Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι από τότε που ο Αλέξης Τσίπρας εγκατέλειψε την Ελλάδα για να γνωρίσει τον παγκόσμιο καπιταλισμό εκ του σύνεγγυς, τα πράγματα στο κόμμα του έχουν γίνει άνευρα, ανούσια, πληκτικά. Κάτι προσπάθησε να κάνει ο τοποτηρητής του Κασσελάκης για να «ανάψουν» τα αίματα, αλλά ματαίως. Όσο τον μαθαίνουν οι πρώην δικοί του σύντροφοι, αλλά κυρίως οι Έλληνες, τόσο απογυμνώνεται.
Η αλήθεια είναι ότι ο Τσίπρας λείπει.
Λείπει στον ΣΥΡΙΖΑ. Κανένας και καμιά εκ των επιγόνων του τον μνημονεύει πια, αλλά μάλλον είναι τυχαίο. Κανένας και καμιά έχει το ταλέντο του να καθιστά την αμορφωσιά, την άγνοια και την ιδεοληψία… προτέρημα. Κανένας και καμιά μπορεί να «μοιράζει» παντού τοξικότητα και αυτή να περνά σε μέρος της κοινωνίας ως αντίδωρο! Κανένας και καμιά έχει την ευλυγισία του για να είναι και με τη Δύση και με τον Πούτιν. Και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ. Και με Καμμένο και με Ανδρέα Παπανδρέου. Και με τη θρησκεία μα και με τον Ερνέστο! Κανένας και καμιά δεν μπορεί να λέει σήμερα άσπρο και αύριο μαύρο και να μη τον νοιάζει. Κανένας και καμιά μπορεί να φωνάζει ότι για όλα φταίει ο φιλελευθερισμός και να μη γίνεται περίγελως, όπως ο Φάμελλος όταν είπε ότι … οι ιδεοληψίες του νεοφιλελευθερισμού βάζουν τις φωτιές! Κανένας και καμιά δεν μπορεί να υψώσει καλύτερα το δάκτυλο στη Βουλή και να φωνάζει στον Μητσοτάκη ότι σπέρνει τον όλεθρο. Να του ζητά να παραιτηθεί και να φύγει. Κι ύστερα να χάνει με 23 μονάδες διαφορά!
Η αλήθεια λοιπόν, είναι ότι ο Τσίπρας λείπει.
Λείπει και στον Μητσοτάκη και στην κυβέρνηση. Μπορεί ο Τσίπρας να ήταν ο λόγος που ανακαλύφθηκε η έννοια και λέξη του λαϊκισμού, αλλά τους είχε σε διαρκή εγρήγορση. Ναι, τους λείπει! Ο Τσίπρας ήταν το ζωντανό παράδειγμα προς αποφυγή κι ο «εμπρηστής» που με όσα έλεγε σε κάθε κρίση ή στην καθημερινότητα, εκτόνωσε τις λαϊκές μάζες και απορροφούσε «κιλά συστημικής ευθύνης». Σήμερα δεν υπάρχει, τους λείπει! Έκανε το Πέραμα (ενδεικτικά αναφέρεται, άλλωστε υπάρχουν πολλά Περάματα) να λατρέψει τον Μητσοτάκη.
Λείπει και σ’ εμάς. Κανένας και καμιά εκ των επιγόνων του μπορεί να μας κάνει τα νεύρα τσατάλια, όσο εκείνος. Ούτε οι λαγοί που παραλαμβάνουν ένα κόμμα χωρίς ταυτότητα, αρχή, μέση και τέλος, ώστε κάποιος από το πουθενά να εμφανίζεται ως σωτήρας. Προφανώς ταυτισμένος με την προϋπάρχουσα ασυναρτησία…
Ναι, κανένας και καμιά –μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου- μπορεί να θεωρήσει ότι η λέξη «θρέφω» είναι ταυτόσημη με τη λέξη «δρέπω». Όπως τότε, που στη συνάντησή του με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ντόναλντ Τουσκ είπε ότι «η διαδικασία τελειώνει και ο ελληνικός λαός θα θρέψει τους καρπούς».
Ναι, κανένας και καμιά –μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου- θα μπορούσε να μιλά για τον Α΄Παγκόσμιο πόλεμο και ν’ αναφέρεται στον Χίτλερ και στον Μουσολίνι! Όπως τότε που με αφορμή την επέτειο των εκατό ετών από το τέλος του πολέμου, έγραψε ότι, «Ο Χίτλερ, ο Μουσολίνι, απευθύνθηκαν σε κοινωνίες καθημαγμένες, στις οποίες κυριαρχούσε ο φόβος και η απόγνωση»!
Ναι, κανένας και καμιά- –μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου– μπορεί να αμφισβητήσει ότι υπάρχουν σύνορα στη θάλασσα. Όπως τότε που σε ερώτηση του «Spiegel», είχε πει: «Μας έκαναν κριτική ότι δήθεν ανοίξαμε τα σύνορα. Έχει σύνορα η θάλασσα και δεν το ‘ξερα;»
Ναι λείπει ο Αλέξης Τσίπρας.
Λείπει και στον τόπο. Χωρίς εκείνον, κανένας και καμιά δεν μπορεί ν’ αντιπολιτευθεί την κυβέρνηση, παρά μόνο η ίδια τον εαυτό της.
Ναι, η χώρα έχει μπει σε μεγάλη περίοδο εσωτερικής πολιτικής μοναξιάς. Του Μητσοτάκη, του ΣΥΡΙΖΑ και δική μας. Μπορεί η ΝΔ να διαθέτει «Μηταράκηδες» για να ασκούν αντιπολίτευση, αλλά ο Αλέξης Τσίπρας λείπει.
Μοιραία, ακούγεται όλο και περισσότερο η αγωνιούσα –αν όχι απελπισμένη- κραυγή:
Αλέξη γύρνα ή έστω τηλεφώνα…
