Η Αριστερά στη χώρα μας -αλλά και διεθνώς όπου υπάρχει φυτοζωώντας – έχει καταφέρει να πείσει κόσμο και κοσμάκη ότι ενδιαφέρεται για τον άνθρωπο. Σιγά σιγά και με το πέρασμα του χρόνου, αποδεικνύεται συνεχώς ότι νοιάζεται ΜΟΝΟ για ανθρωπιστικές κρίσεις χωρών που είναι ενάντια στη Δύση. Υποστηρίζοντας με φανατισμό κράτη κι οργανώσεις που επιτίθενται στη Δύση, ακόμη κι αν αυτές βλάπτουν σοβαρά την Ελλάδα και τις διεθνείς συμμαχίες της.
Η Αριστερά μας στη χώρα μας, δεν ασχολήθηκε ποτέ με την ανθρωπιστική κρίση, επί παραδείγματι, στην Ουκρανία. Εκεί, τα παιδιά που σκοτώνουν οι Ρώσοι, είναι παιδιά… φασιστών που θέλουν να μπουν στην επάρατη Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ. Δεν θυμάμαι να πήραν στο κυνήγι κάποιον Ρώσο που πίνει τον καφέ του στο κέντρο της Αθήνας ή αποβιβάζεται από κάποιο κρουαζιερόπλοιο…. Δεν θυμάμαι να έκαναν συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα για τους ομήρους των τρομοκρατών της Χαμάς. Ούτε για τις καταπιεσμένες μέχρι θανάτου γυναίκες στο Ιράν. Ούτε για τις σφαγές Χριστιανών στο Σουδάν ή των Δρούζων συμμάχων του Ισραήλ, στη Συρία. Δεν θυμάμαι να διαδηλώνουν προς την πρεσβεία της Υεμένης για τους αντάρτες Χούθι που βυθίζουν πλοία -προσφάτως κι ελληνικά- και «σκοτώνουν» το παγκόσμιο εμπόριο. Βλέπετε, οι Χούθι είναι φάρα φίλη του Ιράν κι εχθροί της Δύσης και του Ισραήλ…
Έχει κι άλλα. Ποια είναι η στάση της Αριστεράς απέναντι στη Βόρεια Κορέα – ένα από τα πιο καταπιεστικά καθεστώτα, με εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, που ελάχιστα – αν όχι καθόλου – καταγγέλλεται; Γιατί σιωπά η Αριστερά και δεν φωνάζει κανένα «free Uyghur»,για τις φρικαλεότητες της Κίνας κατά των Ουιγούρων Μουσουλμάνων – με πραγματική γενοκτονία, καταναγκαστική εργασία, «στρατόπεδα επανεκπαίδευσης» και άλλα παρόμοια; Τι κάνει η Αριστερά για τις τουρκικές επεμβάσεις στη Συρία; Εκεί που σκοτώνονται τόσα παιδιά δεν υπάρχει ανθρωπιστική κρίση; Ή όλα είναι καλά επειδή όλα αυτά είναι ενάντια στους Αμερικανούς;
Η Αριστερά λοιπόν, πλήρης υποκρισίας και πολιτικής ανοησίας, θεωρεί λογικό να ζουν οι Παλαιστίνιοι όμηροι των τρομοκρατών της Χαμάς και ξεσηκώνονται ΜΟΝΟ για τη Γάζα! Η παραλογία κι η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο.
Διαδηλώνουν καμιά εκατοστή εδώ κι εκεί, φωνάζουν «free Palestine», κυνηγούν Ισραηλινούς τουρίστες, τα έσπασαν σε πανηγύρι στην Αμοργό επειδή ο αοιδός δεν τους άρεσε, απαγορεύουν ουσιαστικά τον κατάπλου πλοίων και την αποβίβαση υπηκόων του Ισραήλ., ακυρώνουν συναυλίες και συνέδρια επειδή συμμετέχουν Ισραηλινοί, στοχοποιούν επιχειρηματίες που έχουν συνεργασία με το Ισραήλ, καταλαμβάνουν πανεπιστημιακούς χώρους με συνθήματα ευθέως υπέρ της Χαμάς! Ουσιαστικά κάνουν ότι ο Χίτλερ τη νύχτα των … Kristallnacht !
Φασισμός! Δεν έχουν τι να πουν στην κοινωνία κι αναζητούν ρόλους δια του θορύβου. Όμως κι ένας τενεκές ξεγάνωτος, θόρυβο κάνει.
Εμμονική κι ανόητη Αριστερά. Που έγινε πιο αντισημιτική κι από τους Ακροδεξιούς. Ποιος ξέρει; Μπορεί να ονειρεύευαται το νέο Ολοκαύτωμα! Πάντως, το σύνθημα «From the river to the sea» που βλακωδώς φωνάζουν, αυτό δείχνει. Τον αφανισμό του Ισραήλ. Κάτι που δεν φαίνεται να υποστηρίζουν πια οι μεγάλες Αραβικές χώρες.
Μιλάμε για γνήσιο αντισημιτισμό! Ανόητο μεν, γνήσιο δε. Κι αυτή η γνησιότητα δεν προκύπτει από καθαρά ιστορικά ή πολιτικά δεδομένα, αλλά από δυο χαρακτηριστικά:
Α. Το ότι το Ισραήλ ουσιαστικά αποτελεί το μέγιστο προπύργιο της Δύσης απέναντι σε επιβουλές εναντίον αυτής.
Β. Το ότι η Αριστερά έχει στο dna της την υπεράσπιση αυταρχικών καθεστώτων και δικτατόρων.
Είναι όμως βέβαιο, ότι οι εκατό που μετακινούνται εδώ κι εκεί, ΔΕΝ μπορούν ν’ ασκούν εξωτερική πολιτική. Ούτε οι ανεύθυνες πολιτικές δυνάμεις του κοινοβουλίου, που δεν καταδικάζουν τους συγκεκριμένους μπάχαλους.
Το όριο ανάμεσα στην ιδεοληψία και στην ανοησία δεν είναι διακριτό. Εξ ου κι ο Κουτσούμπας φοράει κεφίγια στη Βουλή. Εξ ου κι ο Χαρίτσης κουβάλησε στο προεδρικό μέγαρο έναν Παλαιστίνιο, ανήμερα της γιορτής της Δημοκρατίας, απαιτώντας να εισέλθει μαζί του. Σιγά μην κουβαλούσε… Ουκρανό!
Τελικά, η Αριστερά δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα μίγμα ρηχού αντιαμερικανισμού, χυδαίου αντισημιτισμού και λανθάνοντος φασισμού, ντυμένο με ρούχα «ανθρωπισμού» από τα καλάθια των εκπτώσεων της Ιστορίας. Δεν είναι ότι δεν ξέρουν· είναι ότι δεν θέλουν να ξέρουν. Γιατί αν παραδεχτούν την αλήθεια, θα πρέπει να κοιτάξουν στον καθρέφτη και να πουν τη λέξη που τρέμουν περισσότερο: ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ. Μα δεν μπορούν πια να κρύβονται. Ξεσκεπάζονται!
Τι άλλο να πούμε; Από την Προλεταριακή Διεθνή στη … Χαμάς: Μια ωραία ατμόσφαιρα…
