Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στις καθημερινές συζητήσεις όλων μας, τίθεται το ερώτημα, τι θα είχε συμβεί στη χώρα αν ο Αλέξης Τσίπρας κι η Αριστερά είχαν διαχειριστεί τις μεγάλες κρίσεις της διακυβέρνησης Μητσοτάκη. Ειδικά, αν συνυπολογιστεί η εμπειρία όλων μας από την περίοδο της κυβέρνησης Τσίπρα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία, επίσης, ότι η συντριπτική μερίδα της κοινωνίας απεχθάνεται τη μιζέρια και τον διχασμό της Αριστεράς και τους γυρίζει την πλάτη. Κι αυτή είναι μια μεγάλη διαφορά, που γίνεται ορατή όλο και περισσότερο. Ότι, δηλαδή ο Μητσοτάκης κοιτάζει μπροστά επειδή μπορεί κι ο Τσίπρας κοιτάζει μόνο πίσω, επειδή δεν μπορεί να κοιτάξει μπροστά!
Ιδού λοιπόν, ένα σημαντικό δίλημμα εν όψει των προσεχών εκλογών: Θα πάμε μπροστά ή θα γυρίσουμε πίσω; Και με ποιον μπορούμε να πάμε μπροστά, όχι μόνο σε εσωτερικό αλλά και σε διεθνές επίπεδο;
Το κλειδί λοιπόν είναι η σύγκριση πολιτικής κουλτούρας, αισθητικής, γνώσης, συνέπειας, ειλικρίνειας και προϋποθέσεων για πολιτική σταθερότητας. Η σύγκριση του 2015-2019 με την αντίστοιχη 2019-2023. Το τι είπε και τι έκανε ο Αλέξης Τσίπρας και πόσα περισσότερα από αυτά που είπε, έκανε ο Μητσοτάκης. Ο ένας, επί παραδείγματι, έβαλε δεκάδες φόρους και διέλυσε τη Μεσαία τάξη κι ο άλλος μείωσε φόρους, όπως είχε δεσμευτεί. Ο ένας διέλυσε την Οικονομία κι ο άλλος μόλις χθες είδε τον οίκο αξιολόγησης Fitch ν’ αναβαθμίζει το αξιόχρεο της Ελλάδας «BB» σε «BB+», με σταθερή προοπτική, δηλαδή ένα σκαλί κάτω από την επενδυτική βαθμίδα, που θα επανατοποθετήσει τη χώρα στην ομάδα των ισχυρά οικονομικών χωρών. Ο ένας έκλεισε τις τράπεζες κι ο άλλος βελτίωσε τα δημοσιονομικά αποτελέσματα και διέλυσε κάθε γκρίζα σκέψη κλυδωνισμών στον τραπεζικό τομέα. Ο ένας έφτιαχνε υπηρεσίες… διαστήματος και κομματικά ΜΜΕ κι ο άλλος δημιούργησε το ψηφιακό κράτος και διευκόλυνε την καθημερινότητα των πολιτών. Ο ένας δεν γνώριζε αν η θάλασσα έχει σύνορα κι ο άλλος θωράκισε την Ελλάδα με μεγάλες διακρατικές συμφωνίες με Γαλλία και ΗΠΑ. Ο ένας θωπεύει τους οπαδούς του Κουφοντίνα κι ο άλλος τους νέους και το μέλλον τους, με καθαρές λύσεις και ανοικτούς ορίζοντες.
Όπως και νάναι, η χώρα διαθέτει πλέον ισχυρό πολιτικό αποτύπωμα. Η αποδοχή Μητσοτάκη στο χώρο του Κέντρου που παραδοσιακά εκλέγει κυβερνήσεις, αποτελεί το ισχυρότερο χαρτί της οδού Πειραιώς. Και το δίλημμα δεν μπορεί να είναι άλλο: Μητσοτάκης ή Τσίπρας;
