Είμαι εξ εκείνων που έχουν αναφερθεί θετικά στη νέα ΕΡΤ. Στη νέα κουλτούρα των ειδήσεων και της ειδησεογραφίας (παρ’ ότι ελλοχεύουν πάντα οι παγίδες του πρόσφατου παρελθόντος σε επίπεδο προσώπων γνωστών για την πολιτική τους ταύτιση με θλιβερές ημέρες και συχνά κάνουν ότι μπορούν για να μη τις ξεχνάμε ) και σε εξαιρετικές παρουσιάστριες/δημοσιογράφους δελτίων ειδήσεων, κυρίως τη Χρύσα Παπασταύρου και τη Μαρία Σιώζου. Πάντως ίσως αποδειχτεί αρνητικό γεγονός η παράδοση της πρώτης γραμμής στην ενημέρωση σχεδόν αποκλειστικά σ’ ένα πρόσωπο. Έστω και κι αν αυτό διαθέτει την επάρκεια του Γιώργου Κουβαρά.
Κι αν αυτά αποτελούν ζητήματα της ενημέρωσης, η ΕΡΤ συνεχίζει εφέτος την καλή αρχή που ξεκίνησε πέρυσι στην ψυχαγωγία και στις σειρές μυθοπλασίας.
«Τα καλύτερά μας χρόνια», αν και πλατειάζουν πια, αποτελεί μια σειρά αναμνήσεων, ακόμη κι αν αυτό γίνεται αμήχανα, αγχωμένα, επιδερμικά και χωρίς βαθύτερη διείσδυση στα δεδομένα της εποχής που πραγματεύεται. Αρέσει πάντως.
Η σειρά «Φλόγα και Άνεμος», αναφέρεται στον θυελλώδη έρωτα της Κυβέλης και του Γεωργίου Παπανδρέου και βασίζεται στο εξαιρετικό ομότιτλο μυθιστόρημα του Στέφανου Δάνδολου. Σειρά, με ωραία φωτογραφία μα και λάθη. Λάθη σκηνοθεσίας (π.χ. εμφανίστηκε ο βασανιζόμενος Παναγούλης με … καλοσιδερωμένο πουκάμισο, ενώ την νεαρή κόρη της Κυβέλης Μιράντα Μυράτ, υποδύεται η σαφώς μεγαλύτερη ηλικιακά από τον ρόλο, Πέγκυ Σταθακοπούλου, με …ζάρες στο λαιμό). Η δε Καριοφιλιά Καραμπέτη παίζει την Κυβέλη ως να παίζει την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου. Μάλλον ατυχής επιλογή. Εξαιρετικός ο Άρης Λεμπεσόπουλος ως Γεώργιος Παπανδρέου αλλά κι ο Αργύρης Πανταζάρας ως αξιωματικός της χούντας με τα δικά του μυστικά ψυχής.
Η σειρά «Μια νύχτα του Αυγούστου» αποτελεί τη συνέχεια του «Νησιού» της Βικτώριας Χίσλοπ . Εξαιρετική η Γιούλικα Σκαφιδά, μέτριοι οι συνάδελφοί της, μάλλον ταλαιπωρημένοι από τη συνεχή έκθεσή τους με διάφορους τηλεοπτικούς ρόλους, εδώ κι εκεί… Όπως ο Στάνκογλου που εφέτος πρωταγωνιστεί και σε άλλη σειρά, σε άλλο τηλεοπτικό δίκτυο. Όπως κι η Μαρία Καβογιάννη που κάνει το ίδιο. Κάποιος πρέπει να τα σκέφτεται και να τα ελέγχει αυτά…
Η σειρά «Κάνε ότι Κοιμάσαι», αρέσει, ακόμη κι αν ο Σπύρος Παπαδόπουλος παίζει παντού και τα πάντα με τον ίδιο τρόπο. Εξαιρετική η Νικολέτα Κοτσαηλίδου και ενδιαφέρουσα η Ιωάννα Τριανταφυλλίδου.
Φυσικά δεν πρέπει να λησμονήσουμε να αναφέρουμε την ναυαρχίδα των εκπομπών της ΕΡΤ, το «Μουσικό κουτί» του Πορτοκάλογλου, που συνεχίζει ακάθεκτος να προσφέρει πολιτισμό και να δείχνει τι σημαίνει αριστεία και ευπρέπεια. Δικαίως εξακολουθεί να θεωρείται η κορυφαία μουσική εκπομπή της τηλεόρασης σήμερα και μαζί με το «Ζήτω το ελληνικό τραγούδι» του Διονύση Σαββόπουλου (1986-87, ΕΡΤ) οι καλύτερες μουσικές στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης.
Πάμε και στα αρνητικά ή έστω στα γκρίζα.
Κατ’ αρχάς στο αθλητικό τμήμα της ΕΡΤ, όπου συνεχίζονται εξακολουθητικά οι εκνευριστικές μεταδόσεις –κράμα πολυλογίας και αστείων νεολογισμών- αθλητικών δρώμενων και κυρίως του μπάσκετ. Μια «βόλτα» στο διαδίκτυο και τα σχόλια, πείθουν για του λόγου το αληθές. Το κακό είναι ότι δεν υπάρχει και κάτι εκ των έσω που θα ανανεώσει το τμήμα συνολικά, όπου κυριαρχεί η μετριότητα. Με λίγες εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Το ίδιο συμβαίνει και στο ραδιόφωνο (ΕΡΑ ΣΠΟΡ), όπου δεδηλωμένοι οπαδοί ομάδων μεταδίδουν παιγνίδια των… ομάδων που υποστηρίζουν ή παρουσιάζουν εκπομπές γνώμης. Τραγέλαφος. Α, να μη ξεχάσουμε και την εξακολουθητικά άνευρη και αποστεωμένη πια «Αθλητική Κυριακή» που απαιτεί ανανέωση στα πάντα.
Είναι και τα «Νούμερα». Γνωρίζαμε ότι δεν θα είναι μια ακόμη μουσική εκπομπή, ούτε καν ένα τηλεοπτικό σόου. Είχαμε ακούσει για εξαιρετική ιδέα του Δεληβοριά κι είχαμε προσδοκίες λόγω της σκηνοθεσίας του Γρηγόρη Καραντινάκη. Τελικά τζίφος. Δεν είναι η χειρότερη στιγμή της τηλεόρασης, αλλά είναι μια σειρά με αργό σενάριο και προχειρότητα. Ενίοτε και με σκηνές που ολοφάνερα δεν έχουν γίνει καν πρόβες. Σειρά με έντονα στοιχείου ναρκισσισμού του Δεληβοριά, που ουσιαστικά γίνεται κι ηθοποιός για να παίξει τον εαυτό του. Ίσως για να σώσει μια βαλτωμένη καριέρα που ποτέ δεν συγκίνησε μεγαλύτερες μάζες. Εξ ου κι αναζητά τηλεθέαση προσκαλώντας αοιδούς με δημοτικότητα κι αποδοχή, προκειμένου να γευθεί από αυτές. Σειρά που ουδείς μπορεί να κατανοήσει πώς βρέθηκε στο πρόγραμμα της ΕΡΤ, πλην ίσως της μεγάλης ευαισθησίας και γνώσης του προέδρου της Κωνσταντίνου Ζούλα για τη μουσική. Ο Δεληβοριάς θα μπορούσε να παραστήσει τη Βουγιουκλάκη ή τη Μάρθα Βούρτση στην ταράτσα του με τους 20 φίλους του ή σε οποιοδήποτε άλλο κανάλι –αν τον ήθελαν- και κυρίως χωρίς τα χρήματα των φορολογουμένων. Όαση δίπλα του, δυο ενδιαφέρουσες ηθοποιοί. Η Άλκηστις Ζιρώ κι η βραβευμένη στην ταινία «Γάτα εξ Ουρανού», Βάσω Καβαλιεράτου.
Εν ολίγοις στη νέα ΕΡΤ είναι ολοφάνερο ότι … αναπνέει για πρώτη φορά τόσο βαθιά το ειδησεογραφικό της τμήμα. Το λουρί έχει βγει από τον λαιμό των δημοσιογράφων. Το ίδιο αναπνέει και το ψυχαγωγικό τμήμα, ακόμη και με τις παραφωνίες τύπου Δεληβοριά… Όποιος ανατρέξει και θυμηθεί τι συνέβαινε μέχρι πριν 2-3 χρόνια, κατανοεί πόσο άλλαξαν τα πράγματα και πόσο η ΕΡΤ αρχίζει πια να επιτελεί το έργο της.
