Για σκεφτείτε: Στη μια πλευρά του αντιπολιτευτικού χάρτη ο Ανδρουλάκης. Ο οποίος ισχυρίζεται ότι είναι… προοδευτικός, μα όσα λέει και όσα κάνει θυμίζουν έναν νεόγερο της πολιτικής μας ζωής, βγαλμένο κατ’ ευθείαν από τις κλαδικές του ΠαΣοΚ στη δεκαετία του ’80. Όχι σε όλα! ΚΚΕ με πράσινο ρούχο.
Όχι στο νόμο της Δικαιοσύνης, όχι στον δικό του (!!!) νόμο για τα απογευματινά χειρουργεία, όχι και στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, παρά το γεγονός ότι τη ίδρυσή τους αποτελεί θέση του ΠαΣοΚ και του συνεδρίου του και παρά το γεγονός βουλευτές δηλώνουν ότι θα τα υπερψηφίσουν! Σουρεάλ ΠαΣοΚ! Με κάποια στελέχη του άρχισαν να εμφανίζονται στην τηλεόραση με… ζιβάγκο! Σουρεάλ καταστάσεις που αποτυπώνονται στα χαμηλά εκλογικά και δημοσκοπικά ποσοστά.
Για σκεφτείτε: Δίπλα ο ΣΥΡΙΖΑ. Με τον …μικρό ξένο που έφερε ο Τσίπρας για να κάνει τη μπουγάδα και να διώξει τους …υπονομευτές του. Ο οποίος τώρα τα έβαλε με την υπόλοιπη κομματική μούχλα. Κι αυτή εξεγέρθηκε αφού αν δεν το έκανε θα αποτελούσε ξεχασμένη αποσκευή. Σιγά μην αφήσουν τα γαλόνια στον ξένο… Θύμωσε η θεία Όλγα, θύμωσε ο κυρ Αλέκος, θύμωσε κι η Νοτοπούλου που μέχρι χθες ήταν με τον ξένο. Θύμωσαν κι οι πολιτικοί ογκόλιθοι –γραμματείς του ΣΥΡΙΖΑ κι ο Θεοχαρόπουλος! Κι έτρεξαν στον Τσίπρα να κάνει νταντά τον ξένο. Θύμωσε κι εκείνος κι αντί να κρατήσει τη μύτη του και να σκάσει, είπε στον ξένο να κάνει εκλογές. Πέντε μήνες μετά τις εσωκομματικές διαδικασίες, ανακάλυψαν όλοι ότι δεν τραβάει ο ξένος… Κι εκείνος, όλο χάρη και καμάρι, σήκωσε το γάντι και βροντοφώναξε: «Φέρτε μου αντίπαλο»!
Καταστάσεις σουρεάλ! Παράσταση για αλεξιπτωτιστές και δεινοσαύρους. Παράσταση με κοινοτυπίες, ευχολόγια και νέα παίκτρια τη θεία Όλγα, το νέο αίμα, με τους εκλεκτούς του εκλεκτού. Παράσταση χωρίς περιεχόμενο, χωρίς προοπτική, χωρίς ιδεολογία, στα συντρίμμια που άφησε πίσω του ο Τσίπρας. Παράσταση με χρυσόσκονη επικοινωνίας, με φράξιες, με συνωμοσίες και όρους ριάλιτι επιβίωσης. Παράσταση χωρίς ίχνος πολιτικού περιεχομένου, σε μια σκηνή που είναι ατέλειωτη κατηφόρα. Σουρεαλιστικό χάος! Με υπεύθυνο έναν και μόνο: Αλέξης Τσίπρας.
Σουρεάλ κι εν συνόλω αντιπολίτευση. Μ’ ένα ΠαΣοΚ εκτός τόπου και χρόνου κι ένα ΣΥΡΙΖΑ που νομίζει ότι είναι κόμμα… Μιλάμε για φαιδρές καταστάσεις κι ανοησίες, σαν εκείνες της περιόδου που κυβέρνησαν με την ψεκασμένη Δεξιά και τη γνωστή Δεξιά συνιστώσα. Τότε που από σηκώθηκαν εν ευθυμία από τα τσιπουράδικα και τα στέκια της φραπεδιάς στο Κολωνάκι για να εγκατασταθούν στο Μαξίμου. Τότε που ο Πάνος έδινε συναίνεση μόνο με τη θέση του στρατηλάτη, ο Βρούτσης πήγαινε σπίτια τους με περιπολικά τους Ρουβίκωνες κι ο Χαϊκάλης γινόταν υπεύθυνος του Ασφαλιστικού των Ελλήνων! Τότε που έψαχναν τους φακέλους με τα θέματα της συνάντησης με τη Μέρκελ. Τότε που ημιάγριες φυλές χοροπηδούσαν επάνω στο γραφείο του υπουργού Παιδείας! Τότε που ο Πολάκης απειλούσε δημοσιογράφους ότι θα τους βάλει τρία μέτρα κάτω από τη γη και διόριζε διοικητή νοσοκομείου έναν βενζινά! Τότε που η Ζωή τα έχωνε στον αστυνομικό διευθυντή μπροστά στις κάμερες, επειδή δεν άφηνε διαδηλωτές να μπουκάρουν στη Βουλή κι ο Βαρουφάκης γυρνούσε στα διεθνή φόρα με τα πουκάμισα έξω κι ο Τσίπρας παρακολουθούσε αποσβολωμένος από άγνοια. Τότε που έτρεχαν στον Πούτιν και τον Μαδούρο για να βρούνε λεφτά, να βγάλουν την Ελλάδα από την Ευρώπη.
Σουρεάλ καταστάσεις και τότε και τώρα.
Ηττημένη αντιπολίτευση εδώ και χρόνια. Ανήμπορη ν’ αρθρώσει σύγχρονο και ρεαλιστικό λόγο για το παρόν και το μέλλον.
Ευτυχώς! Τυχερός ο Μητσοτάκης. Κι η χώρα!
