Όταν πριν ενάμιση σχεδόν χρόνο «έσκασε» η ιστορία της παρακολούθησης Ανδρουλάκη από τις μυστικές υπηρεσίες, οι περισσότεροι προεξόφλησαν ότι αυτή η ιστορία θ’ αποτελέσει ισχυρό πλήγμα για την κυβέρνηση και τον Μητσοτάκη.
Όταν έγινε το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, λίγο πριν τις εκλογές, η συντριπτική πλειοψηφία προεξόφλησε ισχυρό «τράκο» για την κυβέρνηση και τον Μητσοτάκη.
Τελικά, στις εκλογές που ακολούθησαν, ουδέν συνέβη από τα καταστροφικά σενάρια αναλυτών, τηλεπαρουσιαστών και κομμάτων. Ο Μητσοτάκης πέρασε μέσα από τη φωτιά χωρίς να καεί έστω και μια τρίχα της κεφαλής του.
Όταν, μετά τις εκλογές, η μια φωτιά φούντωνε την άλλη, όλοι προεξοφλούσαν ακόμη και την πτώση της κυβέρνησης.
Όταν, η Θεσσαλία πλημμύρισε και χάθηκαν περιουσίες και μόχθος, όλοι προφήτευσαν το τέλος του Μητσοτάκη, με πρώτους τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Ούτε στη μια, ούτε στην άλλη περίπτωση διακυβεύτηκε η κυριαρχία του Μητσοτάκη.
Επιπλέον, ούτε η ακρίβεια στα ράφια κλόνισε την εμπιστοσύνη μεγάλων ρευμάτων της κοινωνίας προς τον Μητσοτάκη. Όχι τόσο προς τη ΝΔ, όσο προς τον Μητσοτάκη!
Τι συμβαίνει λοιπόν κι ο πρωθυπουργός μένει ανέγγιχτος ακόμη και από αβελτηρίες υπουργών του;
Η απάντηση δεν μπορεί να είναι μονολεκτική, ούτε υπάρχει μια και μόνο εξήγηση.
Το πρώτιστο είναι ότι ο Μητσοτάκης εμπνέει εμπιστοσύνη στους πάντες. Από το Πέραμα, το Περιστέρι και το Πλατύ Ημαθίας, μέχρι την Εκάλη, την Κρήτη και όλη την Ελλάδα. Δεν δημαγώγησε, δεν δημαγωγεί κι οσάκις χρειάζεται ή μπορεί, μπαίνει στο σπίτι της γιαγιάς στα Τρίκαλα ή του ΑΜΕΑ στην Ορεστιάδα. Γίνεται ένα με τον κόσμο, επειδή δεν του είπε ψέματα. Πιάνει τον σφυγμό της κοινωνίας. Με την ίδια άνεση μάλιστα, δένει τη γραβάτα του και πηγαίνει στο συνέδριο του ΣΕΒ ή στις διεθνείς του υποχρεώσεις.
Μια δεύτερη εξήγηση είναι ότι έχει πείσει μεγάλα και κρίσιμα κοινωνικά ρεύματα, ότι γνωρίζει εις βάθος όλα τα θέματα. Από την αναγκαιότητα στήριξης ευάλωτων νοικοκυριών, μέχρι τις συνομιλίες του με τον Μπάιντεν ή τον Μακρόν.
Μια τρίτη εξήγηση, ίσως η σημαντικότερη, είναι η οικονομία. Όχι μόνο επειδή επί των ημερών του βρίσκεται σε συνεχή αναπτυξιακή τροχιά, όχι μόνο επειδή η ανεργία έχει φτάσει σε επίπεδα προ κρίσης, όχι μόνο επειδή στηρίζει παντοιοτρόπως τους ευάλωτους, όχι μόνο επειδή ανέκτησε την επενδυτική βαθμίδα, όχι μόνο επειδή στη χώρα εγκαθίστανται μεγάλες εταιρείες του παγκόσμιου επιχειρηματικού γίγνεσθαι, αλλά κυρίως επειδή έχει πείσει τους πάντες –χωρίς μεγαλοστομίες- ότι γνωρίζει τι του γίνεται. Κι αυτό αποτελεί τεράστιο πλεονέκτημά του, ειδικά σε σχέση με τον προκάτοχό του, αλλά και αναφορικά με την απόλυτη ανυπαρξία πειστικής κι ασφαλούς εναλλακτικής λύσης.
Προσέξτε: Αυτή τη στιγμή μεγάλο μέρος της κοινωνίας «στενάζει» με τις τιμές στα ράφια, αφού ο τιμάριθμος έχει αντοχές υπερμαραθωνοδρόμου. Κι ένα άλλο γεγονός είναι η φορολογική μεταρρύθμιση, που πλήττει κυρίως τη δική του εκλογική «πελατεία».
Κι όμως, δεν έχει απώλειες στις δημοσκοπήσεις.
Ο Μητσοτάκης –επαναλαμβάνω ο Μητσοτάκης κι όχι η ΝΔ- συγκεντρώνει αξιοζήλευτα ποσοστά και δη σε μια περίοδο που εκλογικά είναι ουδέτερη. Όσο συγκεντρώνουν τα τρία κόμματα που ακολουθούν, συγκεντρώνει ο Μητσοτάκης μόνος του!
Κι αυτό, οφείλουμε να πούμε, ότι εκτός άλλων, αποτελεί ΚΑΙ προϊόν της πολυσχιδούς πρωθυπουργικής προσωπικότητας.
