Στην ελληνική κοινωνία, αλλά και στις Ένοπλες Δυνάμεις (ΕΔ), είναι παγιωμένη η άποψη περί της μη ύπαρξης οποιασδήποτε πιθανότητας πολέμου ή γενικευμένης σύρραξης μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας και εάν συμβεί το αδιανόητο θα είναι ελάσσονος σημασίας και με την επέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων θα επιλυθεί το ζήτημα (ΗΠΑ, ΕΕ κλπ). Μάλιστα αποτελεί απαράβατο αρχή των διαχρονικών ελληνικών κυβερνήσεων, όλων των πολιτικών αποχρώσεων, ότι μια ελληνοτουρκική σύγκρουση θα πρέπει πάση θυσία να αποφευχθεί με οποιοδήποτε κόστος, καθόσον πιθανόν να αποτελέσει απειλή και για τα δικά τους κομματικά συμφέροντα.
Όμως στην ιστορία των εθνών και των λαών δεν υφίστανται ούτε απίθανες, ούτε αδύνατες καταστάσεις. Όλα μπορούν να συμβούν όταν οι συνθήκες είναι ώριμες και ευνοϊκές για κάποιους από τους κρατικούς δρώντες. Στον δικό μας ιστορικό παρελθόν, πρόσφατο και μεμακρυσμένο, έχει αποδειχθεί πολλάκις αυτή η ιστορική πραγματικότητα. Ο εφησυχασμός του ενός από τους δύο αντίπαλους και η στήριξή του μόνο στο «δίκαιο» και σε πρόσκαιρες ή ημιμόνιμες συμμαχίες δεν αποτελεί την καλύτερη επιλογή για την ανάσχεση της επιθετικότητας του ετέρου.
Είναι όμως δυνατή μια τουρκική επιθετική ενέργεια εναντίον της χώρας μας την παρούσα χρονική περίοδο και μέχρι τις τουρκικές εκλογές; Κατά την άποψη του γράφοντος οι πιθανότητες είναι εξαιρετικά περιορισμένες, αλλά τίποτα δεν είναι απίθανο. Οι λόγοι που συνηγορούν υπέρ μιας τουρκικής εχθρικής ενέργειας μεγάλης ή μικρής κλίμακας, με πιθανότερο σενάριο το δεύτερο, είναι οι παρακάτω:
- Η εκπεφρασμένη κατ΄ επανάληψη πολιτική βούληση της Άγκυρας να χρησιμοποιήσει στρατιωτικά μέσα εναντίον της χώρας μας. Η επιθετική ρητορική της γείτονος είναι συνεχής και αυξανόμενη τα τελευταία τρία χρόνια.
- Η τουρκική αντιπολίτευση συμπλέει με την κυβέρνηση και είναι επιθετικότερη ως προς τα εθνικά θέματα.
- Το εσωτερικό μέτωπο της Τουρκίας είναι αρραγές, πιστεύει «στο δίκαιο των τουρκικών συμφερόντων» και επιθυμεί «αποκατάσταση των ιστορικών αδικιών που συνέβησαν σε βάρος της Τουρκίας και υπέρ της Ελλάδος». Η κοινή γνώμη είναι προετοιμασμένη και εύκολα χειραγωγήσιμη.
- Οι τουρκικές ΕΔ διαθέτουν την ποιότητα και την ποσότητα να ενεργήσουν επιθετικά εναντίον της χώρας μας.
- Διαθέτουν πολεμική εμπειρία, καθόσον μάχονται εντός και εκτός συνόρων (Κουρδιστάν, Συρία, Λιβύη, Σύρραξη Αζερμπαϊτζάν – Αρμενίας κλπ).
6 . Όλες οι μονάδες και σχηματισμοί της Τουρκίας είναι επανδρωμένοι 100% και η εκπαίδευσή τους ρεαλιστική, σε αντίθεση με τις ελληνικές στις οποίες η επάνδρωση είναι χαμηλή και η εκπαίδευση περιορίζεται σε «θεατρικές παραστάσεις», με αποκορύφωμα τις ασκήσεις μεγάλης κλίμακας, όταν διεξάγονται (Παρμενίων κλπ).
- Η Άγκυρα επιδιώκει να προλάβει την ποιοτική αναβάθμιση του ελληνικού ναυτικού και της αεροπορίας. Εάν έλθουν όλα τα Rafale, αναβαθμιστούν τα F16 σε Viper, ενταχθούν στον ελληνικό στόλο οι νέες φρεγάτες και πιθανόν οι νέες κορβέτες, όταν και εφόσον επιλεγούν, το ισοζύγιο της στρατιωτικής ισχύος θα έχει διαταραχθεί υπέρ ημών.
- Σε περίπτωση που στο μέτωπο της Συρίας η όλη κατάσταση διευθετηθεί διπλωματικά σύμφωνα με τα συμφέροντα της Άγκυρας και ταυτόχρονα ο Ερντογάν δεν φαίνεται να κερδίζει τις επερχόμενες εκλογές, τότε η πιθανότητα ενός μείζονος θερμού επεισοδίου ή ακόμα και μιας γενικευμένης σύρραξης με την Τουρκία είναι πολύ υψηλή, εάν όχι αναπόφευκτη.
- Η τουρκική κοινωνία και το όλο το πολιτικό σύστημα στην Άγκυρα είναι διατεθειμένο να αποδεχθεί τις οποιαδήποτε ανθρώπινες απώλειες και οικονομικές θυσίες προκειμένου να επιτύχει μια εθνική νίκη και «δικαίωση» σε βάρος της Ελλάδος.
Όλοι οι παραπάνω λόγοι συνηγορούν στο ότι δεν πρέπει να εφησυχάζουμε, αλλά αντίθετα να προετοιμαζόμαστε και για το χειρότερο απευκταίο σενάριο. Οι ΗΠΑ είναι γνωστό ότι δεν επιθυμούν, σε καμία περίπτωση, μια θερμή αντιπαράθεση στο Αιγαίο, αντίθετα η Ρωσία την επιδιώκει διακαώς ώστε να διασπάσει το ΝΑΤΟ. Λαμβανομένου υπόψη των πολύ καλών έως άριστων σχέσεων της Άγκυρας με την Μόσχα και την επιθυμία του Ερντογάν να επανεκλεγεί και να μείνει στην ιστορία της γείτονος ως ηγέτης ισάξιος ή καλύτερος του Κεμάλ δεν θα πρέπει να αποκλείουμε τίποτα, και το πιο απίθανο σενάριο είναι πλέον πιθανό.
Ο τρόπος που θα δράσουν οι τουρκικές ΕΔ είναι γνωστός γιατί τον έχουν αναφέρει οι ίδιοι οι Τούρκοι. «Θα έλθουν ξαφνικά μια νύκτα», επιτιθέμενοι με εκατοντάδες ταχύπλοα φουσκωτά, μεταφέροντας ειδικές δυνάμεις και μονάδες και θα καταλάβουν ένα σημαντικό αριθμό μικρών νησίδων και βραχονησίδων. Οι επιχειρήσεις τους θα ενισχύονται με ένα μεγάλο αριθμό οπλισμένων μη επανδρωμένων αεροχημάτων (UAVs), τα οποία θα παραλύσουν τα κέντρα επιχειρήσεων, επικοινωνιών και ελέγχου των ελληνικών ΕΔ. Το τουρκικό ναυτικό και αεροπορία θα έχουν υποστηρικτικό χαρακτήρα. Πιθανότατα, όλες ενέργειες θα συντονιστούν με σχεδιασμένες και οργανωμένες «εξεγέρσεις μεταναστών και προσφύγων» στο εσωτερικό της χώρας και στις παραμεθόριες περιοχές που θα συνεπικουρούνται από διάφορες ΜΚΟ, φιλανθρωπικές οργανώσεις και αναρχοαυτόνομους.
Το ερώτημα είναι εάν η χώρα μας έχει την δυνατότητα και την ικανότητα να αντιμετωπίσει με επιτυχία ταυτόχρονες και συντονισμένες απειλές. Εάν δηλαδή διαθέτουμε τις αναγκαίες δυνάμεις και εκπαίδευση για τον χειρισμό μιας σοβαρότατης κρίσης ή και πολεμικής αναμέτρησης, που θα διεξάγεται την ίδια στιγμή σε όλη την ελληνοτουρκική μεθόριο σε ξηρά, αέρα και θάλασσα και στο εσωτερικό της χώρας. Είμαστε βέβαιοι ότι έχουν ήδη γίνει όλοι οι σχεδιασμοί, το ζητούμενο είναι το κατά πόσον μπορούν να υλοποιηθούν στο πεδίο.
