Τελευταίας εσοδείας, περιστατικό πρώτο: Ο μητροπολίτης Πειραιά, γνωστός για τις πάσης φύσεως λεκτικές ακροβασίες του, τις σχέσεις του με τη Χρυσή Αυγή, με οικονομικούς παράγοντες, ακόμη και για το εμβληματικό του κήρυγμα περί των θλιβερών συνεπειών του πεοθηλασμού, αρνείται το μνημόσυνο μητέρας βουλευτή, επειδή αυτός …αμάρτησε ψηφίζοντας το νόμο για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών!! Ουδείς από την Ιερά Σύνοδο τον εγκάλεσε….
Τελευταίας εσοδείας περιστατικό δεύτερο: Ο Μητροπολίτης Πέτρας στην Κρήτη αρνήθηκε τη ανάγνωση του Ευαγγελίου στην κηδεία ενός 17χρονου αγγέλου, επειδή λέει αυτοκτόνησε! Κάτι που δεν έχει επιβεβαιωθεί. Αλλά κι αν είχε, πάλι ο ρασοφόρος έδειξε πρωτοφανή εκδικητικότητα, αν όχι μίσος. Κάτι που δεν επέδειξε όταν πριν λίγο καιρό αυτοκτόνησε άνθρωπος που είχε στενές σχέσεις με την εκκλησία και τον κήδεψαν κανονικά με όλο το τελετουργικό. Δυο μέτρα και δυο σταθμά. Ουδείς εγκάλεσε τον φανατικό ρασοφόρο – ακραίων πεποιθήσεων κι αυτός- όχι μόνο για να τον συνετίσει αλλά και να τον… ξυρίσει! Βλέπετε, οι υψηλόβαθμοι ρασοφόροι δεν τιμωρούνται, δεν αντικαθίστανται, δεν παραιτούνται… Δεν πεθαίνουν αλλά… κοιμούνται! Δεν είναι μακαρίτες, αλλά μακαριστοί.
Ξέρετε κάτι; Όντως το δόγμα πιστεύει ότι μόνο ο Θεός αποφασίζει ποιος και πότε θα πεθάνει. Η δε αυτοκτονία δείχνει παραίτηση, άρα έλλειψη πίστης. Μάλιστα, παλαιότερα τους αυτόχειρες τους έθαβαν σαν σκυλιά στ’ αμπέλια, δεν τους κήδευαν καν…
Όμως, θυμάμαι ότι ο παππάς που μας έκανε θρησκευτικά στο σχολείο (δεν ήταν ακριβώς θρησκευτικά, κατήχηση ήταν κι είναι) μας έλεγε ότι το κορυφαίο θεμέλιο του Χριστιανισμού δεν ήταν η Γέννηση, αλλά ο θάνατος κι η Ανάσταση. Άρα, η εξόδιος ακολουθία δεν είναι θρήνος , δεν είναι οδυρμός, είναι ελπίδα και προσδοκία για τη μετά το θάνατο ζωή. Συνεπώς αυτός ο ανάλγητος Μητροπολίτη στην Κρήτη, αφαίρεσε από ένα 17χρονο αγγελούδι την ελπίδα της δικής του Ανάστασης.
Για ποια αγάπη μιλάμε; Για ποια ταπεινότητα; Για ποια μεγαλοψυχία; Για ποια ανθρωπιά;
Τι είπε αυτός ο ρασοφόρος; Ότι το έκανε για …λόγους παιδαγωγικούς! Δηλαδή, να δούνε οι άλλοι ζωντανοί ότι η 17χρονη κοπέλα δεν κηδεύτηκε κανονικά και να …φοβηθούν! Να σκεφτούν ότι δεν θα τους ψάλει ο παπάς και να μην… αυτοκτονήσουν!
Σοβαρά τώρα; Μπορεί κάποιος να φοβηθεί με τέτοιες ανοησίες; Ή τις άλλες που έλεγε για τα εμβόλια;
Πόση ντροπή πρέπει να νιώθει συνολικά η εκκλησία για τέτοιους εκπροσώπους Του Θεού; Μα το ερώτημα δεν είναι κυρίως αυτό. Είναι, ποιος πιστεύει σήμερα ότι η εκκλησία αποτελεί καταφύγιο και παρηγοριά γι’ αυτούς που μένουν πίσω. Όπως οι συγγενείς της αμνημόνευτης νεκρής στον Πειραιά ή οι γονείς του 1χρονου αγγέλου στην Κρήτη.
Μα ποια παρηγοριά μπορεί να είναι η εκκλησία, όταν οι επικεφαλής της το μόνο που κάνουν είναι ν’ απειλούν και να τιμωρούν; Αφού φυσικά δουν πρώτα το παγκάρι;
Φρονώ ότι ο απάνθρωπος αυτός Μητροπολίτης στην Κρήτη, σωστά είναι πια ανεπιθύμητος στο χωριό του αγγέλου. Κι αν είχε ευσέβεια και τσίπα, ίσως να είχε εγκαταλείψει τα εγκόσμια και τα χρυσά και να πήγαινε σε κάποια σπηλιά να προσεύχεται για να σώσει τη ψυχή του…
