.
Είναι σαφές πλέον, ότι η κυβέρνηση παίζει με τον χρόνο για να μείνει λίγο ακόμη στις καρέκλες της. Κι απ’ ότι φαίνεται, θα λάβει αποφάσεις μόνο όταν υπάρξει χρηματοδοτικό κενό, όπως συνέβη το καλοκαίρι του 2015.
Είναι ξεκάθαρο ότι αν τον Ιούλιο του 2018 δεν έχουμε βγει στις αγορές ή δεν έχουμε υπογράψει τέταρτο μνημόνιο, θα βρεθούμε για μια ακόμη φορά αντιμέτωποι με τη χρεοκοπία. Θα εξηγήσουμε πιο κάτω για ποιον λόγο.
Προχθές στις Βρυξέλλες η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, αποδέχθηκε τη νομοθέτηση προληπτικών μέτρων για την περίοδο από την 1η Ιανουαρίου 1919 και μετά και δη στο σύστημα συνταξιοδότησης, το φορολογικό και την αγορά εργασίας.
Αποδέχθηκε, δηλαδή, όλα όσα έλεγε ότι αποτελούν… «κόκκινες γραμμές» της.
Κι αναρωτιέμαι: Γιατί τόσο καιρό, αφού όλοι ήξεραν τι θα συμβεί, κορόιδευε πάλι την κοινωνία; Γιατί χάθηκε τόσος πολύτιμος χρόνος για την οικονομία μας; Γιατί άφησαν να παραλύσουν πάλι τα πάντα;
Ομολογώ ότι εκτός όλων όσων προαναφέραμε, έχω μπερδευτεί με τα μελλούμενα.
Κι η… βοήθεια από το κοινό είναι απαραίτητη.
Ακούστε:
Ο Ντάισελμπλουμ μίλησε για δημοσιονομικό στόχο του 2019 σε σχέση με τα βαθιά διαρθρωτικά μέτρα που αν πάνε καλά, το περίσσευμα θα πάει σε άλλες χρήσεις, όπως αναπτυξιακά μέτρα.
Κοιτάζω το προφίλ του ελληνικού χρέους, βάζω και 6 δις ευρώ τόκους που έχουμε να πληρώνουμε (3.4% του σημερινού ΑΕΠ) και βλέπω πως για το χρέος (τόκοι και χρεολύσια) θα χρειασθούμε περίπου:
Για το 2019, €20 δις!
Για το 2020, €10 δις!
Για το 2021, €10 δις!
Ποιός είναι ο δημοσιονομικός στόχος για κάθε μια χρονιά; Είναι το 3.5% του πρωτογενούς πλεονάσματος που έχει ήδη συμφωνηθεί;
Εάν καταφέρουμε και έχουμε βγει στις αγορές με επιτόκιο λίγο κάτω από 5% (τόσο περίπου πληρώνουμε κατά μέσο όρο γι’ αυτά που λήγουν το 2019 και θα αναχρηματοδοτήσουμε) μάλλον είναι καθαρά τα πράγματα: ο δημοσιονομικός στόχος είναι 3.5%. Δεν θα υπάρχει περίσσευμα, οπότε ό,τι μέτρα καταλήξουν σε περίσσευμα κι επιστροφή για άλλες χρήσεις, θα αντιστοιχούν σε πρωτογενές πλεόνασμα πάνω από 3.5%.
Εάν καταφέρουμε και έχουμε βγει στις αγορές με επιτόκιο πάνω απ’ αυτό για λήξεις που αναχρηματοδοτούμε, ποιός είναι ο δημοσιονομικός στόχος;
Εάν δεν καταφέρουμε να βγούμε στις αγορές ή βγούμε μερικώς, δηλαδή δεν «σηκώνουμε» όλα τα λεφτά που χρειαζόμαστε και με επιτόκιο τσιμπημένο, ποιός θα είναι ο δημοσιονομικός στόχος; Οποιοδήποτε ποσόν μικρότερο από τις κατ’ έτος ανάγκες οδηγεί σε χρεοκοπία. Δηλαδή, ό,τι υπάρξει από χρήματα, πάει στο χρέος για να μη βαρέσουμε κανόνι.
Κι ίσως χρειαζόμαστε κι άλλα χρήματα.
Ο δημοσιονομικός στόχος είναι ο ίδιος χωρίς μνημόνιο (τα παραπάνω, δηλαδή) και με τέταρτο μνημόνιο με κάποια επιπλέον χρήματα;
Όσο ψάχνω το θέμα, τόσο ανεβαίνει η βεβαιότητά μου πως στο Eurogroup δεν αποφασίσθηκε κάτι – πλην της άτακτης υποχώρησης και αποδοχής προς υπογραφή …ακόμη και της… χαρτοπετσέτας του Ντάισελμπλουμ.
Ήταν ένα κλείσιμο ματιού για να υπάρξει εκταμίευση, κάποια στιγμή, μέχρι τον Ιούνιο. Νάχουμε να πορευόμαστε μέχρι τις γερμανικές εκλογές.
Αμέσως μετά, ένας Θεός ξέρει τι γίνεται…
