Τα γεγονότα λίγο πολύ τα γνωρίζετε, ανήκουν στην πρώτη σειρά της επικαιρότητας. Το Νεπάλ, στρυμωγμένο ανάμεσα στην Κίνα και στην Ινδία, κυβερνάται εδώ και πολλά χρόνια από κομμουνιστές. Δικτατορία του προλεταριάτου! Με μηδενικά ανθρώπινα δικαιώματα κι ακόμη πιο μηδενική πρόοδο. Μια φυλακή χωρίς κάγκελα, όπου ο χρόνος έμοιαζε παγωμένος κι η ελπίδα σβησμένη. Με στημένο δίκτυο σταλινικής αντίληψης για όσους δεν υποτάσσονται ή δεν ομνύουν.
Κι εκεί λοιπόν που οι πολίτες του Νεπάλ έμοιαζαν συμβιβασμένοι με τη δυστυχία και τη στασιμότητά τους, οι κομμουνιστές έκαναν το μοιραίο λάθος. Απαγόρευσαν πλήρως τις πλατφόρμες των social media, τις οποίες ούτως ή άλλως ήλεγχαν με τους μηχανισμούς τους.
Ήταν πριν μια εβδομάδα, στις 4 Σεπτεμβρίου. Σαν σπίθα σε ξεραμένο δάσος, η απαγόρευση έγινε φωτιά που άναψε στις καρδιές των νέων. Κι εκεί, τότε, ξεχύθηκε η μεγάλη λαοθάλασσα με «μπροστάρηδες» τους νέους. Αηδιασμένοι από την κομμουνιστική λογοκρισία, την ανελευθερία και τη διαφθορά, γέμισαν δρόμους και πλατείες. Όπως είχαν κάνει παλαιότερα οι νέοι στην περίφημη πλατεία Τιεν Αν Μεν στην Κίνα, όπως είχαν κάνει στην Ουγγαρία, στην Πράγα κι όπου υπήρχε κομμουνιστική μπότα.
Οι κομμουνιστές αντέδρασαν, έγιναν μάχες ένοπλων με άοπλους και τελικά 25 νέοι άφησαν τις τελευταίες τους πνοές στην άσφαλτο της πατρίδας τους. Το αίμα τους πότισε τη γη σαν σφραγίδα ελευθερίας κι η λέξη «δημοκρατία» αντήχησε σαν ύστατη προσευχή.
Το Νεπάλ, χώρα 30 εκατομμυρίων, «σφηνωμένο» ανάμεσα στην Ινδία και την Κίνα, βιώνει δραματικές στιγμές. Χιλιάδες νέοι ξεχύθηκαν στους δρόμους, κατηγορώντας την εξουσία για λογοκρισία και διαφθορά. Κατέφυγαν και σε αντιδράσεις πέραν των ορίων της διαμαρτυρίας, έχοντας σωρευμένη μέσα τους την πείνα, τη δυστυχία μα και εικόνες από το τι γίνεται στον ελεύθερο κόσμο. Η Βουλή παραδόθηκε στις φλόγες, σύμβολο της σαπίλας που έκαιγε τόσα χρόνια το έθνος από μέσα. Προπηλάκισαν και τελικά «λιντσάρησαν» τον υπουργό Οικονομικών, ενώ κάηκε η σύντροφος κορυφαίου αξιωματούχου! Η βίαιη καταστολή των κομμουνιστών άφησε πίσω της τουλάχιστον 25 νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες.
Η κομμουνιστική φαυλοκρατία σκότωσε νέους, μα ψυχορραγεί… Το Νεπάλ βρίσκεται πια σε κρίσιμο σταυροδρόμι: ανάμεσα στα ερείπια του χθες και στο άγνωστο, μα ελπιδοφόρο αύριο. Βλέπετε, οι γείτονές του –Ινδία και Κίνα– καλοβλέπουν την αύξηση της επιρροής τους εκεί. Τόσο η μια, όσο κι η άλλη είχαν καλές σχέσεις με τους κομμουνιστές, με όπλα τα… χρήματα. Η Ινδία, που ήταν παραδοσιακός σύμμαχος του Νεπάλ, βλέπει με ανησυχία την Κίνα να έχει διεισδύσει σ’ αυτό και να «στήνει» κορυφαία έργα υποδομής. Κι η αποσταθεροποίηση του Νεπάλ, με τα σημερινά δεδομένα, ευνοεί περισσότερο το Πεκίνο παρά το Νέο Δελχί.
Το βέβαιο είναι ότι οι κομμουνιστές καταρρέουν. Φεύγουν εδώ κι εκεί με ελικόπτερα και κάθε άλλο μέσο. Κι οι νέοι του Νεπάλ παραμένουν στους δρόμους –παρά τα φονικά αποσπάσματα που πυροβολούν αδιακρίτως–. Δεν ζητούν απλώς αλλαγή, απαιτούν το δικαίωμα να αναπνεύσουν, να δημιουργήσουν, να ζήσουν. Είναι η γενιά που δεν θέλει να σκύψει πια το κεφάλι σε ανελεύθερα καθεστώτα.
Η πτώση των κομμουνιστών στο Νεπάλ δεν είναι απλώς το τέλος μιας κυβέρνησης. Είναι η συντριβή ενός ανελεύθερου και διεφθαρμένου καθεστώτος που νόμιζε πως θα κυβερνά για πάντα, πνίγοντας μια ολόκληρη κοινωνία. Μα το ποτάμι της ιστορίας δεν σταματιέται. Από τα συντρίμμια της κόκκινης τυραννίας ξεπηδά τώρα η φωνή μιας νέας γενιάς, που με αίμα και θυσία απαιτεί το αυτονόητο: ελευθερία.
Κι αυτή η φωνή, όσο κι αν οι σφαίρες την πληγώνουν, δεν σιγεί, αλλά αντηχεί σαν καμπάνα που προαναγγέλλει την τελική κατάρρευση ενός ανελεύθερου και διεφθαρμένου καθεστώτος που ψυχορραγεί…
