Το ΠαΣοΚ εδώ και πολλά χρόνια είναι ένα κόμμα χωρισμένο στα τρία. Δυο κομμάτια του έχουν διαχυθεί σε Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ και το τρίτο αναπολεί μεγάλες εκλογικές στιγμές, τη στιγμή που «κλαίει» διηγούμενο κλέη.
Η αλήθεια είναι ότι το ΠαΣοΚ δεν έχει μόνο διαχυθεί στα δυο μεγάλα κόμματα, αλλά κυρίως στην κοινωνία, έχει δημιουργήσει ανεξίτηλη κουλτούρα και βρίσκεται ριζωμένο σ’ όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής. Το είδαμε και στα πρόσωπα των υπευθύνων στα Τέμπη, το βλέπουμε καθημερινά στις συμπεριφορές συνδικαλιστών, στη Βουλή, στην κοινωνία… Το βλέπουμε και με την πολιτική ανοησία Ανδρουλάκη που μας είπε ότι σε κυβέρνηση συνεργασίας… πρωθυπουργός δεν θα είναι ο αρχηγός εντός εκ των δύο μεγάλων κομμάτων, αλλά κάποιος που εκείνος θα προτείνει! Το λες και μικρομεγαλισμό αυτό. Λες κι είναι χαζοί οι Ισπανοί ή οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες (για να μιλάμε για πολιτικά ομοτράπεζούς του) που έκαναν συμμαχικές κυβερνήσεις με επικεφαλής τον αρχηγό του πρώτου κόμματος.
Μα, τελικά, όπως αναμενόταν ο Νίκος Ανδρουλάκης αποδεικνύεται ελάχιστο πολιτικό μέγεθος, συγκριτικά με το μπόι του κόμματος στο οποίο προεδρεύει.
Η πρόταση Ανδρουλάκη δεν έχει καμιά λογική, πλην μιας: Να θέλει εκείνος να γίνει έτσι πρωθυπουργός! Θεμιτό από μέρους του, μα εξίσου αστείο πολιτικά. Όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά για τον ίδιο που προαναφέραμε. Αν, δηλαδή ο Νίκος Ανδρουλάκης αποτελεί μικρό πολιτικό μέγεθος για το ΠαΣοΚ, τότε είναι ελαχιστότατο για πρωθυπουργός. Αμφιβάλλουν κάποιοι περί τούτου, πλην ίσως του περιβάλλοντός του;
Ο Λοβέρδος ανέφερε το πιο λογικό: «όταν πάμε στις εκλογές και απορρίπτουμε πρόσωπα, πρέπει και να προτείνουμε πρόσωπα, για να έχουν ξεκάθαρη εικόνα οι πολίτες».
Ψέματα είναι; Έτσι δεν είναι; Πολύ περισσότερο σε μια χώρα που το σύστημά της είναι πρωθυπουργικοκεντρικό; Εξ ου και δεν προχώρησαν στη Χαριλάου Τρικούπη στην καρατόμησή του, όπως εδώ και καιρό σκέφτονται.
Τα γράψαμε πάλι. Ο Ανδρουλάκης του πασοκικού κομματικού σωλήνα και των εξαϋλωμένων μηχανισμών της επαρχιακής ΠΑΣΠ, δεν κατάφερε να απεγκλωβιστεί, να εντρυφήσει στην πολιτική εξωστρέφεια και να λάβει προσλαμβάνουσες ούτε καν μέσω του λαμπερού ευρωκοινοβουλίου. Ήταν και παρέμεινε ως … επαρχιώτης του ’60 στην Ομόνοια, που λέει κι ο Σαββόπουλος.
Οι στενοί σύντροφοί του ισχυρίζονται ότι δέχεται επιθέσεις και τις χαρακτηρίζουν αδικαιολόγητες. Μάλλον θέλουν να αποκρύψουν την κατάσταση εντός και πέριξ της Χαριλάου Τρικούπη, όπου ως αστεϊσμός ερωτάται ο καθείς, αν ποντάρει σε Βενιζέλο, Παπανδρέου, Ανδρουλάκη ή Αβραμόπουλο για πρωθυπουργό ή σε λύση … Καραμανλή… που εξ αυτού αποχώρησε από το κοινοβούλιο…. Είπαμε, αστειότητες.
Πάντως, διστακτικά κάποιοι –πλην επιτηδευμένα προς άγραν αντιδράσεων- διαρρέουν ότι το ΠαΣοΚ… μπορεί να προτείνει ως πρωθυπουργό τον πρόεδρό του! Αυτό έχει αρχίσει να γράφεται σε εφημερίδες και sites συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων, εν είδη παραπολιτικών σχολίων. Κι είναι ότι χειρότερο για τον Ανδρουλάκη, να ταυτιστεί με επιχειρηματικά σχέδια αυτών που καλοβλέπουν τα δισεκατομμύρια του ταμείου ανάκαμψης. Εκεί που σήμερα δεν έχουν πρόσβαση κι επιθυμούν διόδους προς αυτά, μέσω ….συμμαχικών κυβερνήσεων, αδύναμων και ελεγχόμενων…
Εξ ου κι ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι σκόπιμο να διευκρινίσει αν αποκλείοντας Μητσοτάκη και Τσίπρα από την πρωθυπουργία, βλέπει εκεί τον εαυτό του…
